เช้าวันรุ่งขึ้น
เป็นเช้าวันเเรกที่ผมตื่นขึ้นมาเเล้วหนักร่างที่สุด มันเหมือนผมถูกเเรงโน้มถ่วงดูดให้นอนอยู่กับเตียงไม่ขยับเขยื้อนไปไหนหนักกว่าเดิมเป็นสิบเท่า
ปกติไม่ได้ชอบตื่นเช้าอยู่เเล้วพอผ่านเมื่อคืนมาอาการขี้เกียจผมมันกำเริบหนักกว่าเดิมอีก
"ตื่นได้เเล้วครับเดี๋ยวไปเรียนสาย"เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู พอลืมตาขึ้นมามองอีกทีถึงเห็นว่าพี่เคนกำลังยืนเเต่งตัวอยู่พอดี เขาตื่นเร็วกว่าผมอีกเหรอวะเนี่ย ที่จริงผมควรจะเป็นคนตื่นก่อนเขาไหมล่ะ ผมทำเรื่องน่าอายอีกเเล้วสินะ TT
ต่อไปผมจะปรับตัวให้ดีกว่านี้ก็เเล้วกันครับ ถ้าเขายังอยากจะอยู่กับผมน่ะนะ
"กี่โมง..."ผมถามออกไปเสียงงัวเงีย ก่อนจะม้วนตัวเข้าไปในผ้าห่มเป็นซูชิโรล ผมโป๊อยู่นะนอกผ้าห่มมันก็หนาวมากด้วย ไอ้พี่เคนเเอบเร่งเเอร์เเน่เลย หนาวจนจะเเข็งอยู่เเล้วเนี่ย!
"หกโมงเเล้วเนี่ยเปา เร็วๆ เลยลุกไปอาบน้ำ"
"โอยย.. ยังเช้าอยู่เลย ขออีกสิบนาที"
"ไ
