DUYGU
Bir keresinde rahmetli babaannem, "Kız çocuklarının kaderleri annelerine benzer." Demişti. Belki de haklıydı. Çünkü ne yazık ki aşk konusunda annemle aynı kaderi paylaşıyorduk.
Annem, babam ve yengem, tıp fakültesini birlikte okumuşlar.
Özellikle yengemle, yani Göktürk'ün annesiyle annem çok yakın arkadaşlarmış. Hatta arkadaştan da öte, birbirinden ayrılmayan iki kardeş gibilermiş. Fakat bu kardeşlik bağı ilerleyen zamanlarda annemin babama, babamın da yengeme aşık olmasıyla sarsılmış. Annemin anlattığına göre, yengem hiçbir zaman babama karşılık vermemiş. Çünkü babam sevgisini, sevdiği kadının haberi bile olmadan kendi içinde yaşamış. Bu platonik aşkı tek bilen kişi olarak annem hep babamın yanında olmuş. Bir süre sonra, yengem annemlere yaptığı ziyaretler sırasında dayımla tanış
