เพราะความรับผิดชอบที่มีอยู่เต็มสองมือ ทำให้ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้คะนึงนิจมัวแต่ยุ่งอยู่กับเตรียมงานที่ใกล้จะมาถึงจนลืมเตรียมความพร้อมให้กับตัวเอง
“คุณป้า...เรียกหานิดเหรอคะ”
วันนี้เองก็เช่นกันที่กว่าจะปลีกตัวมาหาคนที่เรียกตัวให้มาพบได้ก็กินเวลาไปเกือบบ่าย ซึ่งคุณเอื้องพรก็พอเข้าใจ ท่านถึงไม่ได้ว่าอะไร นอกจากบอกถึงเรื่องสำคัญที่ท่านได้จัดเตรียมเอาไว้สำหรับคนตรงหน้า ที่น่าจะยุ่งจนลืมดูแลตัวเอง
“เห็นเราวุ่นๆ แต่เรื่องงานคิดว่าคงไม่มีวันหาชุดให้ตัวเอง ชุดนี้ป้าเคยใส่สมัยตอนสาวๆ หนูน่าจะใส่ได้” ว่าจบก็ส่งต่อชุดผ้าไหมสีกลีบบัวส่งไปให้ พร้อมด้วยเครื่องประดับมุกอีกชุดใหญ่
“นิดรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะคุณป้า” มูลค่าของมันคงไม่น้อย ไม่อย่างนั้น ท่านคงไม่เก็บใส่กล่องล็อกกุญแจเอาไว้แบบนี้
“ไม่ได้ก็ต้องได้ ผู้ใหญ่ให้ของทั้งทีจะมาปฏิเสธได้ยังไง! เข้าไปลองมาให้ป้าดู ขาดเหลือตรงไหนจะได้ส่งไปให้ช่า
