ภูผาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนเขา ก็ไม่พบคนที่เขาทิ้งไปด้วยความงี่เง่าของตัวเอง เธอหายไปไหน เขาเดินหาจนทั่วบ้านแล้วก็ไม่เจอ ร่างสูงเดินตรงเข้ามานั่งในห้องด้วยความเสียใจ นี่เขาทำอะไรลงไป เขาทำร้ายคนที่เขารักอย่างร้ายแรง ทิ้งเธอไปเพียงแค่รับโทรศัพท์จากผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงที่เขาคบเพียงแค่เป็นเพื่อนเที่ยว คู่นอนก็เท่านั้น แต่เขากลับทิ้งผู้หญิงที่เขารักมาตั้งหลายปี เขาหันไปมองเตียงกว้างที่ยับยู่ยี่อย่างเสียใจ เขากับเธอกำลังไปกันได้สวยอยู่แล้ว เขารู้แล้วว่าชญานินทร์ก็รักเขา รักอย่างที่เขารัก
ไม่อย่างนั้นชญานินทร์ก็ไม่ยินยอมพร้อมใจไปกับเขา แต่เขามันโง่ ทิ้งโอกาสนั้นไปเองกับมือ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน เขาตามหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ เขารู้แล้วว่าตอนนี้หัวใจรักดวงน้อยที่ชญานินทร์มอบให้เขา มันหลุดลอยหายไปพร้อมกับความโง่งี่เง่าของเขาเอง
ภูผาลุกขึ้นจากเตียงเดินออกไปยังห้องรับแขกด้วยความเสียใจและเจ็บปวด
