บทที่ ๙ # พายุกำลังจะมา

1950 Words

บทที่ ๙ # พายุกำลังจะมา สามวันแล้ว ที่ไกรภพไม่ได้เจอกับบอดี้การ์ดหน้าตายคนนั้น หัวใจของชายหนุ่มมันหน่วงในใจจนบอกไม่ถูก รู้แต่ว่า เวลามองดูแก่นกายของตนทีไร ก็จะต้องเห็นว่าใครอีกคนมาดูดให้อยู่ทุกที อาการแบบนี้มันคงหนักแล้วจริง ๆ อย่างที่ไอ้เพื่อนเลวสองคนว่ามา ‘พี่ครูซไม่อยู่หรอก’ ธีวราห์บอกกับไกรภพ เมื่อเห็นว่า เพื่อชั่วทำหน้าหงอย ๆ พิกล ‘ห่า กูไม่ได้อยากจะรู้’ เสียงแข็งใส่เพื่อน แต่ธีวราห์กลับทำตามีเลศนัย จนไกรภพรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ จนต้องเสียงขุ่นใส่มัน ไม่สนใจหรอกว่ามันจะเป็นเมียท่านรัฐมนตรีช่วยว่าการ ฯ ‘มึงอย่ามาทำตาแบบนี้ใส่กูนะเว้ย’ ตาขุ่นใส่ ‘ไร กูทำตาแบบไหน มึงนี่ร้อนตัว แหม่ คิดว่ากูโง่ชะ คิดว่ากูไม่รู้ทันความคิดมึงชะ เฮอะ มึงว่ากูเป็นใคร นี่เพื่อนมึง ไส้มึงมีกี่ขด แล้วไมกูจะไม่รู้’ ธีวราห์มองเพื่อนอย่างเยาะเย้ย ไกรภพยิ่งไปไม่เป็น ‘กูไม่ได้คิดอะไร มึงเลิกผลักกูไปให้อีตาบอดี้การ์ดแก่ ๆ นั่นสักที เพราะมันเป็นไปไม่ได้’ เสียงแข็ง ‘แต่กูมั่นใจ ว่าเป็นไปได้แน่นอน เดิมพันล้าน % เลยเอ้า’ มั่นใจสุด ๆ ‘มึงมั่นใจชะ’ สิงหาถามขึ้น ‘ก็กูเป็นมาก่อน ไหงจะดูไม่ออก’ ยักไหล่แล้วดูดกาแฟกินอึกใหญ่ ‘แล้วผัวมัน เอ๊ย พี่ครูซไปไหน หลายวันแล้วนะ’ สิงหาถาม ธีวราห์เหล่ตามองไกรภพ เขามั่นใจว่าไอ้เพื่อนชั่ว มันกำลังหูผึ่งอยากรู้เต็มที แต่ปากแข็งไปงั้นแหละ เขาจึงสนองความอยากรู้ของมัน ด้วยการลุกหนีซะงั้น ‘อ้าว มึงจะไปไหนไอ้ธีร์ มึงยังไม่บอกกูเลยนะ ว่าพี่ครูซไปไหน’ ทวงถาม เพราะสิงหามั่นใจ ว่าไอ้เมียท่านรัฐมนตรีมันจะต้องรู้แน่ ๆ ‘แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม พี่ครูซไม่ใช่ผัวมึงนะ นู่น ว่าที่เมียพี่เขา มันยังไม่เห็นจะอยากรู้เลย’ ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในออฟฟิศหน้าตาเฉย ทิ้งให้ไกรภพและสิงหามองตาอย่างเสียดาย โดยเฉพาะ หนุ่มรูปหล่อ ผู้กำลังจะผิดโพ ‘…..’ ไกรภพ ‘ไมมึงทำหน้าแปลก ๆ อยากรู้อะดิ ว่าพี่ครูซเขาไปไหน’ สิงหาหันมาถามเพื่อน มันก็ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว ‘เปล่า’ แล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปทำงานอีกคน ทั้งที่อยากจะรู้ใจแทบขาด ว่าบอดี้การ์แก่ ๆ นั่น หายหัวไปไหนตั้ง3วัน “เฮ้อ” ไกรภพถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนักหนา เขาไม่มีความสุขเลยวันนี้ ไม่ว่าจะทำอะไร มันหน่วง ๆ เหงา ๆ เหมือนคนตายด้านเข้าไปทุกที วันนี้เป็นวันศุกร์พรุ่งนี้และมะรืนบริษัทปิด คืนนี้จึงเป็นค่ำคืนแห่งการปลดปล่อยอย่างแท้จริงสำหรับใครหลาย ๆ คน รวมทั้งเขาและสิงหา ส่วนธีวราห์คงไม่มีทางได้ไปเที่ยวอย่างพวกเขาแน่ ๆ เพราะท่านหวงหนักมาก “เราไปผับเดิมดีปะ” สิงหาชวน หลังจากเดินไปหาไกรภพที่โต๊ะทำงาน ชายหนุ่มชะงักความคิดแปลก ๆ แล้วมองหน้าเพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า ตามใจมัน “สัส มึงเป็นเหี้ยไร ดูเซื่องซึมเหมือนกับคนเป็นโควิดสายพันธ์เดลต้าเลย” ปากสิงหาร้อนแรงจริง ๆ “เชี่ย ปากมึงนี่นะ เป็นมงคลจริง ๆ” ไกรภพด่าเพื่อน “ก็ดูสภาพมึงดิ เหมือนคนเป็นโรคร้ายและหมดทางรักษาแล้ว รอวันตายอย่างเดียว” ยัง สิงหายังไม่เลิกพูด ป้าบ ! “อะ หมาตัวไหนวะตบกู” สิงหาตาเขียว พร้อมกับหันไปอย่างรวดเร็ว “กูนี่แหละตบมึง สัส มึงนี่ปากเสีย ปากไม่ดี มึงไม่เห็นเหรอ ว่าไอ้ภพมันคิดถึงพี่ครูซ มึงยังจะปากเปราะพูดมากอีก จะชวนกันไปเที่ยวก็ไปเลย ก่อนที่พี่ครูซจะกลับมา เดี๋ยวอดเที่ยวตลอดชีวิต กูฟันธงเลย” ผู้รู้ลึกรู้จริงพูดขึ้น ซึ่งทุกคนจะต้องฟัง เพราะธีวราห์รู้จริงแท้อย่างแน่นอน “…..” ไกรภพ ดูเหมือนอยากจะถาม แต่ก็ชะงัก แต่ธีวราห์ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ “ตกลงมึงไม่อยากรู้ชะ ไอ้ภพ ถ้าไม่อยากรู้ งั้นกูกลับแล้วกัน ป๊าชวนกูไปเดทว่ะ” ขยี้เล็กน้อย และก้าวขาเตรียมที่จะเดินจากไป “…ดะ เดี๋ยว” กัดฟัน ข่มใจ แล้วรีบรั้งไอ้เพื่อนเลวนี่เอาไว้ เดี๋ยวมันไปจริง ๆ เรื่องขายหน้า ค่อยไปรักษาเอาทีหลังแล้วกัน “…..” ธีวราห์ “…..” ไกรภพ “…..” สิงหาคม “…อ้าว ว่าไง ตกลงจะถามไหม ไม่อยากรู้กูก็จะไม่พูด ไม่บอก เชี่ยเอ๊ย ปากแข็งจริงนะมึง กูไม่เห็นจะปากแข็งแบบมึงเลยอยากก็บอกป๊าไปตามตรง รักก็บอกรัก มันยากตรงไหน” เสียงขุ่นอย่างรำคาญความเยิ่นเย้อของเพื่อน “ไอ้เลว มึงไม่ใช่กูนะเว้ย ที่เป็นโพผัวมาตลอดครึ่งชีวิต แล้วจู่ ๆ ก็ เอ่อ ก็” ติดอ่างขึ้นมาอีกแล้ว ธีวราห์รำคาญของจริง จึงเดินหนีไปจริง ๆ ร้อนถึงไกรภพ ที่รีบวิ่งตามาเกาะแขนเมียท่านรัฐมนตรีเอาไว้อย่างรวดเร็ว “ไอ้ธีร์ ดะ เดี๋ยว คือ อีกตาพี่ครูซไปไหน” รีบพูด ธีวราห์ชะงักแล้วก็หันหน้ามาทั้งตัว “เอาใหม่ ช้า ๆ ชัด ๆ” เอ่ยอย่างเป็นต่อ ยิ่งเห็นว่า เพื่อนรักหน้าตาแดงก่ำ เขายิ่งพอใจจนอยากถ่ายคลิปเอาไปให้พี่ครูซดู ทางนั้นจะได้มีกำลังใจทำงาน “…คือว่า อีตาแก่นั่น…หายไปไหน ตั้ง 3 วัน” เริ่มแรกเสียงแข็ง หลังประโยค เสียงแผ่ว ๆ แต่ธีวราห์ดันได้ยินโคตรชัดเจน “หึหึ ก็แค่เนี๊ยะ” มองเพื่อนอย่างสาสมในใจ แล้วก็ยิ้มระรื่น ก่อนจะบอกในสิ่งที่พวกเลวนี่อยากจะรู้ จนใจแทบขาด “พี่ครูซไปเมืองกาญ ไปตามหาของมาให้ป๊า กูไปแล้วนะ อ้อ พี่ครูซคงเดินทางกลับกรุงเทพ ฯ คืนนี้ มึงจะไปเที่ยวก็รีบไป เดี๋ยวพี่เขามา มึงจะไม่ได้หลีสาว เคนะ” พูดจบก็แกะมือเพื่อนแล้วเดินออกไปทันที “…..” สิงหา “…ไปเมืองกาญ” ไกรภพพูดย้ำขึ้นมา “อืม ไอ้ธีร์มันพูดแบบนั้น “…งั้นกูว่า เรารีบไปเหอะ หากอีตาแก่นั่นมา แล้วกูจะถูกทำโทษ” ลางสังหรณ์มันบอก “…ไรของมึง ยังไม่เป็นเมียพี่ครูซนั นี่มึงกลัวขนาดนี้เลย” สิงหาไม่อยากจะเชื่อ “มึงจะถามหาพระแสงอะไร จะไปไหมผับนั่น” ว่าแล้วก็รีบชิ่ง ทิ้งให้สิงหามองตามอย่างงุนงง ที่ไอ้เพื่อนรักมันมีชีวิตขึ้นมาแล้ว ทั้งที่เมื่อกี้ เหมือนศพเดินได้อยู่เลย “แม่ง…พอรู้ว่าผัวจะมา ดี๊ด๊าเลยนะมึง” ไกรภพกำลังจะเดินไปที่หน้าป้อมรปภ. เพื่อรอสิงหา พี่อ้อ หรือ อารตี PR สาวสวยที่เคยคั่วกันมาก่อน ก็เดินยิ้มหวานหยาดเยิ้มตรงเข้ามาหา “น้องภพคะวันนี้ว่างไหมเอ่ย” ยิ้มหวานหยดส่งมาให้หนุ่มรูปหล่อ ไกรภพยิ้มตอบพลางพูดขึ้น “ว่างครับ พี่อ้อมีอะไรเหรอครับ” ถามไปงั้นแหละเขานั้นรู้อยู่แก่ใจว่าสาวรุ่นพี่คนสวยต้องการอะไร เพราะกินกันบ่อยรู้ทางกันแล้ว “ก็…ถ้าน้องภพว่าง พี่อ้อก็จะชวนไปกิน*ยำหอย*ค่ะ น้องภพจะไปกินไหมคะ” สาวสวยชวนแล้วยิ้มหวานอีกรอบ ชายหนุ่มก็ส่งยิ้มตอบ ทั้งที่หัวใจมันอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก เพื่อน ๆ ในบริษัทเมื่อเห็นต่างก็เป่าปากแซวขึ้นมา “ฮิ้ววว กินเด็กเป็นอมตะ มิน่าเจ๊อ้อคนสวย ถึงสวยวันสวยคืน เพราะได้น้ำดีนี่เอง” แซวกันเสียงดัง แต่สาวสวยกลับชอบใจ รอยยิ้มหวานเยิ้มนั้นถูกส่งไปให้หนุ่มรูปหล่อแล้วจ้องตาเพื่อรอคำตอบ “งั้นผมจะไปกิน*ยำหอย*ก็ได้ครับ” ไกรภพพูดเน้น สาวสวยถูกใจแล้วบอกพิกัดที่จะไปกิน *ยำหอย* ชายหนุ่มพยักหน้าเขาอยากลองกินดูอีกครั้ง ว่ารอบนี้เขาจะกินได้ไหม “งั้นพี่จะแจ้งพิกัดร้านไปให้นะคะ” รุ่นพี่สาวสวยพูดแล้วก็เดินจากไป ชายหนุ่มมองตาม เมื่อสิงหามาถึง เขาจึงยกเลิกนัดที่จะไปเที่ยวผับ เพราะว่า