STELLA POV.
Hindi ko kayang balewalain ang batang nasa sinapupunan ko. Hindi ko kayang hindi pansinin ang anak ko. Hindi ko kayang pabayaan ito.
Saka ko na isipin ang ibang bagay pagkatapos kong mabili ang pagkain na para sa mga buntis. Hindi ko matanggal ang kamay ko sa maliit kong tiyan. Napapikit ako at napangiti, kahit na hindi pa naman malaki, ramdam na ramdam ko na.
Masakit parin!
Nakakalungkot parin!
Pero masaya naman! Masarap naman sa pakiramdam habang iniisip mo na meron ka ng magiging kasama. Masarap naman sa pakiramdam na maisip muna meron ka ng anak.
Should I tell him?
Hindi ko alam. Ayoko ng gulo. Ayoko ng sakit. Ayoko ng mga issue, ayoko ng umiyak, ayoko ng magpakatanga. Ayoko na. Nakakasawa na. Ayokong pati anak ko, maapektuhan, ayoko pati anak ko ay masaktan, ayokong
