หลังจากคำพูดของฉันจบลงคุณเฟยก็กดริมฝีปากลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างลงโทษ เขาจูบแบบบ้าคลั่ง ทารุณ ไม่สนใจปากเล็ก ๆ ของฉันเลยว่ามันจะต้านทานสัมผัสป่าเถื่อนของเขาได้หรือเปล่า
“อื้อ!!!” ความเจ็บปวดทำให้ฉันส่งเสียงคัดค้านออกมาในลำคอพร้อมกับดิ้นสู้
คุณเฟยจูบฉันท่ามกลางสายตานักศึกษานับสิบที่กำลังยืนมองการกระทำที่น่ารังเกียจนี้ เขาไม่อายแต่ฉันอาย
เฮือก!!! ในที่สุดความทารุณก็ได้สิ้นสุดลงสักที เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระฉันก็รีบหายใจเข้าออกถี่ ๆ กอบโกยอากาศเข้ามาในปอดเพราะเมื่อครู่แทบจะขาดใจ
“อื้อ!!!” ที่ฉันต้องส่งเสียงประท้วงอีกครั้งเพราะถูกคุณเฟยใช้นิ้วถูมาบนริมฝีแรง ๆ
เขาไม่พูดอะไรทั้งนั้น ทำฉันเจ็บแล้วก็ผละตัวออก ก่อนจะลากมาขึ้นรถ ฉันเองก็ไม่พูดอะไรเพราะครั้งนี้ถือว่ามีความผิด
แต่ก็ยังแอบต่อต้านในใจว่าในเมื่อเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยก็ไม่ควรกักขังฉันเอาไว้ ทั้งที่เป็นคนบอกเองว่าไม่ได้รับหั
