ผมนั่งมองคนตัวสูงที่นอนจับไข้หนาวสั่นอยู่ ผมไม่รู้ว่าจะเอาพี่เปอร์ไปไว้ที่ไหนดีเลยเอากลับมาไว้ที่ห้องก่อน อย่างน้อยๆก็หาที่อุ่นๆให้เขาพักผ่อนเดี๋ยวพอหายสั่นแล้วก็จะอันเชิญมาทางไหนไปทางนั้น -..-
"ไม่ต้องมามอง"
ผมหันไปทำเสียงดุใส่พี่เปอร์ที่นั่งห่มผ้าตัวหนาวสั่นแล้วก็เอาผ้าชุบน้ำร้อนประคบให้ไปพลางๆ เรื่องตลกมีอยู่ว่าพี่เปอร์ตามผมมาที่นี่ตามจีพีเอสมาทุกอย่างและเราสองคนก็พักที่เดียวกันเมื่อเช้าที่ผมเห็นเขา เขาเองก็เห็นผมเหมือนกัน -*-
น่าตลกใช่มั๊ยล่ะ เหอะๆ.. -..-
"คืนนี้ให้พี่เปอร์นอนด้วยนะ.."เขาปรือตามามองผมก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้ามือหนาอีกข้างก็จับมือผมไว้เเน่น
"ทำไมไม่ไปนอนกับยัยเด็กริษานั่นล่ะฮะ..เลโก้ยังสำคัญด้วยเหรอ.."ผมพูดประชดใส่
"ถ้าหนูไม่สำคัญพี่คงไม่มาที่นี่หรอกนะ.."
"เชื่อได้เเค่ไหนกัน"
"เลโก้..หนูรู้มั๊ย..คนเเรกที่ทำให้พี่ทุรนทุรายเมื่อเขาหายไปคือใคร.."
"......
