ลวงรักร้ายนายเย็นชา(ภูมิ&เอมิ)

อยากมีผัว

เอมิ...

ปั้ง!!!

"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ" พี่ภูมิชี้หน้าฉันก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปด้วยความโมโหที่เถียงสู้ฉันไม่ได้ส่วนฉันก็ยืนยิ้มยืนหัวเราะชอบใจอยู่หน้าห้องก่อนจะเข้าห้องเพื่ออาบน้ำนอน คืนนี้ฉันต้องฝันดีแน่ๆ เลยได้นอนห้องใกล้กันกับพี่ภูมิ>ในคืนนั้น...

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"ซี๊ดดด อ่าาาา แบบนั้นหม่อนเร็วอีก เร็ว ซี๊ดดดด"

เสียงอะไรทำไมฟังดูแปลกๆ แต่มันดังมาจากห้องของพี่ภูมิ ฉันค่อยๆ เอาหูแนบกับผนังหัวเตียงเพื่อฟังเสียงนั้นอีกครั้ง

"อ่าาา แบบนั้นหม่อน ดีมาก ซี๊ดดด อื้มมมมม"

"ของภูมิทำไมใหญ่จังหม่อนเอาเข้าปากเกือบไม่หมด"

"แล้วชอบหรือเปล่าล่ะใหญ่ๆ คับปากแบบนี้"

"ชอบค่ะ ชอบมาก คืนนี้หม่อนจะทำให้ภูมิแตกคาปากเลย" ฉันถึงกับขนลุกซู่เมื่อได้ยินบทสนทนาของคนทั้งคู่ถามว่าทำไมฉันถึงได้ยินก็เพราะว่าหัวเตียงห้องฉันกับหัวเตียงห้องพี่ภูมิมันชนกันน่ะสิไม่ได้ยินก็แปลกแล้ว ถามว่ารู้ไหมว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกันฉันรู้ รู้ดีเลยล่ะ ฉันอายุยี่สิบกว่าแล้วถึงจะไม่เคยปฏิบัติแต่ทฤษฎีฉันแน่นมากบอกเลยเพราะฉันดูหนังเอวีมาเยอะ คริ คริ

"ภูมิขาาา ถ้าหม่อนทำให้ภูมิแตกแล้วภูมิเข้ามาในตัวหม่อนนะคะหม่อนอยากจุกแล้วก็อยากเสียวมากๆ เลยค่ะภูมิ" ฉันเบะปากอยู่ตรงผนังหัวเตียงเมื่อได้ยินยัยนางแบบยั่วพี่ภูมิด้วยคำพูดสิบแปดบวก

"ได้สิทำไมจะไม่ได้" พี่ภูมิตอบยัยนั่นเสียงสั่นว่าได้แต่สำหรับฉันมันไม่ได้!!!ฉันต้องเข้าไปขัดขวางสองคนนั้นก่อนที่อะไรๆ มันจะสายเกินแก้ ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าสองคนนี้คงกินกันมาแล้วหลายต่อหลายครั้งแต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด

ฉันเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่ภายในห้องนอนแล้วก็พยายามเอาหูแนบผนังห้องเพื่อให้ได้ยินว่าสองคนนั้นไปถึงไหนกันแล้ว ฉันกำลังคิดแผนว่าจะทำยังไงดีเพื่อไม่ให้สองคนนั้นมีอะไรกัน จนกระทั่งฉันนึกขึ้นได้ว่าประตูเชื่อมพี่แม่บ้านไม่ได้ล็อกพอคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบเดินไปที่ประตูทันทีแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ แล้วแกล้งหลับตาเหมือนคนละเมอ

"กรี๊ดดด"

"เห้ย!!!" เสียงยัยนั่นกับพี่ภูมิร้องตกใจตะโกนลั่นห้องเมื่อเห็นฉันเดินหลับตาเข้ามาในห้อง ฉันแอบหรี่ตามองก็เห็นสองคนนั้นยืนอยู่คนละมุมด้วยสีหน้าตกใจจนฉันแอบขำอยู่ในใจ

"ง่วง ง่วงจัง ง่วงจัง ห้าววว นอนดีกว่า" ฉันแกล้งเดินละเมอไปที่เตียงนอนแล้วล้มตัวลงนอนก่อนจะแกล้งกรนเสียงดัง

"ภูมิเด็กนี่เข้ามาได้ยังไง"

"ไม่รู้"

"ภูมิปลุกมันแล้วไล่มันออกไปสิ"

"ไม่ต้องไล่หรอกปล่อยให้นอนอยู่แบบนี้แล่ะคนละเมอปลุกยังไงก็คงไม่ตื่นง่ายๆ" ฉันหลับตาแล้วเงี่ยหูฟังพี่ภูมิคงคิดว่าฉันละเมอจริงๆ ฉันนี้น่าจะไปเอาดีด้านการแสดงนะเนี่ย คริ คริ

ภูมิ...

ผมยืนมองยัยเอมิเด็กแสบที่นอนหลับอยู่บนเตียง ผมยอมรับว่าตกใจมากที่จู่ๆ ยัยนี่ก็เปิดประตูเชื่อมเข้ามาในห้องในตอนที่ใบหม่อนกำลังออรัลเซ็กส์ให้ผมอยู่ผมที่กำลังจะเสร็จอยู่รอมร่อก็ต้องอารมณ์ค้างกลางอากาศทั้งผมทั้งใบหม่อนต่างพากันตกใจจนรีบลงจากเตียงทันที

"ภูมิแล้วเราจะไปนอนที่ไหน"

"เดี๋ยวผมไปส่งหม่อนที่โรงแรมก็ละกัน"

"โอเคเราไปต่อกันที่โรงแรมก็ได้"

"ไม่อ่ะผมหมดอารมณ์แล้วส่งหม่อนเสร็จผมก็จะกลับเลย" ที่ผมจะรีบกลับเพราะผมจะมาจัดการกับยัยตัวแสบนี่ต่างหาก ผมรู้ว่าเอมิแกล้งละเมอไม่ได้ละเมอจริงๆ หรอกที่ผมมั่นใจเพราะครอบครัวเราสองคนไปเที่ยวค้างคืนด้วยกันบ่อยผมไม่เคยได้ยินว่ายัยนี่จะนอนละเมอเลยสักครั้งมีแต่จะนอนหลับลึกมากกว่าจนลุงบาสต้องอุ้มขึ้นรถเพราะปลุกแล้วไม่ยอมตื่น

เวลาต่อมา...

ผมขับรถไปส่งใบหม่อนที่โรงแรมแล้วแวะดื่มนิดหน่อยก่อนจะขับรถกลับมาที่บ้านแต่พอเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็ไม่เจอยัยเด็กแสบเอมิแล้ว หึคิดว่าจะรอดพ้นความผิดงั้นเหรอไม่มีทางในเมื่อทำผมอารมณ์ค้างก็ต้องรับผิดชอบ ผมเดินไปที่ประตูเชื่อมระหว่างห้องผมกับห้องเอมิแต่ปรากฏว่าประตูได้ถูกล็อกจากอีกฝั่ง หึคงรู้ตัวว่าจะโดนผมเล่นงานเลยรีบล็อกประตูแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะผมมีกุญแจของบ้านหลังนี้ทุกดอก ผมเดินไปหยิบกุญแจที่เก็บไว้มาไขประตู

แกร๊ก ประตูถูกปลดล็อกแล้วผมค่อยๆ เปิดเข้าไปช้าๆ ห้องทั้งห้องมืดเพราะไม่ได้เปิดไฟแต่ก็ยังมีแสงสว่างด้านนอกส่องเข้ามาพอให้เห็นบ้าง ผมเดินไปที่เตียงยัยเอมิแล้วยืนมองยัยนี่ที่นอนหลับตาพริ้มยิ้มหวานอย่างสบายอารมณ์เห็นแล้วหงุดหงิดชิบหายบอกตรงๆ ผมจะจัดการกับยัยนี่ยังไงดีวะผมยังคิดไม่ออกแต่ดันพาตัวเองเข้ามาในห้อง ไว้พรุ่งนี้ค่อยชำระความก็แล้วกันคอยดูนะผมจะทำให้ยัยนี่ไม่กล้ามาก่อเรื่องให้ผมหัวเสียอีก แม่งเจอหน้ากันทีไรผมไม่เคยได้อยู่อย่างเงียบสงบเลยเพราะยัยนี่มีแต่หาเรื่องมาให้ผมปวดหัวตลอดเวลา

