ตรึง

คุณหนูนุ๊กนิ๊ก

‘เป็นแฟนกับนุ๊กนิ๊กนะคะ’ เธอเอ่ยขอเขาเป็นแฟนในร้านอาหารที่เธอนัดเขาไปทานด้วยกัน

เงียบ!

เหมันต์มองหน้าของหญิงสาวตรงหน้า เพราะไม่รู้จะตอบยังไงดี เขาไม่เคยคิดกับเธอเกินเลยไปมากกว่าลูกของเจ้านายเลย

‘เป็นแฟนกันนะคะคุณเหมันต์’ เธอเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือไปหมายจะกุมมือใหญ่ที่วางอยู่ตรงหน้า แต่เขาก็ชักหนี

‘ผมไม่ได้รักคุณหนูนุ๊กนิ๊ก ผมคงเป็นแฟนกับคุณหนูไม่ได้หรอกครับ’

‘ทำไมคะ ทำไมคุณรักนุ๊กนิ๊กไม่ได้คะ’ เธอถามเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาคือรักแรกของเธอเมื่อหลายปีก่อน และเขาคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของเธอจนมาเป็นกัญญาณีในแบบทุกวันนี้

‘ผมไม่เคยคิดกับคุณหนูนุ๊กนิ๊กมากกว่าลูกสาวของเจ้านาย’

‘เพราะคุณเหมันต์รักพี่น้ำอิงสินะคะ ถึงได้ปฏิเสธนุ๊กนิ๊ก ทำไมคะ นุ๊กนิ๊กสวยกว่าพี่น้ำอิง ทำไมคุณไม่รักนุ๊กนิ๊ก’ เธอถามเขากลับด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ดวงตาอาบคลอด้วยน้ำใสๆ มือน้อยยกขึ้นปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นทิ้งจากดวงหน้างามอย่างเข้มแข็ง

‘เรื่องความรักมันไม่เกี่ยวกับความสวยหรอกครับ จริงอยู่คุณหนูสวยกว่าคุณหนูน้ำอิง และความสวยไม่ได้กำหนดทุกอย่างหรอกนะครับ ผมขอตัวนะครับ ขอบคุณสำหรับมื้อเย็นวันนี้ครับ’ แล้วเหมันต์ก็ลุกออกจากไปทันทีโดยทิ้งให้เธออยู่กับความเจ็บปวด

นับตั้งแต่วันนั้นจนตอนนี้เธอก็ไม่เคยลืม และนี่แค่ความทรงจำบางส่วนเท่านั้น เพราะหลายครั้งที่เธอพยายามเอาอกเอาใจ พยายามยัดเยียดตัวเองให้เหมันต์ ให้เหมันต์มองตัวเองบ้าง แต่ความพยายามตลอดหลายปีมันก็สูญเปล่าเมื่อในใจของเหมันต์มีเพียงกัญญาพร พี่สาวของเธอเท่านั้น และยิ่งตอนนี้พี่สาวแต่งงานย้ายไปอยู่เพชรบุรีกับสามีได้สองเดือนแล้ว เหมันต์ก็ยังไม่ลืมพี่สาวของเธอ

ดวงตากลมโตจ้องมองเชลยหนุ่มตัวเองที่กำลังถูกคนของตัวเองอัดหมัดหนักๆ เข้าใส่ ทั้งเท้าใหญ่ๆ ยกถีบยันอีกฝ่ายด้วยความสะใจ แต่ยัง ยังไม่พอหรอก ความแค้นของเธอมันมีมากเหลือเกิน มีมากพอๆ กับความเสียใจที่ผู้ชายคนนี้ได้สร้างให้เธอ

“พอได้แล้ว เดี๋ยวมันก็ตายก่อนหมดสนุกพอดี”

เธอร้องห้ามมิ่งกับหมายให้หยุดมือและเท้า ส่วนคนที่ถูกมัดตรึงไว้กับเสากลางห้องได้แต่ไอแค่กๆ พร้อมกับมีเลือดซึมออกตามหน้าและมุมปากเมื่อปากและหน้าแตกตามแรงอัดกระแทกของหมัดหนักๆ ของบอดี้การ์ดผู้ภักดีของกัญญาณี

แค่ก! แค่ก! แค่ก!

เหมันต์ไอติดต่อกันหลายครั้งพร้อมกับพยายามนึกน้ำเสียงที่แม้จะพยายามดัดให้เล็กแหลม แต่มันก็ยังคุ้นหูเหลือเกิน ยิ่งยามเจ้าหล่อนเดินเข้ามาใกล้กลิ่นตัวก็ยิ่งคุ้นเคยปลายจมูก ทำให้เขานึกแล้วนึกอีกว่าผู้หญิงสารเลวคนนี้คือใคร

“แกต้องการอะไรจากฉันนังสารเลว! แค่ก! แค่ก!” เสียงห้าวระคนโกรธตะโกนถามออกไปด้วยความคับแค้น หากเป็นอิสระ เขาไม่ปล่อยหล่อนไว้แน่ ผู้หญิงระยำเช่นนี้ เขาไม่มีทางปล่อยให้รอดมือไปแน่นอน เขาจะแก้แค้นคืนแน่นอน เหมันต์ได้แต่ร้องตะโกนบอกตัวเองในใจว่า ‘อย่าให้กูรอดไปได้นะมึง มึงเจอกูแน่นังหญิงชั่ว!’

“ความสะใจยังไงล่ะไอ้กระจอก!” กัญญาณีตอบโต้กลับทันควันเสียงแข็งพร้อมเดินมาหยุดยืนตรงหน้าชายที่ถูกมัดล่ามโซ่ตรึงไว้กับเสาแล้วยกมือขึ้นบีบคางสาก ก่อนจะตวัดมือเล็กใส่หน้าหล่อที่แตกช้ำเพราะหมัดของมิ่งและหมาย

เผียะ!

หน้าหล่อตวัดหันไปตามแรงตบของมือเล็กพร้อมกับถุยน้ำลายไปในอากาศเพื่อหวังให้โดนอีกฝ่ายแม้มองไม่เห็นก็ตาม

ถุย!

“ไอ้คนชั้นต่ำ! เผียะ!” เมื่อถูกถุยน้ำลายที่มีเลือดผสมปนออกมาด้วยก็รีบยกมือขึ้นปาดเช็ดคราบน้ำลายของเหมันต์ที่เปื้อนหน้าตัวเองออกทันทีพร้อมกับตวัดมือเล็กใส่อีกครั้ง

เผียะ!

“อย่ามาอวดดีกับฉันไอ้คนกระจอก!”

“คำก็กระจอก คำก็ชั้นต่ำ...หึหึ” เหมันต์ยิ้มขำในโลกมืดของตัวเองเมื่อรู้แล้วว่าหญิงสารเลวคนนี้คือใคร ไม่เคยมีใครพูดดูถูกเขา และคนที่พูดแบบนี้กับเขามีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือ ‘คุณหนูนุ๊กนิ๊ก’ คนที่เขาเกลียดชังที่สุดและไม่อยากเจอที่สุด จะเป็นใครไปได้นอกจากหล่อน และบวกกับกลิ่นตัวที่คุ้นเคย น้ำเสียงที่คุ้นเคยชัดเจนทุกอย่าง

“คุณหนูนุ๊กนิ๊ก คุณทำแบบนี้ทำไม คุณต้องการอะไรจากผม” เมื่อประมวลทุกอย่างแล้วและมั่นใจว่าคืออีกฝ่ายแน่นอนก็ตะโกนถามทันที

“ว้า...ไม่สนุกเลยจับได้ซะแล้ว พี่มิ่ง พี่หมายกลับไปเถอะค่ะ ทางนี้นุ๊กนิ๊กจัดการเองค่ะ” เธอไม่ตอบคำถามของเหมันต์

“แต่คุณหนู...”

“ไม่เป็นไรหรอกพี่หมาย นุ๊กนิ๊กดูแลตัวเองได้ มันทำอะไรนุ๊กนิ๊กไม่ได้หรอก มันถูกมัดล่ามโซ่ไว้แบบนี้แล้ว อีกอย่างอย่าลืมนะคะว่าเก็บเป็นความลับระหว่างพวกเรา” เธอรู้ว่าหมายจะพูดอะไรจึงรีบเอ่ยแทรกดักทางไว้ก่อน

“ครับ ถ้าคุณหนูมีอะไรจะให้ช่วยโทรตามพวกเราได้เลยนะครับ ผมสองคนจะรีบมาทันทีและไม่ต้องห่วงว่าเสี่ยจะรู้เรื่อง เราจะปิดเป็นความลับครับ” มิ่งเอ่ยหนักแน่น

“ขอบคุณพี่มิ่ง พี่หมายนะคะ กลับบ้านไปหาลูกกับเมียพวกพี่เถอะค่ะ เนี่ยก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว เดี๋ยวพี่เขาและลูกจะรอค่ะ”

มิ่งและหมายมองหน้ากันก่อนจะโค้งหัวให้นายสาวตัวเอง ก่อนจะพากันเดินจากไปจากห้องชั้นใต้ดิน แม้จะเป็นห่วง แต่ทั้งสองเชื่อว่ากัญญาณีจะดูแลตัวเองได้ อีกอย่างฝ่ายเหมันต์ก็ถูกมัดตรึงล่ามโซ่ไว้ ไม่มีทางจะหลุดออกมาได้แน่นอน ถ้าหลุดออกมาได้ก็เทพเซียนแล้วแหละ