ตอนที่ 8

1209 Words

ฉลามตะโกนลั่นอก ขณะที่ความเป็นชายแข็งโด่จนเกือบจะทำให้ปมผ้าขนหนูคลายอยู่แล้ว “คุณลุงหายหนาวแล้วเหรอคะ” ร้อนจนจะไหม้อยู่แล้วครับ หนูนา เขาตอบหล่อนในใจ ในขณะที่นอกใจต้องฝืนตอบคำพูดอื่น “ครับ ปล่อยลุงก่อนนะ ลุงต้องไปใส่เสื้อผ้าแล้ว” “ก็ได้ค่ะ แต่หนูนาขอลูบหน้าอกคุณลุงหน่อยนะคะ” “ไม่ได้!” “ทำไมล่ะคะ หนูอยากรู้ว่าหน้าอกของผู้ชายมันต่างจากผู้หญิงมากแค่ไหนน่ะค่ะ” นี่เจ้าหล่อนจะทำให้เขาตบะแตกให้ได้เลยใช่ไหมเนี่ย! “ก็ต่างกันที่รูปลักษณ์นั่นแหละ ไม่มีอะไรมากหรอก ถอยออกไปได้แล้วหนูนา” หมับ! เจ้าหล่อนไม่ยอมฟัง ยกมือขึ้นวางบนหน้าอกของเขาทันที นิ้วเล็กๆ ลูบไล้ไปมา แถมยังสะกิดหัวนมของเขาอีกด้วย “อุ๊ย คุณลุง... หัวนมคุณลุงแข็งได้ด้วยค่ะ” มันน่าสนุกตรงไหนเนี้ย ฉลามค่อนขอดเด็กสาวที่เขี่ยหัวนมชายจนแข็งเป็นไตด้วยความหงุดหงิด เขาปัดมือเล็กออกไปทันที และก็ผลักหล่อนออกห่างโดยไม่คิดรออะไรอีก “คุณลุงผลักหนูนาแรงจังค่ะ โกรธอะไรหนูนาเหรอคะ” ดูเถอะ เจ้าหล่อนยังมีหน้ามาถามเขาแบบนี้อีกเหรอ ฉลามตะโกนดังลั่นในอก “ลุงขอโทษนะ แต่ลุงต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หนูนาไปรอลุงที่ห้องอาหารเลย เดี๋ยวลุงตามลงไป” แล้วเขาก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องเสื้อผ้า โดยมีสายตาซุกซนของณิชามองตามไปด้วยความพึงพอใจ เมื่อมั่นใจว่าล็อกประตูห้องเสื้อผ้าแล้ว ฉลามก็สลัดผ้าขนหนูออกจากสะโพก มองท่อนชายที่กำลังแข็งชันด้วยความไม่สบายใจ “ทำไมมึงแข็งไม่เลือกคนเลยวะไอ้หนู” เขากอบกุมท่อนเอ็นเอาไว้ ก่อนจะขยับขึ้นลงตามความยาว ถ้าเขาไม่รีบรีดน้ำมันออกเสียก่อน คืนนี้เขาอาจจะต้องตกนรกหมกไหม้เพราะจับเพื่อนลูกสาวทำเมียก็เป็นได้ ฉลามชักว่าวให้กับตัวเองด้วยความฟิน น้ำใคร่แตกกระฉูดมากมายจนกระเด็นไปเปื้อนกับประตูตู้เสื้อผ้า เขาหอบหายใจระรัว รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย น้ำแตกเยอะขนาดนี้ จะได้เลิกรู้สึกหวั่นไหวกับณิชาเสียที ฉลามบอกตัวเอง เขารีบทำความสะอาดคราบสวาท จากนั้นก็ใส่เสื้อผ้า และลงไปหาณิชาที่ห้องอาหาร ฉลามพยายามบอกตัวเองให้ตั้งสติ และให้มองณิชาเป็นเด็กน้อยเหมือนที่เคยมอง จะได้ไม่คิดอะไรลามกออกมาอีก แต่ให้ตายเถอะ ทันทีที่เข้ามาในห้องอาหาร และณิชาหันมายิ้มทักทาย สมองของเขาก็ว่างเปล่าในทันที ณิชาสวยมาก... สาวสะพรั่งและมีความเย้ายวนชวนเอาเหลือเกิน บ้าๆๆ เลิกคิดอะไรแบบนี้ได้แล้วไอ้ฉลาม! “คุณลุงแต่งตัวนานจังเลยค่ะ” เขารีบตั้งสติ เมื่อได้ยินคำพูดของณิชา “พอดีลุงเลือกชุดอยู่น่ะ ก็เลยนานไปหน่อย” เขาแก้ตัว และหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงกันข้ามกับเด็กสาว “แน่ใจนะคะว่าไม่ได้ทำอย่างอื่นด้วย” ฉลามแทบสำลักน้ำลายกับคำถามขบขันของณิชา หล่อนถามเหมือนรู้เลยว่าเขาเพิ่งชักว่าวมา!!! “ลุง... จะทำอะไรในห้องแต่งตัวได้ล่ะ นอกจากใส่เสื้อผ้า” ณิชาอมยิ้ม และมองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย “หนูนาก็แค่ถามเล่นๆ ทำไมคุณลุงดูเหมือนตกใจล่ะคะ” “เปล๊า... ลุงไม่ได้ตกใจ... สักหน่อย” “เสียงสูงผิดปกตินะคะเนี้ย” แล้วเจ้าหล่อนก็หัวเราะคิกคักชอบใจ ฉลามสูดลมเข้าปอดแรงๆ และรีบชักชวนณิชาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างเร่งด่วน “หนูนายังชอบสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าเหมือนเดิมเหรอเนี้ย” ฉลามมองไปที่จานอาหารของณิชา ณิชาอมยิ้ม และก็ใช้ส้อมพันกับเส้นสปาเก็ตตี้ไปมา ดวงตามองจ้องฉลาม “อะไรที่หนูนาชอบแล้ว หนูนาไม่มีทางหยุดชอบได้หรอกค่ะ” ณิชาหมายถึงสปาเก็ตตี้ในจานเท่านั้นแหละไอ้ฉลาม มึงอย่าคิดเลยเถิด “มีแต่จะชอบมากขึ้นเรื่อยๆ” เด็กสาวอ้าปากกว้างและรวบเส้นสปาเก็ตตี้ที่ถูกพันด้วยส้อมเข้าไปทั้งหมด ครีมซอสสีขาวเปื้อนที่มุมปากเล็กน้อย และเมื่อเจ้าหล่อนรู้ตัวก็แลบลิ้นเล็กสีแดงสดออกมาเลีย ฉลามช็อกไปกับภาพที่เห็นชั่วขณะ สมองจินตนาการเลยเถิดไปถึงตอน... ตอนที่ตัวเองหลั่งน้ำรักออกมาแล้วถูกลิ้นเล็กๆ ของณิชาตวัดเลียและกินเข้าไป โอ้ พระเจ้า...!!! ชายหนุ่มรีบเรียกสติกลับคืนมา และหลุบตามองอาหารในจานตัวเองแทน “คุณลุง... อยากชิมหนูนาไหมคะ” “ว่า... ว่าไงนะหนูนา” คำถามสองแง่สามง่ามของณิชาทำเอาท่อนเอ็นของฉลามแข็งชันขึ้นอีกแล้ว เขาภาวนาให้ชดาภากลับมาจากค่ายโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นเขาได้ลูกสาวเพื่อนเป็นเมียแน่นอน “หนูนาหมายถึง... คุณลุงอยากชิมสปาเก็ตตี้ของหนูนาไหมคะ” อ๋อ... ค่อยโล่งอกหน่อย “หนูนากินต่อเถอะ เดี๋ยวไม่อิ่ม” แล้วฉลามก็ก้มหน้าก้มตาซดอาหารเย็นของตัวเอง และไม่พูดอะไรออกมาอีก ณิชาอมยิ้ม และยกจานสปาเก็ตตี้ของตัวเองเลื่อนมานั่งข้างๆ กับฉลาม “หนูนามานั่งใกล้ลุงทำไมหรือ” เขาจะขยับออก ก็ไม่ทันเวลาเสียแล้ว เพราะเด็กสาวใช้สายตาสะกดให้เขาหยุดนิ่ง “หนูนาอยากให้คุณลุงชิมของหนูนานี่คะ อ้าปากค่ะ เดี๋ยวหนูนาป้อน” “ลุงบอกว่า...” เขากำลังจะยืนกรานปฏิเสธ แต่ส้อมที่ถูกพันด้วยเส้นสปาเก็ตตี้ก็มาจ่อที่ปากหยักสวยเสียก่อน ฉลามจึงต้องอ้าปากและกลืนกินมันเข้าไป “อร่อยไหมคะ” ลิ้นเขาไม่รู้รสชาติอะไรของอาหารเลย เพราะตอนนี้สมองกำลังหมกมุ่นอยู่กับสิ่งอื่น “อืม ก็ดี อร่อย...” เขาภาวนาให้ณิชาถอยห่างกลับไปนั่งที่เดิม แต่หล่อนก็ยังไม่ยอมขยับไปไหน แถมยังยื่นหน้ามาใกล้ๆ “หนูนาจะทำอะไรน่ะ” เขาถามได้แค่นั้นก็ต้องตกใจแทบช็อก เมื่อณิชาแลบลิ้นและเลียเบาๆ ที่มุมปากของเขา “ซอสมันเปื้อนน่ะค่ะ หนูนาเสียดายเลยเลียให้” ไฟนรกลุกท่วมกายหนุ่มทันที “หนูนา... กลับไปนั่งที่เดิมเถอะ” ฉลามลุกขึ้นยืน “คุณลุงอิ่มแล้วเหรอคะ” “ลุงอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” “นั่งเป็นเพื่อนหนูนาก่อนไม่ได้เหรอคะ” “ลุงเพิ่งนึกได้ว่าต้องโทรไปสั่งงานเลขาฯ น่ะ ขอตัวก่อนนะหนูนา กินให้อร่อยล่ะ” แล้วฉลามก็เผ่นออกจากห้องอาหารด้วยความเร็วที่สุดในชีวิต พระเจ้า... ขืนเขายังอยู่ในห้องอาหารต่อไป มีหวังได้จับณิชาขึงบนโต๊ะ แล้วกระแทกไม่ยั้งแน่นอน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more