ยัยส้มจี๊ดของอาไฟ

เมื่อได้ยินข่าวร้ายที่ทำให้ตัวและหัวใจเจ็บจนไร้ความรู้สึก รดามณีก็โดดเรียนวิชาต่อไปเพราะเธอไม่มีสมาธิที่จะเรียนอีกแล้ว จากเป็นยังดีกว่าจากตาย แต่นี่ทั้งคุณพ่อคุณแม่ต้องมาจากตายพร้อมๆ กันทั้งๆ ที่พวกนั้นกำลังไปฮันนีมูนรอบที่ 5 "จะให้ฝนทนนั่งเรียนต่อไปไม่ไหวหรอกนะ" ฝนพูดขึ้นเธอทำหน้าสีหน้าเป็นกังวลเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจ "เกิดอะไรขึ้นเหรอฝน มีเรื่องไม่ดีอะไรรึเปล่า? " ดวงใจเท้าคางถามฝนเพื่อนสนิท ฝนกัดริมฝีปากที่สั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะยอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา "ฝน...ฝนเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากเยอรมันแจ้งว่า เครื่องบินเจ็ทที่คุณพ่อคุณแม่นั่งระหว่างฮันนีมูนตก ฮือๆๆๆ" ฝนสะอื้น ส้มจี๊ดสาวสวยที่แสนจะซนและแสบเมื่อได้ยินก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย "อะไรนะ แล้วพ่อกับแม่เธอปลอดภัยดีรึเปล่า?" ส้มจี๊ดขยับเข้าไปถามด้วยท่าทีห่วงใย "จริงหรอ!? แล้วพ่อกับแม่เธอตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" แก้มหวานเพื่อนสนิทอีกคนถาม ทุกคนต่างก็มองไปที่ฝนเพื่อรอคำตอบจากเธอแต่ดูเหมือนมันจะกดดันเธอมากกว่าเธอเองตอนนี้ก็ยังไม่รู้ซะตากรรมของพ่อกับแม่ "ไม่เจอ...แม้...แต่เศษ...โฮๆๆๆ ฝนจะทำยังไงดี" ฝนพูดเธอหมดแรงที่นั่งเรียนตอนนี้จิตใจของเธอมันวุ่นวายตีกันไปหมด "โอ๋ๆ ทำใจดีๆ ก่อนนะฝน บางทีท่านทั้งสองอาจจะมีคนช่วยไปแล้วก็ได้" ดวงใจเพื่อนรักที่แสนจะซื่อ เธอเรียบร้อยอ่อนหวานรีบพูดปลอบใจฝน "นั่นสิ ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะอย่าเพิ่งหมดหวัง" แก้มหวานช่วยพูดปลอบอีกทีเพราะเธอเองก็เป็นห่วงฝนที่เอาแต่ร้องไห้ "ดวงใจ แก้มหวาน ส้มจี๊ด ฝนควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ฝนหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้วนะ มีแต่พวกเธอที่เป็นเพื่อน" ฝนพูดขึ้นเธอพยายามแล้วที่จะไม่คิดมากแต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี "อย่าพึ่งหมดหวังสิฝนถ้าตราบใดเรายังไม่เจอร่างที่ไร้ลมหายใจของท่านน่ะตอนนี้ตั้งสติให้ดีและทำใจให้สบายๆ ก่อนนะ" ดวงใจจับฝนแล้วบีบ "แต่ทางนั้นบอกว่ายังไม่เจอศพไม่ใช่รึไง โอกาสรอดยังมีเหลืออยู่นะ อย่าคิดมากสิฝน เลิกคิดมากได้แล้ว ฉันเครียดตามเลยรู้ไหม เครียดทีไรหิวทุกที" ส้มจี๊ดกุมขมับตอนนี้เธอเริ่มเครียดและเซ็ง "งั้นเราไปหาอะไรทำให้ผ่อนคลายดีกันดีไหม ยิ่งคิดมากแบบนี้จิตยิ่งตกเอานะ ไปหาอะไรทำสนุกๆ กันดีกว่า" แก้มหวานออกความคิดเห็นที่ดูเหมือนทุกคนจะชอบกันโดยฉะเพราะส้มจี๊ด "นั่นสิ ครั้งนี้ฝนเลือกมาเลยว่าอยากจะไปที่ไหน พวกเราพร้อมจะไปทุกเมื่อเลย" ดวงใจบอกฝน "ฉันเห็นด้วย เริ่มเบื่อแล้วอ่ะ ว่าแต่เที่ยวที่ไหนดี" ส้มจี๊ดเท้าคางทำหน้าเบื่อหน่าย "พรืดดดด" เสียงสั่งน้ำมูก "ที่ไทยฝนไม่มีใคร พรืดดดด" เสียงสั่งน้ำมูกของฝนทำให้เพื่อนนึกเอ็นดู "เมาแก้เครียดกันดีกว่า ฝนอยากเมา เผื่อสร่างเมาแล้วจะได้เห็นคุณพ่อคุณแม่" ฝนพูด ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นดีเห็นงาม "เอ่อ...ที่จริงเราไปไม่ได้เพราะอาภาสไม่อนุญาตให้ดื่มแอลกอฮอล์ แต่เพื่อฝน วันนี้เราจะยอมขัดคำสั่งอาภาสก็แล้วกัน" ดวงใจยิ้มให้ฝน ส้มจี๊ดขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน "อะไรกัน เธอกลัวเหรอ ดวงใจแค่ไปเที่ยวเองนะ สนุกจะตาย" ส้มจี๊ดยักคิ้วกวนๆก่อนที่เธอจะกอดอก "ส้มจี๊ดไม่รู้อะไร อาภาสน่ะดุยิ่งกว่าสุนัขพันธุ์พิทบลูอีกนะ" ดวงใจมีสีหน้าหวาดกลัวอย่างชัดเจนเมื่อต้องพูดชื่ออาภาสของเธอส้มจี๊ดส่ายหน้าใครก็ไม่ดุเท่าอาไฟของเธอหรอก "จริงๆ อารามของฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะ แต่ถ้าแอบไปแล้วคุณอาไม่รู้ก็ได้อยู่ ฉันอยากไปสนุกกับพวกเธอบ้าง" แก้มหวานตบมือแล้วพูดเธอเองก็อยากออกไปเที่ยวกับเพื่อนเหมือนกันถึงมันจะเสี่ยงก็ตาม "งั้นเราไป x-some กันดีไหม ไม่ได้ไปนานแล้ว" คราวนี้ทุกคนได้เห็นรอยยิ้มของฝนอีกครั้ง "โอเคเลยงั้นตกลงตามนี้ ไปคืนนี้เลยดีไหม ส่วนเธอนะดวงใจฉันแนะนำให้ซื้อ ตะกร้อครอบปากไปให้คุณอาของเธอ เพื่อจะลดความดุลงบ้าง" ส้มจี๊ดยืนข้อเสนอให้ดวงใจ ถึงจะรู้ว่าดวงใจกลัวอาภาสของเธอมากแค่ไหนก็ตาม "นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดี ถ้าได้เจออาภาสตัวจริงแม้แต่ส้มจี๊ดที่ว่าแน่ ยังต้องถือตะกร้อครอบปากวิ่งหนีสี่คูณร้อยเมตรเชียวนะ ดวงตาดุดัน น้ำเสียงแข็งกร้าว หืม...