วีรพลได้แต่เฝ้าถามตัวเองในใจ รู้สึกเสียใจที่อลินลดาไม่เห็นเขาเป็นคนสนิทอย่างที่ผู้ชายคนอื่นได้เป็น ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงรู้สึกเหมือนกับอยู่คนล่ะโลกกับอลินลดาเหลือเกิน โลกส่วนตัวของอลินลดาที่เขาไม่สามารถที่จะเข้าไปถึง โลกที่มีแต่คนอื่นแต่ไม่มีเขารวมอยู่ในนั้น เขาอยากเป็นคนสำคัญที่หญิงสาวให้ความรักดูแลเอาใจใส่ เหมือนที่เธอดูแลเอาใจใส่คนอื่นอย่างภูผา ชญานินทร์ หรือแม้กระทั่งแม่นม สาวใช้ หรือคนขับรถภายในบ้านภิวัฒน์เกรียงไกร เธอจะรักและอ่อนโยนกับทุกคน แต่ทำไมกับเขาเธอถึงไม่เผื่อแผ่ความรัก ความอ่อนโยนนั่นมาบ้าง
“ชีวิตนี้ฉันและเธอไม่มีทางที่จะเดินร่วมทางกันได้ลดา”
เขาทบทวนความรู้สึกและการกระทำของตัวเอง เขาคิดยังไงกับน้องสาวของคนที่เขาเกลียดกันแน่ แต่อย่างน้อยหัวใจเขาสามารถตอบได้เลยว่าเขาไม่เกลียดอลินลดาเหมือนที่เกลียดวนิดา เขาเดินมาเคาะกระจกของคนที่เขาอยากเจอ ไม่นานใบหน้าสวยคมก็ลดกระจกโผล่หน้
