Single Mom

Chapter 2

Kabanata 2: "Pagpapalit ng Daigdig

Ang mga araw matapos ang fiesta ay dumaan ng mabilis para kay Luna Reyes. Ang mga pangako at pag-asa na dulot ng kanyang pagkakaibigan kay Alexander "Alex" Montemayor ay patuloy na bumabalik sa kanyang isipan. Nagsimula siyang maghinuha kung ano ang magiging epekto ng pagkakaroon ng ganoong uri ng koneksyon sa kanyang buhay, na dati'y puno lamang ng mga simpleng bagay.

Habang siya ay abala sa kanyang pag-aaral para sa nalalapit na pagsusulit sa kolehiyo, hindi niya mapigilang mag-isip tungkol sa mga nakaraang araw. Ang kanilang pagkikita ay tila nagbigay sa kanya ng bagong pananaw sa buhay, na puno ng posibilidad at pag-asa.

Sa gitna ng kanyang pag-aaral, tumunog ang kanyang cellphone. Isang mensahe mula kay Alex ang lumitaw sa screen: “Magandang umaga, Luna! Nais ko sanang malaman kung maaari kitang makausap ng personal. Mayroon akong magandang balita para sa iyo.”

Bagamat naguguluhan, nagpasya si Luna na sagutin ang mensahe. "Magandang umaga, Alex! Oo naman, anong oras at saan natin ito pwedeng pag-usapan?"

“Ikaw ang bahala,” sagot ni Alex. “Maaari kitang sunduin sa iyong bahay mamaya pagkatapos ng klase. Siguro ay makakahanap tayo ng oras sa hapon?”

Matapos ang klase, naghintay si Luna sa kanyang bahay na puno ng pag-asa at kaba. Habang pinaplanong tingnan ang oras, lumapit si Alex sa kanyang tahanan. Naka-formal na kasuotan siya na tila angkop sa espesyal na okasyon. Pagdating ni Alex, agad na humarap si Luna sa kanya, ang kanyang puso ay tumitibok sa kaba.

“Magandang hapon, Luna,” bati ni Alex, na may kasamang ngiti. “Maaari ba tayong maglakad-lakad sa parke? May gusto akong ibahagi sa iyo.”

Ang parke ay puno ng mga naglalakad na mag-asawa at pamilya. Ang mga puno ay tila naglalaro sa hangin habang ang araw ay unti-unting lumulubog. Sa ilalim ng isang malaking puno, umupo silang dalawa sa isang bench, ang mga mata ni Alex ay kumikislap ng kasabikan.

“Luna,” nagsimula si Alex, “alam kong hindi natin pa natatapos ang ating usapan noong fiesta. Ang totoo, nagkaroon ako ng pagkakataon na pag-isipan ang lahat ng mga sinabi mo. Mayroon akong alok na gusto kong ibahagi sa iyo.”

“Alam mo, Alex,” sabi ni Luna, “hindi ko pa rin alam kung paano ko dapat tanggapin ang lahat ng ito. Napaka-mahirap nito para sa akin.”

“Hindi ko naman iniisip na magiging madali ang lahat,” sagot ni Alex. “Ngunit gusto ko sanang malaman mo na hindi ko binabalewala ang ating pagkakaibigan. Ang totoo, gusto kitang imbitahan sa isang event na gaganapin sa aming tahanan. Isa itong pagkakataon na makilala mo ang mas maraming tao at baka makatulong ito sa iyo na magdesisyon kung paano mo gustong pamahalaan ang mga darating na araw.”

“Event?” tanong ni Luna, na tila hindi makapaniwala. “Anong klaseng event ang pinag-uusapan mo?”

“Basta sumama ka,” sagot ni Alex, na tila may ngiti sa kanyang mga mata. “Huwag mong isipin na may iba kang dapat gawin. Gusto ko lang na makilala mo ang mga tao sa aking mundo.”

Hindi maiwasan ni Luna na mag-isip tungkol sa posibilidad ng pagkakataong ito. Ang pagkakaroon ng pagkakataon na makilala ang iba pang aspeto ng buhay ni Alex ay tila isang panibagong mundo na bukas sa kanya. “Sige, sasama ako.”