แค่คิดเราก็ขนลุกแล้ว" ดวงใจพูด แก้มหวานที่ได้ยินก็รู้สึกขนลุกกลัวอาของเธอเหมือนกัน  "พูดซะเห็นภาพ จนฉันขนลุกตามเลยดวงใจ ไม่อยากจะคิดถ้าอารามของฉันจับได้ชะตากรรมฉันจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย" แก้มหวาน " ฮิฮิ" ฝนยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะ  เวลา 22 : 00 น. X-SOME "เมากันหมดแล้ว ดีนะที่เราดื่มไม่เยอะเลยมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง" ดวงใจ "มาเที่ยวทั้งที่ดื่มแค่เนี่ย ฉันไปหาหนุ่มๆ ดีกว่า ฝากฝนด้วยนะ" ส้มจี๊ดพูด เธอหันส่งยิ้มให้ดวงใจแล้วเดินสะบัดก้นสวยเดินออกไปหนุ่มๆ "ดะ...เดี๋ยวสิ! จะไปไหนเหรอส้มจี๊ด" ดวงใจตะโกนเรียกส้มจี๊ด "ฉันกินไปไม่กี่แก้วเองนะ ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเมาง่ายขนาดนี้" ดวงใจหันไปมองแก้มหวานที่เริ่มเมา "เอ่อ...ฉันว่าท่าจะไม่ดีแล้วล่ะ ขอตัวก่อนนะแก้มหวาน ฝากดูฝนด้วย บาย" ดวงใจบอกแก้มหวานส้มจี๊ดที่เดินออกมาเที่ยวคนเดียว "เฮ้อ เป็นห่วงเพื่อนก็ห่วงอยู่หรอกแต่ฉันดันชอบสนุกพอมีเรื่องปวดหัวทีไร ก็เครียดทุกทีต้องหาอะไรสนุกๆทำน่าจะดีกว่า" ฉันชื่อส้มจี๊ดสาวแซ่บสุดแสบ นิดหน่อยก็เบื่อง่ายส่วนด้านหลังของฉันคือเพื่อนฉันเอง ก็นะชีวิตมันต้องมีสีสัน คิดเหมือนกันรึเปล่า เหมือนหนุ่มๆตรงหน้าที่มีอยู่ด้วยกันสองกลุ่ม กลุ่มที่หนึ่งมีแต่ผู้ชายที่กำลังมองหาเหยื่อ สาวๆสวยๆนั่นละคือเหยื่อ พวกนี้ชอบล่าเหยื่อที่หัวอ่อน ก็หล่อดีนะแต่ไม่ใช่สเปคฉันเท่าไหร่ ตัดคนกลุ่มนี้ไปเลยดีกว่า "มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ" กึก ส้มจี๊ดชะงักสายตาที่กำลังมองรอบๆได้กลับหยุดตรงหน้า  "แล้วนายเห็นว่าฉัน มีเพื่อนยืนอยู่ข้างๆหรือไง"  "ไม่เห็นครับ"  "ถูก" ส้มจี๊ดกอดอกเธอมองสำรวจผู้ชายตรงหน้า ก่อนจะเดินหนีเดินไปข้างหน้า หมับ แต่ดูเหมือน เขาจะไม่ยอมจึงได้คว้ามือของเธอไว้แต่พอได้เห็นสายตาที่ไม่พอใจของส้มจี๊ดเขาถึงยอมปล่อย  "ขอโทษ แค่ฉันถูกใจเธอเลยอยากคุยด้วยสักหน่อย สนใจจะไปต่อกับฉันข้างนอกไหม" ชายแปลกหน้าเขาขยับโน้มหน้าเข้ามาใกล้เธอ ส้มจี๊ดแสยะยิ้มมุมปากเธอยกนิ้วขึ้นแล้วจิ้มไปที่หน้าอกของเขา ก่อนจะก้าวเท้าเพื่อต้อนชายหนุ่ม ส้มจี๊ดแกล้งกัดริมฝีปากยั่วฝ่ามือเล็กลูบไล้ที่หน้าอกแกร่ง  "นี่ เห็นฉันง่ายขนาดนั้นรึไง