เขาจะไปกินตับสาวสวยแทน “…เอาแน่ใช่ไหมมึง ไอ้ภพ” สิงหาถามอย่างขอความมั่นใจ “…แน่ดิวะ” “ถ้าแน่ใจ มึงชะงักเพื่อ” เขากลัวว่า มันจะเป็นแบบเดิมที่ไปผับนั่นแหละ “เอาน่ะ มึงรอฟังข่าวเหอะ” เอาเป็นว่า ไกรภพจะไปล้วง *หอย* ของสาวรุ่นพี่คนสวยกันสองต่อสอง ร้านอาหาร ในที่ลับตาคน ไกรภพล้วงเข้าไปในกระโปรงของสาวสวย แล้วก็เจอความโหนกนูน ชายหนุ่มวางมือแหมะลงแล้วขยำโคกแรง ๆ สาวสวยอ้าขาออกเพื่อเปิดทางให้หนุ่มหล่อเต็มที่ กลิ่นอายพิศวาสกระจายออกมาให้ชายหนุ่มได้รับรู้ ทำให้ไกรภพถึงกับมึนงง สมองคิดอะไรไม่ออกขึ้นมาดื้อ ๆ หนุ่มหล่อรีบยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ เพื่อไล่ความรู้สึกแปลก ๆ ออกไป ในขณะที่มืออีกข้างขยำเนินนางของคนสวยแรงขึ้น นิ้วมือแหวกกางเกงในของสาวรุ่นพี่ไปอีกทาง นิ้วชี้กรีดเข้าตรงความฉ่ำชื้น และสอดนิ้วเข้าไป “อาส์” PR สาวครางฮือใบหน้าสวยแดงก่ำ เหงื่อซึมออกมาตามไรผม เธอบิดกายเล็กน้อยแล้วแยกขากว้างขึ้น เพื่อให้หนุ่มรูปหล่อรุ่นน้องเติมเต็มเธอให้มากกว่านี้ ไกรภพสับสนในความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจัดการเอาเอ็นยักษ์ จ่อเข้าร่องหลืบของสาวรุ่นพี่แล้วกระแทกเข้าไปแน่ ๆ แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่รู้สึกอะไรเลย ยิ่งจับของเธอ สอดนิ้วเข้าไปข้างในโพรงรัก ไกรภพกลับรู้สึกเวียนหัวและอยากจะอ้วก ในหัวของชายหนุ่มกลับมีแต่อีตาบอดี้การ์ดแก่นั่นคอยดูดเลียเอ็นของเขา เมื่อทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหว ไกรภพก็เอามือออกจากความฉ่ำชื้น แล่วเอ่ยกับสาวสวยด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าเล็กน้อย อันเนื่องมาจากข่มอารมณ์และความรู้สึกสะอิดสะเอียด ที่ตีขึ้นมาจนจุกคอหอยแล้ว “พี่อ้อ ผมขอโทษ ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ว่าแล้วก็เผ่นแน่บ PR สาวคนสวยกำลังเสียวได้ที่ กลับสะดุดตกสวรรค์ซะงั้น หญิงสาวฮึดฮัดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดในหัวใจ ใบหน้าสวยจึงแดงก่ำ เพราะความหิวโหยมันคั่งค้าง ไกรภพเดินลิ่ว ๆ เข้าห้องน้ำจนไม่ทันได้มองว่า มุมโต๊ะทางฝั่งซ้ายนั้นมีใครบางคนนั่งอยู่ และเขาคนนั้นก็มองดูด้วยดวงตาวาววับ พร้อมที่จะก่อตัวเป็นพายุไซโคลน แล้วพัดใส่เขาด้วยความหึงหวง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more