ดวงตาอ่อนโยนมองแผ่นหลังของสาวใช้อย่าขอโทษ นางไม่เคยคิดว่าตนเองอยู่เหนือกว่าผู้อื่น และเข้าใจความรู้สึกที่ถูกกดขี่เป็นอย่างดี นางจึงไม่อยากเห็นสาวใช้ที่แม่ทัพกู้มอบให้ต้องลำบากใจเหมือนที่นางเคยเจอมา แต่วันนี้นางไม่ค่อยสู้ดีนัก ทั้งอารมณ์ไม่คงทีและยังอ่อนเพลียอีก จึงต้องออกคำสั่งกับเสี่ยวฉู่ นางละเอียดกินโจ๊กไปอย่างช้าๆ ต่อไปนี้ชีวิตของนางจะเป็นอย่างไร ที่หวังให้ตนเองมีชีวิตเรียบง่ายจะได้เป็นอย่างที่หวังหรือไม่
ต้องทำอย่างไรให้เขามองนางในแง่ดีบ้าง นางไม่อาจหวังให้เขารักใคร่ แต่แค่...ไม่ทำร้ายจิตใจกันก็พอ หรือนางต้องทำใจให้ด้านชา จะได้ไม่รู้สึกใด ลืมไปแล้วหรือไรว่าเหนื่อยเพียงใดที่พยายามทำให้ผู้อื่นมารัก นางอายุสิบหกปีและที่ผ่านมาทำทุกอย่างเพื่อให้บิดาสนใจ แต่สุดท้ายสิ่งที่นางได้รับคือถูกส่งมาอยู่ที่นี่ นางไม่มีเวลามาคิดวางแผนแก้แค้นผู้ใด แค่คิดว่าจะใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างไรก็ปวดหัวแล้ว
เมื