ฉันไม่ได้ขายนะจะบอกให้" ส้มจี๊ดกระซิบบอกเขา เธอปรายตามองมือหนวดปลามือที่กำลังจะจับก้นของเธอ เพี๊ยะ ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อเธอ ตีมือเขา "อย่ามือไวนักสิ" ให้ตายสิผู้ชายเนี่ยมือไวทุกคนเลยหรือไง "ก็เธอยั่วฉันก่อน"  "ยั่วก่อนแล้วไง แต่ใช่ว่าฉันจะเอา!" ส้มจี๊ดยักคิ้วยิ้มเย้ยชายหนุ่ม เธอยกไวน์ขึ้นจิบแล้วเดินหันหลังให้เขา หมับ "ยั่วให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ ฉันไม่ค่อยชอบเลยนะรู้ไหม" ส้มจี๊ดหันกลับไปมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจเธอ กัดริมฝีปากแน่นข่มความโกรธเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ "ชอบ หรือไม่ชอบก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน ปล่อยมือ!" รู้ไหม ฉันไม่ชอบให้ผู้ชายแปลกหน้ามาจับมือถือแขนนะ ถึงฉันจะเป็นแบบนี้แต่ฉันไม่ได้ง่ายนะจะบอกให้  "ไม่ปล่อย เธอต้องไปกับฉันก่อน" ส้มจี๊ดมองตามสายตาของเขา เธอกัดฟันกรอดเมื่อเห็นป้ายห้องน้ำ  "หิวมากเหรอ" เธอแสร้งถามเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วยั่วให้เขาเคลิ้ม "ก็เธอสวย จนฉันอดใจไม่ไหวอ๊ะโอ๊ย!" ตุบ ส้มจี๊ดเท้าสะเอวเธอเชิดหน้ามองชายตรงหน้าที่ตอนนี้เขาได้นั่งคุมเข่ากุมเป้ากางเกงตัวเอง "นี่ แหกตาดูด้วยว่าฉันอยากเล่นด้วยรึเปล่า อย่างนายไม่ใช่สเปคฉัน หล่อลากดินแค่ก็เป็นได้แค่ ทางผ่านเท่านั้นจำไว้" หมดอารมณ์แล้วสิ แทนที่จะสนุกแต่กับหมดอารมณ์เพราะผู้ชายหิวจัดเหมือนอดยากมาหลายสิบปี เฮ้อ หรือจะกลับไปหาเพื่อนดีนะ  ส้มจี๊ดส่ายหน้าเธอหันไปเบ้ปากให้เขา ก่อนจะหันหลังเดินหน้าต่อพร้อมสะบัดก้นยั่วๆให้เขาเจ็บใจ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาอีกคู่กำลังจ้องมองเธออย่างไม่คลาดสายตา  "นั่นนะเหรอ ยัยเด็กอ้วนดำ ที่เคยร้องไห้งอแง เฮ้อ มองมุมไหนก็ไม่น่าจะใช่ส้มจี๊ด" แต่ถ้าใช่ เธอทำไมชอบเที่ยวที่แบบนี้ หรือนี้คือนิสัยที่แท้จริงของเธอ  สายตาคมแอบมองไปที่ก้นสวยก่อนที่เขาจะหลับตาลงแล้วยกมือกุมขมับ เมื่อเด็กสาวตรงหน้าใส่ชุดเดรสสีแดงสั้นเสมอหู "ใส่สั้นแบบนี้ก็ถอดมันออกเถอะ เดินทีเห็นแก้มก้นมีเหรอที่ผู้ชายจะไม่มอง" เขากัดฟันกรอด