2.เภสัชอ้อ(2)

648 Words

เธอใช้ลิ้นกับเส้นสองสลึง ใช้ลิ้นลากไปบนแท่ง ความใหญ่ยาวของเขา ความเป็นชายของชัชไม่ใหญ่โตมากนักหรอก แค่มาตรฐานชายไทยคนหนึ่งเท่านั้น แต่ก็สามารถให้ความสุขกับเธอได้อย่างดี ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปนานวันเข้า ดูเหมือนว่าเขาจะแพ้เธอ อาจจะเป็นเพราะว่ามีเวลาอยู่ด้วยกันแต่ละครั้งไม่ได้นานมากพอ ชัชพูดกับเธอบ่อยครั้งเสมอเรื่องที่จะหาชายหนุ่มหรือชายสักคนที่จะมาช่วยผ่อนแรงของเขา แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวยังไม่เจอใครที่ถูกใจ ริมฝีปากแดงฉ่ำอวบอิ่มของอ้อครอบลงไปบนแท่งที่กำลังแข็งผงาด เธอเริ่มขยับศีรษะ “โอ้วว์” ชัช...เสียวสุด ๆ ตั้งแต่อ้อเริ่มใช้มือให้แล้วละ ความเร่าร้อนของอ้อ ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย เขาเองเสียอีก บางทีเพราะตื่นเต้นมากไป ไม่เท่าไหร่ก็แตกคาปากคามือของเธอ ต้องใช้เวลาปลุกปล้ำกันอยู่นานกว่าจะตื่นตัวขึ้นมาใหม่ “โอ้วว์ ผมไม่ไหวแล้ว” “จะแตกแล้วเหรอคะ...” อ้อใช้มือขยับรูด แหงนมองหน้าสามี ชัชสูดปากเสียวซ่านเต็มที่ อ้อรับรู้แล้วละว่าไม่มีทางที่จะยับยั้งเอาไว้ได้แล้ว เธอครอบริมฝีปากเข้าหาอีกครั้ง คราวนี้ขยับศีรษะขึ้นลงรัว ๆ ริมฝีปากอวบอิ่มครูดกับแท่งแข็งของชัช “ไม่ไหวแล้วครับ อู้ววว...โอยย...” วินาทีนั้นเอง หญิงสาวก็รับรู้ว่ามีของเหลวข้นอุ่นพุ่งวาบออกจากปลายแท่งลำของชัช “อูยยย” อ้อไม่ปล่อยให้น้ำข้นเสียไปเปล่าประโยชน์ เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เธอดูดดื่มกลืนกินเข้าไปจนหมด... ถึงบ้าน ปรากฏว่าชัชเหนื่อยเกินกว่าจะเริ่มต้นได้อีก “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” อ้อกล่าวอย่างเอาใจ เก็บงำความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ ผู้หญิงน่ะนะ ต่อให้มีความต้องการเพียงใด ก็ยังคงสามารถเก็บเอาไว้ข้างใน ขอเพียงแค่เขากลับมาหาอย่างสม่ำเสมอเหมือนทุกครั้ง... “ผมอยากให้คุณหาใครสักคนมาช่วย” ชัชพูดเรื่องนี้อีกครั้งจนได้ “ทำไมอ่ะ” “ผมไม่ไหว” “หือ” “จริง ๆ นะ ผมทำให้อ้อมีความสุขได้ไม่มากพอ” “เบื่อกันแล้วใช่ไหมคะ” หญิงสาวเสียงขึ้นจมูก “เปล่าหรอกครับ ผมแค่สงสารคุณ” ชัชโอบกอดเธอ หลังจากนั้นเขาก็ผล็อยหลับไป จริงอย่างที่ชัชพูดนั่นแหละ ความเร่าร้อนของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ความร้อนแรงที่เคยได้รับจากชัชไม่ได้สาสมใจเธอเหมือนเมื่อก่อน นับวันยิ่งน้อยลง...น้อยลง... “ถ้าชัชต้องการแบบนี้ ฉันจะหาใครซักคนมาแทนระหว่างที่คุณไม่อยู่นะคะ” “แต่ต้องให้ผมรับรู้ด้วยนะ” “ค่า” เภสัชอ้อตอบ คนที่วาบเข้ามาในความคิดของเภสัชอ้อก็คือ ยามเหี้ยม! ยามเหี้ยม... ไม่ได้เป็นคนนิสัยใจคอดุดันอะไรหรอก แต่รูปร่างราวยักษ์ปักหลั่น เป็นอดีตทหารพราน ที่ผันตัวเองเข้ามาเป็นลูกจ้างโรงพยาบาล เพราะเจ้านายฝากฝังให้ ด้วยเห็นว่าเป็นคนนิสัยดี อีกอย่าง เขามีภาระต้องดูแลแม่ผู้ชรา การเป็นทหารพราน ทำให้การดูแลแม่เป็นเรื่องยาก งานรปภ.ประจำโรงพยาบาล จึงเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว เหี้ยมมีหน้าตาปรุอันเกิดจากหลุมสิว และประสบการณ์ผ่านการรบในอดีต โดยรวมแล้วสีหน้าและแววตาเพียงพอที่จะกำราบอันธพาลได้ไม่ยาก เหี้ยมอายุเกือบสามสิบปีแล้ว ยังโสดสนิท กับบรรดาคุณหมอพยาบาลหรือเหล่าบุคลากรของโรงพยาบาลต่างได้รับความนอบน้อมจากเขาเสมอ เหี้ยมจึงค่อนข้างเป็นที่รักอยู่ไม่น้อย เพราะนิสัยที่อ่อนโยน แตกต่างจากบุคลิกอย่างสิ้นเชิง ที่นี่มีรปภ.ประจำอยู่แค่สองคนเท่านั้น สลับสับเปลี่ยนทำหน้าที่กันไป วนเวียนกันอยู่อย่างนั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more