"อื้ออออออ" ผมที่กำลังจะเดินกลับห้องตัวเองจู่ๆ เสียงของคนบนเตียงก็ดังขึ้นผมหันกลับไปมองก็พบว่ายัยเอมิสลัดผ้าห่มออกแล้ว เอ่อ...แล้วยัยเอมิไม่ได้เอ่อ...ไม่ได้ใส่อะไรนอนเลยแม้แต่ชิ้นเดียวทำให้ผมเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นของยัยนี่ หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวหน้าท้องที่แบนราบรวมไปถึง...กึ่งกลางกายที่มีขนอ่อนสีดำปกคลุมเล็กน้อย ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำให้อารมณ์ที่คั่งค้างของผมเมื่อหัวค่ำถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งอย่างง่ายดาย ผมรีบสลัดความคิดชั่วร้ายที่จะทำลายอนาคตตัวเองออกไปทันทีแล้วก้าวขาออกไปจากห้องแต่...

หมับ!!! เสียงกอดจากทางด้านหลัง

"พี่ภูมิขาาาา"

".........." ผมยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่กล้ากระดิกตัวตอนนี้ผมอยากให้ยัยนี่ละเมอจริงๆ

"พี่ภูมิ" ยัยเอมิเดินมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วโน้มลำคอผมลงไปเพื่อสบตากับเธอ

"มีอะไร" ผมตอบกลับไปด้วยสายตานิ่งๆ ทั้งที่ในใจตอนนี้ร้อนรุ่มไปหมดผมพยายามไม่มองลงไปให้ต่ำกว่านี้

"เมื่อไหร่พี่จะใจอ่อนกับเอมิสักที" ยัยนี่ถามผมทั้งๆ ที่ตัวเองยืนเปลือยกายต่อหน้าผม แม่งสุดจริงยัยนี่

"ไม่มีวันนั้นบอกเลย" ผมพูดด้วยถ้อยคำหนักแน่น

"แน่ใจนะที่พูดอ่ะ"

"อืมแน่ใจเพราะตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต"

"โอเคถ้าพี่พูดมาแบบนี้ต่อไปเอมิจะตัดใจจากพี่"

"เพิ่งคิดได้เหรอวะ"

"เออเพิ่งคิดได้ ไอ้คนใจร้าย" จู่ๆ มาด่าผมใจร้ายมันใช่เรื่องไหมวะคนไม่ชอบจะให้บังคับให้ชอบได้ยังไง

"การที่เธอมาชอบฉันแล้วฉันไม่ชอบเธอกลับเท่ากับว่าฉันใจร้ายว่างั้น?? ปัญญาอ่อนชิบหาย"

"พี่ภูมิว่าเอมิปัญญาอ่อนเหรอมันจะมากไปแล้วนะ" ตอนนี้ยัยนี่เริ่มขึ้นเสียงใส่ผมแล้ว

"มากตรงไหนเธอลองใช้สมองอันน้อยนิดของเธอคิดดูเอาถ้ามีผู้หญิงมาชอบฉันสักสิบคนฉันต้องชอบกลับทุกคนเหรอวะ"

"พี่พูดทำร้ายจิตใจกันซะขนาดนี้สงสัยเอมิต้องตัดใจจากพี่จริงๆ แล้ว" ยัยเอมิทำหน้าเศร้า

"แต่ก่อนที่เอมิจะตัดใจจากพี่เอมิขออะไรพี่สักอย่างจะได้ไหมแล้วต่อไปเอมิจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับพี่อีกเลย"

"ขออะไร"

"ขอให้พี่เป็นผัวเอมิสักคืน เอมิอยากมีผัว"

"ห๊ะ!!!"

"เอมิพูดจริงๆ เอมิอยากเป็นของพี่ภูมิหลังจากนี้เอมิจะไม่ทำให้พี่ลำบากใจอีกพี่ให้เอมิได้มั้ย"

เอมิบดเบียดร่างกายเข้ามาแนบชิดกับร่างกายของผมเธอเอามือมาจับมือผมแล้วเอาไปบีบหน้าอกตัวเองก่อนจะส่งเสียงครางออกมาเบาๆ

"อื้ออออ บีบแรงๆ ค่ะพี่ภูมิเอมิอยากเสียว"