สายตาของส้มจี๊ดยังคงมองไปเรื่อยไปจนไปสะดุ้งที่ผู้ชายคนหนึ่งผมสั่นประบ่าคิ้วหนามีรอยสักที่ลำคอคิ้วของเขาเข้มมีเสน่ห์ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดีเหมือนมาเฟียในละคร ส้มจี๊ดขมวดคิ้วงงเธอแอบมองเขาด้วยหางตา  "....." หืม ผู้ชายคนนั้นหล่อเข็มดีจัง น่าเข้าไปทักทายทำความรู้จัก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปากสวย ลูกพีชเดินไปนั่งลงที่โต๊ะตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเท้าคางมองเขา "สวัสดีค่ะ ทำไมถึงมานั่งคนเดียวละ ไม่พกแฟนมาด้วยเหรอ" ส้มจี๊ดถามผู้ชายตรงหน้า เขาหันมามองเธอก่อนจะเก็บรูปถ่ายใส่กระเป๋าเสื้อ ส้มจี๊ดแอบหน้าเสียเล็กน้อยที่คนตรงหน้าไม่เล่นด้วย  "ฉันส้มจี๊ดนะคะ แล้วคุณชื่ออะไร"  กึก ชายหนุ่มตรงหน้าราวกับถูกฟ้าผ่าเมื่อได้ยินชื่อของเธอ เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นแต่ยังไม่แสดงสีหน้าใดๆ ส้มจี๊ดยิ้มแย้มดีใจที่ในที่สุดเขาก็สนใจเธอ   "ส้มจี๊ด" เขาแกล้งเรียกชื่อเธอย้ำ ส้มจี๊ดยิ้มคลี่ยิ้ม   "ใช่ค่ะ ฉันชื่อส้มจี๊ดทำไมเหรอ หรือว่าชื่อฉันเหมือนชื่อแฟนคุณ โลกกลมจังเลยนะคะ" เป็นผู้ชายที่น่าค้นหาแต่ดูมีอายุเกินไป อายุกี่นะให้เดาน่าจะสามสิบกว่าปี "เหมือนยัยเด็กขี้เหร่ข้างบ้าน ที่ไม่ชอบอาบน้ำ" กึก ส้มจี๊ดชะงัก เมื่อน้ำเสียงของเริ่มเปลี่ยนไปมันดูคล้ายใครบางคนที่เธอเกลียดที่สุด อาไฟ คุณอาข้างบ้านผู้ชายที่เธอเคยมีความคิดบ้าๆอยากจะขอเขาแต่งงานถึงขนาดไปเฝ้าเขาทุกวัน แต่นั่นมันตอนเด็ก ตอนนี้เธอโตแล้วจะมีสามีแก่ๆไปทำไมกัน  "ชอบมาขโมยตัดดอกกุหลาบ ไปบอกรักผู้ชายทั้งที่ตัวเองแค่8ขวบ" ไฟแสยะยิ้มเขายักคิ้วให้เธอ ส้มจี๊ดจำน้ำเสียงกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาได้ "คุณอา!" ไม่จริง ฉันต้องดื่มหนักจนฝันไปแน่ๆ คุณอาจะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ใช่ ฉันกำลังฝันอยู่ ตื่นเถอะส้มจี๊ดเธอกำลังเมาและนอนฝันอยู่ที่ไหนสักแห่ง "หึ ไม่เจอกันตั้งนาน ดูเหมือนแรดที่หนีออกจากกรงจังเลยนะ ส้มจี๊ด" ถ้อยคำที่แสนจะรุนแรงทำให้เธอรีบลุกขึ้นถอยห่างจากเขา  "...." ฝันร้าย ฝันร้ายชัดๆ ทำไมต้องมาเจอคุณอาตอนนี้ด้วย  ไฟ ขมวดคิ้วเมื่อส้มจี๊ดเลือกที่จะเดินหนี เขาแสยะยิ้มก่อนจะรีบเดินตามเธอไปติดๆ หมับ  "คุณอาปล่อยส้มจี๊ดนะ มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลย" ไฟแอบยิ้มสะใจเขาเพิ่มบีบที่ข้อมือเล็กจนเธอร้องเจ็บ เขาถึงได้ต้อนเธอให้จนมุม ส้มจี๊ดหันซ้ายหันขวาเมื่อแผ่นหลังของเธอชนกับผนังไร้ทางหนีจากเขา  "ทีแบบนี้ไม่เก่ง อามาตามเรากลับบ้าน" ไฟบอกเสียงดุดันจริงจัง ส้มจี๊ดส่ายหน้า  "ส้มจี๊ดไม่กลับ คุณอาไม่มีสิทธิ์ ปล่อยมือส้มจี๊ดได้แล้ว มันเจ็บ" ส้มจี๊ดพยายามแกะมือเขาออก ไฟดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวก็คล้ายกับหยุดเวลา เสียงดีดนิ้วของเขาทำให้ภาพในวัยเด็กวนกลับคืนมาอีกครั้ง  "จะให้อาใช้กฎกับเธอไหม ถ้าไม่ ก็กลับบ้านกับอาเดี๋ยวนี้!" ไฟกดเสียงต่ำ ส้มจี๊ดกัดริมฝีปากที่สั่นไหว เธอส่ายหน้าไม่อยากไปกับเขาจึงพยายามดิ้นหนี ไฟชะงักเมื่อสายตาของดันมองต่ำจนเห็นร่องอกอวบใหญ่ ทำให้เสียท่า ส้มจี๊ดได้โอกาสแกะมือเขาออกแล้วเดินหนีเพื่อกลับไปหาเพื่อน  "....." คุณอากลับมาทำไม ไม่เอาหรอก คุณอานะใจร้าย ใจร้ายที่สุด   หมับ ส้มจี๊ดก้มลงมองแขนแกร่งที่โอบเอวของเธอไว้แน่นก่อนที่เธอจะถูกเขาจับยกอุ้มขึ้นพาดไหล่  "คุณอา ทำแบบนี้กับส้มจี๊ดไม่ได้นะ ส้มจี๊ดไม่ยอม"  "เลิกแหกปากเป็นนกแก้วขุนทองได้แล้ว มันน่ารำคาญ" เขาบอกเสียงเหี้ยมพร้อมกับเดินไปข้างหน้าไม่สนใจกำปั้นเล็กๆที่ระดมทุบแผ่นหลังของเขากับเสียงที่ตะโกนร้องให้คนช่วย   "คุณอา ส้มจี๊ดมากับเพื่อนนะ ถ้าส้มจี๊ดหายไปเพื่อนๆจะเป็นห่วง นะคะปล่อยส้มจี๊ดลงเถอะ" ใครก็ได้ช่วยฉันทีขอร้อง ฉันไม่อยากไปกับอาไฟตอนนี้ ขอร้องล่ะ  "ช่างเพื่อนเธอสิ ค่อยโทรบอกทีหลังก็ได้ว่าเธออยู่ไหน" เขาตอบหน้าตายแล้วเดินต่อ  "นาย นายช่วยฉันด้วยขอร้องล่ะ" ไฟชะงักเขาขึงตามองผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ส้มจี๊ดยิ้มให้เขาเพื่อหวังว่าเขาจะช่วยเธอ  "เธอพึ่งเตะผ่าหมากเขา คิดว่าเขาจะช่วยเธอหรือไง"  "แต่คุณอาก็ไม่ควรทำแบบนี้เหมือนกัน ส้มจี๊ดเป็นผู้หญิงคุณอาเป็นผู้ชาย"  "พึ่งรู้เหรอ แล้วที่เธอทำก่อนนี้ไม่ใช่ยั่วผู้ชายหรือไง ถ้าเธอยังจำกฎปราบเด็กดื้ออย่างเธอได้ล่ะก็ ช่วยอยู่นิ่งๆไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าอาไม่เตือน"  "ส้มจี๊ดเกลียดคุณอา ได้ยินไหมว่าเกลียดอาไฟที่สุด เกลียดๆ" ไฟไม่สนใจเขาอุ้มเธอเดินพาดบ่าออกมาจากผับท่ามกลางสายตาของผู้คนจนมาถึงรถกระบะยกสูงสีดำ ไฟรีบเปิดประตูให้ส้มจี๊ดเข้าไปข้างใน ก่อนที่เขาจะรีบเดินฝั่งคนขับส้มจี๊ดกำหมัดแน่นเธอนึกคำด่ามากมายในใจก่อนจะรีบเปิดประตูหนีแต่มันก็ช้ากว่าเขาเมื่อประตูเปิดไม่ออก "อาไฟ ทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะ ส้มจี๊ดโตแล้วดูแลตัวเองไม่จำเป็นต้องมีผู้ปกครองอย่างคุณอา" ส้มจี๊ดหันบ่นเขาราวกับนกแก้วที่กำลังขู่  "สิบเก้าปี บรรลุนิติภาวะแค่ปีเดียวอย่ามาอวดเก่ง" "ส้มจี๊ดไม่ได้อวดเก่ง ส้มจี๊ดโตแล้วได้ยินไหมว่าโตแล้ว คุณอาไม่จำเป็นต้องมาดูแลมันไม่จำเป็น"  "จำได้ไหมว่านี้คืออะไร" ส้มจี๊ดดวงตาเบิกกว้างเธอรีบแย่งเหรียญในมือของไฟ แต่เขามักจะเร็วกว่าเธอเสมอ "คุณอาเอาคือมานะ" "ก้อย" "โป้ง" ไฟยิ้มมุมปากเขาโยนเหรียญขึ้น ส้มจี๊ดหัวใจของเธอเต้นรัวเมื่อมันตกลงมาที่มือของเขาเพราะกลัวว่าเขาจะโกงเธอจึงรีบแย่งมันและเปิดออก แต่ก็ต้องทำหน้าสลด ไฟยิ้มสะใจเมื่อเขาชนะเธอ "หุบปากแล้วนั่งนิ่งๆ" โตแล้วอย่างนั้นเหรอ โตแต่ตัวนะสิ นิสัยยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนยัยเด็กแสบ "ส้มจี๊ดปวดฉี่" เปิดประตูสิคุณอา คราวนี้ล่ะจะวิ่งสี่คณูร้อยเลยจ้างให้ก็จับไม่ทัน แต่ทว่าส้มจี๊ดกับหน้าเสียเมื่อไฟไม่สนใจเขาสตาร์ทรถแล้วขับออกไปหน้าตาเฉย "คุณอาก็บอกว่าส้มจี๊ดปวดฉี่ไง" "พักที่ไหน" ไฟถามเสียงเรียบ ส้มจี๊ดกอดอกไม่ยอมบอก "ลืมไปแล้วเหรอว่า เธอแพ้อาตั้งแต่โยนเหรียญแล้ว ถ้ายังไม่ตอบจะใช้กฎข้อสาม"  "คุณอาชอบบังคับ ส้มจี๊ดมีเพื่อนแล้วนะ คุณอานะไม่จำเป็นต้องมาทำตัวเหมือนผู้ปกครองส้มจี๊ดหรอก คุณอาเกลียดเด็กไม่ใช่เหรอ แล้วมาสนใจส้มจี๊ดทำไม" ส้มจี๊ดหันมาตวาดใส่หน้าเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ก็เพราะเธอไม่โตสักทีไง อายุแค่นี้แต่งตัวแรดๆมาเที่ยวผับนี่เรียกว่าโตแล้วเหรอ" "ใช่ ส้มจี๊ดโตแล้ว" "เถียงคำไม่ตกฟาก เอาบัตรประชาชนมา!" ไฟหันมามองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเขาแย่งกระเป๋าของส้มจี๊ดไปก่อนจะหยิบประชาชนขึ้นมาถือ "ต่อไปนี้ อย่าคิดว่าจะหนีออกไปแรดได้ เธอต้องไปอยู่กับอาที่ไร่ เด็กไม่ดี เด็กดื้อก็ต้องเจอแบบนี้" "ส้มจี๊ดเปล่าดื้อ ถ้าคนตรงนี้ไม่ใช่คุณอาส้มจี๊ดก็ไม่ดื้อหรอก" "เธอจะชอบบอกว่าเธอไม่ชอบอาแล้วอย่างนั้นเหรอ" "ใช่ ส้มจี๊ดไม่ได้ชอบคุณอาแล้ว"