[SPEAK PART :: OUNGPAO]
ผมรู้สึกหนักๆ หัวตัวเองยังไงก็ไม่รู้ เเล้วตอนนี้ผมก็โคตรรำคาญไอ้สายบ้าๆ ที่มันเกะกะเเขนผมนี่ชิบ! พอลืมตาขึ้นมาผมก็มองอะไรเห็นไม่ชัดมันเบลอจนเเยกไม่ออกว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเป็นใคร พยายามเพ่งอยู่นานเเต่ใช้ตายก็มองเขาไม่ชัดอยู่ดี
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองพักผ่อนมานานเลยฮะตอนนี้
"พี่เคน.."
"เห็นพี่ไหม"คนตรงหน้าพูดด้วยโทนน้ำเสียงอ่อนโยน มือจับที่หน้าผมลูบไปมา กะจะให้เลขขึ้นหรือไงฟร่ะ!
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่ผมรู้สึกมีกำลังวังชาเหมือนคนปกติทั่วไป มันเกิดอะไรขึ้น..
อ่า.. ตื่นมาก็หัวร้อนเลย!
เเต่ผมได้ยินเสียงพี่เคนเเล้วก็พยายามเรียกเขาเเละดูเหมือนว่าเสียงมันจะก้องในหัวผมจนมันวิ๊งๆ น่ารำคาญเป็นบ้าเลย!
ก่อนหน้านี้ผมไปโดนอะไรมาวะเนี่ย..
ผมจำได้ว่าผมโดนคนไล่ฆ่า.. อ่า! จริงสิผมโทรไปบอกรักพี่เคนใช่ไหมเนี่ย ผมโทรไปเเล้วเขาก็รับมันใช่ไหม! บ้าบอที่สุดเท่าที่ผมเคยทำม
