บทที่3 งั้นหมออ่อยหอมได้ไหมNC

988 Words
บทที่3 งั้นหมออ่อยหอมได้ไหมNC “อยากอ่อยไหมล่ะ เดี๋ยวให้อ่อยทั้งคืนเลย” “อ๊ะ!! หมอพูดอะไรเนี้ยยย” ความเขินอายของต้นหอมทำเอาหมอเบย์ยิ้มตามไปด้วยเลย “แซวแค่เนี้ยหน้าแดงเลยเหรอ” หมอเบย์ก้มลงมากระซิบต้นหอมจนแก้มของทั้งสองแนบชิดกัน “หมออออ นี่มันห้องน้ำนะคะ” “งั้นไปห้องหมอไหมล่ะ” “อ๊ะ!” ต้นหอมเปรยตามองคุณหมอด้วยใสตาที่ใสซื่อแต่มือของเธอกับลูบแขนของหมอเบย์เบาๆ ทำให้หมอเบย์รับรู้ได้ว่าสาวน้อยต้นหอมก็มีต้องการเหมือนกัน ริมฝีปากของหมอเบย์ค่อยๆ ประกบลงมาแต่ไม่ทันที่จะได้จูบมือของไบร์ทก็ตบเข้าที่หลังของพี่ชายทำเอาทั้งสองสะดุ้งสุดตัว “หลอกเด็กอีกแล้วสิหมอ” ไบร์ทมองหน้าต้นหอมที่เขินจนหน้าแดงก็รู้สึกแปลกๆ เพราะปกติแล้วพี่ชายมักจะเป็นพวกกินเงียบ อีกอย่างขาสั้นแบบนี้ไม่ใช่สเปกของพี่ชายตนแน่นอน “นะ...หนูไปก่อนดีกว่าค่ะ” หมอเบย์มองตามสาวน้อยขาสั้นไปอย่างน่าเสียดายจนน้องชายมองตามด้วยความสงสัย ที่จู่ ๆ หมอดูรุกแปลกๆ ทั้ง ๆ ที่ ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ “หมอกินไปยังอะ” “สาระแน!!” “ขอบคุณ” สองพี่น้องเดินไปทำธุระส่วนตัวสายตาก็มองค้อนกันไปมา เมื่อออกมาก็เจอสาวน้อยขาสั้นกำลังเตรียมยกของไปเสิร์ฟแต่ดันชนเข้ากับไบร์ทเต็มแรง สองแขนรีบโอบร่างของสาวน้อยเอาไว้ราวกับนางเอกในหนังรักที่เคยดูมา “ขอโทษค่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ!” “ไม่ครับ น้องล่ะเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ ขอบคุณที่ช่วยหอมไว้นะคะไม่งั้นคงโดนหักเงินแน่ ๆ เลย” สายตาของสาวน้อยขาสั้นมองไปที่ถาดอาหารแต่รอยยิ้มของเธอเล่นเอาไบร์ทยิ้มตามไปด้วย ในใจก็คิดตามหรือเป็นเพราะรอยยิ้มนี้หมอถึงได้หลงใหลจนต้องตามดูเธอตลอด “ชื่อหอมเหรอ” “ค่ะ” “หอมจริงหรือเปล่า หืมม” “อยากรู้ก็คงต้องลองค่ะ หอมก็บอกไม่ได้เหมือนกัน” ฉันรีบเดินเอาอาหารมาเสิร์ฟโดยไม่ได้หันไปมองสองพี่น้องที่ยืนอยู่เลย สองพี่น้องคู่นี้อันตรายเกินไปหล่ออันตราย คนสวยกลัว เมื่อถึงเวลาเลิกงานต้นหอมก็เดินออกมารอรถด้านนอกแต่ก็มีรถคันงามขับมาจอดพร้อมลดกระจกลงแล้วเรียกเธอขึ้นไป แม้จะอยู่ในความมืดแต่ก็มีแสงไฟสลัวๆ ให้เห็นว่าผู้ชายในรถคือหมอเบย์สุดหล่อนั่นเอง “คุณหมอออ” “ขึ้นรถสิเดี๋ยวไปส่ง” “ค่ะ” ฉันขึ้นมานั่งบนรถคุณหมอก็ขับรถออกไปด้วยความเร็ว ไม่ถามหน่อยเหรอว่าหอพักฉันอยู่ไหน “คุณหมอคะ คุณหมอรู้เหรอคะว่าหอมพักอยู่ที่ไหน” “รู้สิ” เมื่อรถของหมอเบย์มาจอดหน้าหอพักหมอเบย์ก็ดับเครื่องพร้อมเดินตามฉันมาเดี๋ยวนะห้องฉันไม่มีขนมให้หมอกินหรอก “หมอคะส่งแค่นี้ก็ได้ค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว” “อะไรก็หมอมาให้เราอ่อยแล้วนี่ไง บอกแล้วว่าจะให้อ่อยทั้งคืนเลย” “ฮะ!” บ้านี่หมอคิดว่าฉันพูดจริงเหรอ “หมอคะคือหอมว่ามันไม่ดีนะคะ” “ฮ่าๆๆ ขอเข้าห้องน้ำหน่อยเดี๋ยวหมอรีบกลับเลย” “ค่ะ...” 10นาทีต่อมา... “อื้ออ หมอคะไหนบอกจะกลับไงคะ” เพียงแค่หมอเบย์ออกมาจากห้องน้ำก็รีบตรงมาหาร่างบางที่กำลังยืนเก็บผ้าอยู่ที่ระเบียงทันที กลิ่นสาบสาวของสาวบริสุทธิ์มันกระตุ้นความต้องการของหมอเบย์จนทนไม่ไหว “ไม่อยากอ่อยหมอแล้วเหรอคะ” “หอมอ่อยไม่เป็นหรอกค่ะ หอมไม่เคย” “งั้นหมออ่อยหอมได้ไหม” ไม่ทันที่ต้นหอมจะได้ตอบริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบจูบ จูบแรกของเธอทำให้หมอเบย์รับรู้ว่าแม้แต่การจูบเธอก็ไม่เคย ลิ้นของหมอเบย์สอดใส่เข้าไปในโพรงปากเล็กๆ จากนั้นก็อุ้มร่างของเธอเข้ามานอนบนเตียง “หวานจัง รู้สึกยังไงบ้างหมอสิคะ” น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับสายตาหวานเยิ้มของหมอเบย์ทำเอาต้นหอมหัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด “หมอหอมรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนคุมตัวเองไม่ได้เลยหอมกลัว” “ตอนนี้หอมกำลังมีอารมณ์ไงคะ” ผมประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้งซึ่งเธอก็จูบตอบผมเป็นอย่างดี เสียงครางในลำคอของเธอเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ “เป็นยังไงบ้าง” “หมอหอมเหมือนจะขาดใจเลยค่ะ หมอคะหอมจะตายไหม” “อยู่กับหมอหอมจะกลัวอะไร หมอแค่จูบหอมเองนะแค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ หอมมองตาหมอสิ” เมื่อสายตาของทั้งสองประสานกันครั้งนี้กลับกลายเป็นต้นหอมที่มีความต้องการเสียเอง เธอดึงเสื้อเชิ้ตของหมอเบย์ลงมาแล้วจูบอย่างดูดดื่ม “อืออ” เสียงครางในลำคอของทั้งสองดังขึ้นเรื่อย ๆ มือของหมอเบย์ขยับมาที่สองเต้าจากนั้นก็ค่อยๆ บีบมันเบาๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้สาวน้อย “อ๊า...หมอคะเสียวว” “เสียวมากไหมคะ” “มากเลยค่ะ หมอคะทำไมมันเสียวแบบนี้คะ” “แย่แล้วสิสงสัยหมอต้องรักษาให้หอมแล้วล่ะ” สีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ของหมอเบย์ที่ส่งมาทำให้ต้นหอมรู้ทันทีว่าหลังจากนี้เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง แม้จะกลัวแค่ไหนแต่ในใจมันกลับเรียกร้องแปลกๆ ‘จัดมาเลยค่ะหมออีหอมพร้อมแล้ว’
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD