ซาตานหลงเงารัก

ซาตานหลงเงารัก EP.08

“นายครับ”

“อะไรของนายอีกวะรณกร” น้ำเสียงห้าวปนเขียวหันมาถามลูกน้องอย่างไม่พอใจ นับจากเขาโดนลอบยิงคราวก่อนบิดามารดาถึงขนาดจ้างบอดี้การ์ดมาดูแลเขาถึงสองคน เวลาเดินไปไหนก็มีแต่คนเดินตาม มันน่าเบื่อเหลือเกิน วันนี้ก็เช่นกัน ขนาดเขามาเดินเที่ยวห้างก็ดันมีผู้ชายร่างยักษ์เดินตามขนาบข้างมาด้วย

“ทำไมนายไม่ให้คุณพีชมาช่วยเลือกล่ะครับ ผมว่าผู้หญิงเลือกของขวัญน่าจะเหมาะกว่า”

“ฉันเลือกเองแล้วมันเป็นไงรณกร” วีรพลหันไปถามลูกน้องหนุ่มอย่างไม่พอใจ ส่วนลูกน้องอีกคนก็เอาแต่เงียบไม่ออกความเห็นอะไร ทำไมลูกน้องเขาสองคนนี้ถึงได้แปลกประหลาดแบบนี้นะ คนหนึ่งพูดมาก อีกคนก็นิ่งเงียบจนน่ากลัว

“ก็ที่เจ้านายเลือกมันเหมือนกับของที่นายชอบทั้งนั้น อย่าลืมนะครับว่านายซื้อของขวัญไปให้คุณแม่”

“นั่นสิครับ ปกติคุณแม่ของนายชอบอะไรล่ะครับ นายก็หาของที่คุณแม่ชอบสิครับ” คราวนี้กลายเป็นเสียงของกวินทร์ที่แนะนำเขา

วีรพลหันไปมองลูกน้องหนุ่มทั้งสอง เห็นทีท่าจะจริง เขาซื้อของขวัญวันเกิดไปให้มารดานี่นา อะไรบ้างที่มารดาเขาชอบ ก็มีไม่กี่อย่างเองเท่าที่เขารู้มา เขาเดินออกมาจากร้านขายผ้าไหม โดยไม่สนใจสีหน้าของลูกน้องที่ทำสีหน้าปูเลี่ยนกับอารมณ์ของเขา อดนึกไปถึงอดีตคู่หมั้นสาวไม่ได้ นี่ถ้าหากเธอยังอยู่ ปัญหาแค่นี้สำหรับเขาคงไม่มีปัญหาเลย เธอคงจัดการให้เขาเรียบร้อยแล้ว เพราะมัวแต่ใจลอยเลยไม่เห็นว่ามีใครเดินออกมาจากร้านหนังสือ

โครม!

“ขอโทษค่ะ” อลินลดาไม่ได้สนใจที่จะมองว่าตอนนี้คนที่ชนเธอเป็นใคร หญิงสาวกลับก้มลงมาเก็บถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าและถุงหนังสือที่เธอทำตก เลยไม่ได้เห็นสีหน้าตกใจของคนที่เธอเดินชน แล้วก้มลงเก็บหนังสือและถุงกระดาษ ลุกขึ้นมองร่างสูงที่ยืนมองเธออย่างตกใจ แล้วก็ต้องแปลกใจใบหน้าคมสันนั้นจ้องมองเธอมาอย่างไม่พอใจ สายตาคมนั้นทำไมถึงได้ดูเย็นชา ไร้ความรู้สึกแบบนั้น

“ขอโทษครับ” วีรพลถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นว่าคนที่เขาเดินชนนั้นเป็นใคร ใบหน้าของคนที่ทำให้อดีตคู่หมั้นเขาต้องตาย เขาจะลืมได้ยังไง

“ขอโทษนะคะที่ฉันเดินไปชนคุณน่ะค่ะ” อลินลดาเอ่ยขอโทษชายหนุ่มอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มร่างสูงกำลังยืนนิ่งจ้องมองเธออย่างตกใจ “คุณค่ะ” เธอเรียกชายหนุ่มอีกครั้งเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังยืนนิ่ง มือบางยกขึ้นไปจับมือหนาอย่างเป็นห่วง เธอเขย่ามือหนานั้นเบาๆ แล้วก็ต้องตกใจ เมื่ออีกฝ่ายสะบัดมือเธอออก พร้อมกับยกมือหนาขึ้นบีบหัวไหล่เธออย่างแรง

“วนิดา!” น้ำเสียงกร้าวดุดันนั้นเรียกชื่อของผู้หญิงที่ทำให้คนที่เขารักตายไป ความโกรธนั้นมีขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ มือหนาเพิ่มแรงบีบลงบนหัวไหล่ของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว

อลินลดาถึงกับตกใจพูดไม่ออก เมื่อเจอผู้ชายที่เธอไม่รู้จักมาทำเช่นนี้ มือที่ถือของถึงกับร่วงลงไปอีกครั้ง เธอปวดหนึบไปหมดทั้งตัว แรงบีบนั้นทำให้เธอเจ็บปวดอย่างไม่น่าเชื่อ มันเจ็บไปหมด เจ็บไปถึงหัวใจ ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร ผู้ชายคนนี้เป็นใคร แล้วมาทำร้ายเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน ผู้หญิงที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเมื่อกี้มันเป็นชื่อของพี่สาวต่างมารดาเธอนี่นา

