“เธอนี่มันหน้าด้านนะพิชญ์ศิริ พลเขาเป็นคนรักของฉัน ใครกันแน่ที่หน้าด้าน ฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่วันเธอก็แย่งคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉัน” อรจิราด่ากลับ โดยไม่สนใจเจ้าของห้องเลยว่าชายหนุ่มจะคิดยังไงกับการที่เธอแสดงกิริยาแบบนี้ เธอรู้ดีว่ายังไงเสียชายหนุ่มก็ต้องเลือกเธออยู่แล้ว เธอมาก่อนพิชญ์ศิริเสียอีก แล้วเรื่องอะไรเธอจะยอมให้เธอมาแย่งผู้ชายที่เธอหมายปองไป
“แน่ใจเหรออรจิรา คุณพลเขายังไม่ได้แต่งงาน ผู้หญิงคนไหนก็มีสิทธิ์” พิชญ์ศิริพูดขึ้นอย่างท้าทาย
อรจิรากำมือเอาไว้แน่นด้วยความชิงชังและไม่พอใจกับคำพูดของพิชญ์ศิริ หันไปมองวีรพลเธอก็พบแค่ใบหน้าเฉยชา เรียบสนิท ไร้ความรู้สึก ชายหนุ่มไม่ได้สนใจพวกเธอเลยด้วยซ้ำ ใบหน้าคมสันนั้นก้มลงมองเอกสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอย่างสนใจ เขาไม่ได้สนใจเธอเลย
“พลคะ ตกลงคุณจะเอายังไง อรไม่ยอมจริงๆ นะ คุณต้องเลิกกับแม่นี่ซะ”
“คุณพลเขาไม่มีทางเลิกกับฉันหรอกอรจิรา ฉันบอกแล้วไง