Pagkatapos ng pag-uusap, umuwi si Luna sa kanyang bahay na puno ng mga katanungan at pag-aalala. Ang kanyang mga magulang ay pumanaw na, at ang kanyang buhay sa Maynila ay tila napaka-abala sa kanyang pag-aaral at trabaho. Ang pagkakaroon ng bagong pagkakataon ay tila isang makapangyarihang pagkakataon upang mapalawak ang kanyang kaalaman at karanasan.

Sa araw ng event, nagbihis si Luna ng simpleng ngunit eleganteng damit. Ang kanyang mga magulang ay hindi na kasama, ngunit ang kanyang tiyahin na si Emilia ay nagbigay ng kanyang suporta sa kanya. “Gusto ko lang na maging masaya ka,” sabi ni Emilia habang tinitingnan ang hitsura ni Luna. “Wag kang mag-alala, sigurado akong magiging maganda ang lahat.”

Dumating si Luna sa mansyon ng Montemayor, na puno ng mga mamahaling dekorasyon at eleganteng pag-aayos. Ang mga bisita ay nasa mga magagarang damit, at ang hangin ay puno ng mga pabulong na pag-uusap at musika. Nang makita ni Alex si Luna, agad siyang lumapit sa kanya.

“Luna, welcome!” sabi ni Alex, na may kasamang ngiti. “Masaya akong nandito ka.”

Habang naglalakad sila sa paligid, ipinakita ni Alex kay Luna ang mga bisita at ang kanilang mga pagkakaiba-ibang interes. Marami sa mga bisita ay mga kilalang personalidad, mga negosyo, at mga miyembro ng elit na lipunan. Ang mundo ni Luna ay tila nagbukas sa isang bagong pananaw—isang mundo na puno ng posibilidad at oportunidad.

“Nais kong makilala ang iba pang bahagi ng iyong buhay,” sabi ni Luna, habang pinagmamasdan ang lahat ng nakapaligid sa kanya.

“Salamat,” sagot ni Alex. “Huwag kang mag-alala. Ang event na ito ay para sa iyo—isang pagkakataon na makilala mo ang aking mundo.”

Sa buong gabi, nagkaroon sila ng mga pag-uusap na puno ng kasiyahan at interes. Napansin ni Luna ang tunay na pagkahilig ni Alex na malaman ang kanyang opinyon at pananaw sa buhay. Ang kanilang koneksyon ay tila lumalalim sa bawat pag-uusap, at ang mga pagkakataon na makilala ang iba pang bahagi ng buhay ni Alex ay nagbigay sa kanya ng bagong pag-asa.

Nang matapos ang event, naglakad silang dalawa sa labas ng mansyon. Ang hangin sa labas ay malamig ngunit nakaka-refresh. Si Luna at Alex ay tila nababalot ng bagong pakiramdam—ang pakiramdam ng pagkakaroon ng isang espesyal na koneksyon at bagong oportunidad.

“Salamat sa pag-anyaya sa akin, Alex,” sabi ni Luna habang naglalakad sila. “Nag-enjoy ako ng sobra.”

“Walang anuman,” sagot ni Alex. “Gusto ko lang sanang malaman mo na may puwang ka sa aking mundo. Huwag kang mag-atubiling makipag-ugnayan kung kailangan mo ng tulong o may mga tanong ka.”

“Siguradong gagawin ko,” sagot ni Luna, na may ngiti sa kanyang mga labi.

Habang naghiwalay sila ng landas, nag-iwan si Alex ng matinding epekto sa puso ni Luna. Ang mga gabi ng fiesta at event ay nagbigay sa kanya ng bagong pananaw sa buhay, na puno ng bagong pag-asa at pagkakataon. Ang bagong simula ay tila unti-unting nagiging realidad sa kanyang buhay, at ang mga pangarap na dati ay tila malayo ay ngayon ay tila mas malapit kaysa dati.