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณ” คนเสียงหวานพูดขึ้นอย่างโกรธจัด แต่ดูเหมือนว่า ชายหนุ่มแปลกหน้ายังคงก้มลงมามองเธออย่างโกรธแค้น เกลียดชัง สายตาที่มีแต่ความอาฆาต สายตาแบบนี้ทำให้เธอเจ็บปวดได้อย่างประหลาด

“พี่ลดา นี่มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ” ชญานินทร์เดินออกมาจากร้านหนังสือถึงกับตกใจ เมื่อเห็นหญิงสาวที่เธอนับถือเหมือนพี่สาวกำลังโดนผู้ชายทำร้ายอยู่ “นี่คุณ ปล่อยพี่สาวฉันเดี๋ยวนี้นะ” ยกมือทั้งสองข้างไปผลักร่างสูงให้ห่างจากพี่สาว

ร่างสูงถึงกับเซไปเลยเหมือนกัน พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองหันไปมองสองสาวอย่างสนใจ ก่อนที่จะจ้องมองใบหน้าหวานที่เขาทำอะไรลงไปอย่างตกใจ และเสียใจกับการกระทำของตัวเอง บ้าจริง...ผู้หญิงคนนี้หน้าตาเหมือนกับวนิดา แต่ก็แค่มีส่วนคล้ายเท่านั้น ไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว หากมองกันชัดๆ แล้วผู้หญิงคนนี้ดูสวย น่ารัก สูงกว่าวนิดามากทีเดียว ‘นี่แกทำอะไรลงไปไอ้พล’ ละสายตาจากใบหน้าสวยหวานก้มลงมามองถุงกระดาษที่หล่นอยู่บนพื้น แล้วก็นึกเสียใจที่ทำร้ายสาวน้อยตรงหน้าเขาไปแบบนั้น เงยใบหน้าคมสันขึ้นมองใบหน้าสวยหวาน แล้วก็ต้องตกใจหนักเข้าไปอีกเมื่อเห็นน้ำตาไหลลงมาจากดวงตาคู่สวยนั้น

“เจ็บไหมพี่ลดา ดูสิแดงไปหมด” ชญานินทร์เงยขึ้นไปมองบนหัวไหล่ของพี่สาวอย่างตกใจ กับรอยนิ้วมือที่ปรากฏบนหัวไหล่ขาวเนียนนั้น สายตากลมโตนั้นหันไปมองผู้ชายที่ทำร้ายพี่สาวเธออย่างไม่พอใจ “เป็นบ้าอะไรของคุณ คุณมาทำร้ายพี่สาวฉันทำไม” หญิงสาวเสียงเขียวเริ่มต่อว่าชายหนุ่มเสียยกใหญ่ ไม่สนใจอาการสำนึกผิดของอีกฝ่ายเลย

“ช่างเถอะหนูโรส” อลินลดาพูดขึ้นหลังจากเช็ดน้ำตาที่มันไหลลงมา คนเสียงหวานหันมาพูดกับน้องสาวอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี อยู่ๆ เธอก็มาเจอเรื่องแบบนี้ มาเจอผู้ชายที่แสดงอาการรังเกียจเธอแบบนี้ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน ย่อตัวลงเก็บของที่เธอทำหลุดมือตอนที่โดนชายหนุ่มบีบหัวไหล่ ทำไมเธอถึงได้มีหน้าตาคล้ายพี่สาวต่างมารดาขนาดนี้ พี่สาวต่างมารดาเธอไปทำอะไรกับใครไว้มากมายรึไง เธอถึงมาเจอเรื่องแบบนี้

วีรพลถึงกับพูดไม่ออกก้มลงมองร่างบางที่เขาทำร้ายไป สายตารู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นรอยนิ้วบนหัวไหล่ขาวเนียนทั้งสองข้างนั้น คงไม่ต้องบอกว่าเขาลงแรงบีบไปแค่ไหน มันคงมากพอที่ทำให้หัวไหล่ขาวเนียนนั้นปรากฏเป็นรอยนิ้วมือเขาเลย แล้วยังหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของสาวน้อยผู้นี้อีก นี่เขาทำบ้าอะไรลงไป

อลินลดาลุกขึ้นมามองใบหน้าคมสันนั้นอย่างต้องการคำตอบ ว่าเพราะอะไรถึงมาทำร้ายเธอแบบนี้ แต่เธอก็ได้รับแต่ความนิ่งเงียบ ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากร่างสูงตรงหน้า ก่อนหันไปพูดกับชญานินทร์

“เราไปกันเถอะหนูโรส”

“แต่เขาทำร้ายพี่ลดานะคะ” ชญานินทร์ยังพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงพี่สาว หันไปมองชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนมองพี่สาวเธออย่างสำนึกผิดนั้นอย่างไม่พอใจ ‘หน้าตาก็ดี แต่ทำไมนิสัยถึงได้แย่แบบนี้ พี่ลดาไปรู้จักผู้ชายคนนี้ได้ยังไงกัน’

///////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...