1 อาทิตย์ต่อมา..
มหาวิทยาลัยฮงโด
แขนที่โดนพันตอนนี้มันกลายเป็นอิสระเรียบร้อยแล้ว ผมจะได้ล้างอะไรได้ถนัดๆ สักที เหลือเเค่รอยเเผลเย็บที่อีกไม่นานมันจะกลายเป็นรอยเเผลเป็นที่ยังทำให้ผมเจ็บใจได้ทุกเมื่อเวลามองเห็นมัน
เมื่อหลายวันก่อนผมเห็นไอ้พลูมันพาพี่เคนไปทำเลซิกตามา ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ติดใจอะไรถึงขั้นไปห้ามมันขนาดนั้น เพราะผมยังไม่สามารถแบกหน้าตัวเองไปเจอเขาได้
เรื่องที่ผมไปโมโหออกหน้าออกตาเขาขนาดนั้นผมไม่กล้าจะไปเจอเขาได้หรอก ผมก็เริ่มมียางอายกับเขาเเล้วเหมือนกันนะ - -
ผมรู้สึกเหนื่อยกับใจตัวเองเหลือเกินมันเหมือนว่าผมกำลังจะชอบเขา ผมรู้สึกเเพ้ตัวเองทุกครั้งเวลาที่เห็นเขายังวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวเมื่อวานเขามารับไอ้พลูมันไป เพราะผมรู้ว่าถ้าเราไม่มีหลักฐานเราก็จำเป็นต้องให้ผู้ต้องสงสัยง้างปากพูดความจริงออกมา
ผมจะทำยังไงดี! ถ้าผมเเพ้ไอ้พี่เคนนั้น!
'..พี่จะจับเราทำเมียของจริง'
คำพูดของพี่เคนใ
