หลังจากตรวจแล้วคุณหมอก็นวด ๆ ที่ไหล่ให้ ตอนแรกมันก็เจ็บแต่พอมองหน้าหล่อ ๆ ของหมอแล้วมันฟินมากกว่า
แต่จะออกอาการเยอะก็ไม่ได้เพราะคุณเฟยเอาแต่จ้องเขม็ง เขานี่ก็แปลกคนไม่รักไม่ชอบแต่ทำเหมือนหวง ฉันอาสาจะไปส่งหมอที่รถและมันก็เป็นหน้าที่ของคนใช้ด้วยเรื่องรับส่งแขก แต่ทว่าคนที่เป็นเจ้านายใช้สายตาดุดันขัดขวางเอาไว้
“เธอไม่ควรแสดงกิริยาแบบนั้นต่อหน้าผู้ชายที่ไม่รู้จัก” พออยู่กันสองคนคุณเฟยก็เริ่มสั่งสอนฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูไม่ใช่ลูกผู้ดีมีตระกูล”
“ฉันบอกว่าไม่ควร!!”
“อื้อ!! เมื่อกี้ลืมถามชื่อคุณหมอเลย คุณรู้ไหมคะว่าหมอชื่ออะไร” ฉันทำเป็นหูทวนลมเมินคำพูดของคุณเฟยแล้วถามกลับเสียงใสเหมือนว่าสนใจคุณหมอสุดหล่อคนนั้นมาก ๆ
“ฟังที่ฉันพูดอยู่หรือเปล่า?”
“คุณก็อย่ามาสนใจหนูมากสิคะ หนูเป็นคนใช้นะ” ตอนนี้คุณเฟยกำลังทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนคนใช้ เมื่อก่อนน่ะใช่แต่ตอนนี้เหมือนมีบางอย่างเปลี
