กะล่อนได้ใคร
754 Words
ลีโอ...
ผมมองหน้ายัยตัวต้นเรื่องที่ทำให้ผมโดนพ่อกับแม่บ่นจนหูชาเพราะยัยนี่ไปฟ้องพ่อกับแม่ว่าผมกำลังกินตับกับผู้หญิงในห้อง แม่งห้องก็ห้องผมไหมวะผมจะทำอะไรก็ได้ไหม
"ฮือออ อาเรนลุงเสือน้องลินไม่ยอมนะคะพี่ลีโอทำแบบนี้ได้ไงฮืออออ"
"โอ๋ไม่ร้องนะคะคนดีของอาเดี๋ยวอาจัดการให้นะลูกนะ"
"ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออพี่ลีโอทำน่าเกลียดน้องลินรับไม่ได้ ฮือออ" ผมมองแม่ที่เอาแต่ปลอบแต่โอ๋ยัยลูกนอกไส้ ที่ผมพูดแบบนี้ก็เพราะแม่ผมรักยัยนี่ยิ่งกว่าผมที่เป็นลูกแท้ๆ ซะอีกยัยนี่ฟ้องอะไรก็เชื่อหมดแล้วก็มาลงโทษผมทุกที
"แสนรักแสนดีพาลิลินขึ้นไปห้องลูกก่อนไป"
"ค่ะแม่ ป่ะยัยลินไปห้องฉันกันปล่อยให้พ่อกับแม่ฉันจัดการ" ผมมองหน้ายัยแสนรักที่กำลังประคองเพื่อนรักที่ตอนนี้ทำราวกับว่าตัวเองไม่มีแรงเดิน ถ้าผมหมั่นไส้น้องสาวตัวเองนี่ผิดไหมที่เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ชายแท้ๆ
"ฮึก ฮึก ฮือออ" ยิ่งมีคนโอ๋ยัยลิลินก็ยิ่งร้องแม่งโคตรน่ารำคาญเลยให้ตาย
"หยุดร้องได้แล้วเดี๋ยวแม่เรนจะจัดการพี่ลีโอให้ไม่ต้องห่วงหรอกวันนี้พี่ลีโอโดนแน่"
"ยัยแสนดี!!! "
"แม่เรนพี่ลีโอตะคอกใส่แสนดีค่ะ><"
ผมชักจะโมโหน้องสาวผมอีกคนนี่ก็เข้าข้างเพื่อนทุกอย่างผมเป็นพี่นะไม่เคยหรอกที่จะเข้าข้างกัน ก็รู้ว่ารู้จักเป็นเพือนกันมาตั้งแต่เด็กจะว่าตั้งแต่เกิดเลยก็ไม่แปลกเพราะน้องสาวผมกับลิลินอายุไล่ๆ กันห่างกันแค่ไม่กี่เดือนแม่ผมกับแม่ลิลินเป็นเพื่อนสนิทกันด้วยไม่แปลกที่ลูกสาวจะสนิทกัน
หลังจากที่ทั้งสามตัวแสบขึ้นไปข้างบนผมก็นั่งก้มหน้ารอคำด่าจากพ่อ
"แกทำแบบนี้ได้ไงพาสาวเข้าบ้านยังไม่พอยังมาทำอะไรกันในห้องให้ลิลินไปเจอเห็นไหมว่าน้องเสียใจแค่ไหน"
"ก็ใครจะไปรู้ว่ายัยนั่นจะไร้มารยาทเปิดประตูเข้าไปล่ะพ่อ"
"แม่เคยบอกลีโอว่าไงลูก ทำอะไรก็ให้คิดถึงน้ำใจน้องบ้าง"
"ทำไมผมต้องคิดอ่ะผมไม่ได้เป็นอะไรกับยัยลิลินนะแม่"
"ลีโอ..ลูกอาจจะลืมว่าเคยพูดอะไรไว้กับพ่อกับแม่กับอาอิมอาขุนแต่ทุกคนไม่ลืมรวมถึงน้องด้วย"
"ถ้าแม่จะเอาคำพูดเด็กห้าขวบมายึดมั่นถือมั่นขนาดนี้ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว"
"นั่นมันตอนห้าขวบแต่ก่อนที่ลีโอจะไปเรียนต่อลีโอสัญญากับน้อลว่าไงจำได้ไหม"
หลายปีก่อน
"ฮืออ ฮืออพี่ลีโอไม่ไปไม่ได้เหรอคะ ฮืออออ" ยัยลิลินวัยสิบสามปีกำลังร้องห่มร้องไห้เมื่อรู้ว่าผมกำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
"พี่แค่ไปเรียนต่อไม่กี่ปีพี่ก็กลับมาแล้วไม่ได้ไปแล้วไปลับซะหน่อย"
"ฮืออ ไปแค่ไม่กี่วันน้องลินก็ไม่อยากให้ไป ฮือออ น้องลินคิดถึงพี่ลีโอ ฮือออ"
"พี่สัญญาว่าถ้าพี่เรียนจบพี่จะกลับมาหาน้องลินโอเคไหม"
"ฮึก ฮึก ฮึก พี่ลีโอสัญญาแล้วนะคะว่าจะรีบกลับมาหาน้องลิน"
"ครับ"
"ฮึก ฮึก งั้นก็ได้ค่ะน้องลินจะรอพี่ลีโอ"
กลับมาที่ปัจจุบัน
"ว่าไงจำได้แล้วใช่ไหมว่าสัญญากับน้องว่าไว้ไง"
"ก็จำได้ครับแต่แล้วไงผมแค่บอกว่าจะกลับมาไม่ได้บอกว่าจะกลับมาแต่งงานมาหมั้นหรือจะกลับมาคบกับลูกสาวคนโปรดของแม่นี่ครับยัยนั่นคิดเองเออเอง"
"ลีโอ!!!แม่ชักจะหมดคำพูดที่จะพูดกับเราแล้วนะ"
"แกทำไมเป็นคนแบบนี้วะห๊ะ กะล่อนได้ใครวะพ่อถามหน่อย" พ่อพูดกับผมด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ ผมไม่อยากจะพูดหรอกนะครับว่าได้มาจากใครขืนพูดไปคงโดนพ่อยึดรถอีกแน่ๆ
- Writer
