บทที่ ๔ # ปะทะเดือด

2034 Words

บทที่ ๔ # ปะทะเดือด ยังอยู่ในผับ “ป๊า” เสียงอ้อแอ้ของธีวราห์ ทำให้ไบรอันเลิกคุยกับครูซ แล้วหันมาหาเมียรักอย่างรวดเร็ว “หืม..ว่าไงครับเมียป๊า” ท่านก็คือท่าน และท่านก็รักของท่านมาก ตามใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด และที่สำคัญท่านเปย์เก่ง ไม่ว่าธีวราห์อยากได้อะไร ต้องมีสิ่งนั้นมาวางแทบเท้าของเขาแทบจะทันที ป๊าน่ารักแบบนี้ จะไม่ให้เด็กหนุ่มรักได้ยังไง “ธีร์อยากกลาบแล้ว” คนเมาอ้อแอ้ และเลื้อยเก่ง จนท่านเอ็นดูสุดหัวใจ “ธีร์อยากกลับไปนอนแล้วใช่ไหม” ท่านย้ำ คนเมาพยักหน้าหงึกหงัก ช่างน่ารักน่าใคร่ จนท่านอดใจไม่ไหว ก้มหน้าหล่อเหลาลงมาใกล้ แล้วจุ๊บเข้ากับริมฝีปากสีสด ก่อนบดเคล้าคลึงความนุ่มนิ่มอย่างหิวโหย “อื้อ ป๊า” คนเมาคราง แต่ท่านกลับไม่สนใจ เพราะบดจูบจนหนุ่มน้อยหน้าใสครางเสียงแผ่วเบา บอดี้การ์ดทั้งสองต่างก็มองภาพนั้นนิ่ง ๆ แต่หนุ่มน้อยทั้งสอง อ้ำอึ้งใบหน้าแดงก่ำ บางทีอาจจะเป็นเพราะอารมณ์ส่วนลึกที่ซุกซ่อนเอาไว้ก็อาจเป็นได้ โดยเฉพาะไกรภพ เพราะเพิ่งจะถูกครูซจูบมาหมาด ๆ ท่อนลำของหนุ่มรูปหล่อ จึงตุงขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มถึงกับหายใจกระชั้นขึ้น ไกรภพจึงหันหน้าหนีจากภาพที่ทำให้ความอยากของเขามันพุ่งขึ้นสูงรุนแรง แต่ทว่า กลับพบเข้าสายตาของใครบางคน คนที่จูบเขาอย่างดุเดือดเร่าร้อนไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมง “…..” ไกรภพ “…..” ครูซ “…..” ไกรภพรีบหันหน้าหนี สร้างความพึงพอใจให้กับบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่เหลือเกิน “หึหึ” ครูซหัวเราะเล็กน้อย อย่างชอบใจ เขานั้นถูกใจกับริมฝีปากนุ่มหอมของเด็กหนุ่มเป็นอย่างมาก ไหนจะรสจูบหวานล้ำขนาดนี้ ครูซถึงกับหลงวน หาทางออกไม่เจอ ‘ปากนายหวานมาก ฉันติดใจแล้วสิ ไกรภพ’ ไกรภพรู้สึกเสียวต้นคอวูบ ไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองบอดี้การ์ดร่างยักษ์อีกเลย “ป๊า ธะ ธีร์ งะ ง่วง ฮือ” อ้อแอ้และเลื้อยอยู่กับตัวของท่านรัฐมนตรีเป็นการใหญ่ แต่แทนที่ท่านจะปราม กลับชอบใจเสียนี่ “งั้นป๊าพาธีร์กลับ แล้วธีร์ให้ป๊ากินนะ ป๊าหิวอีกแล้ว” หิวโหยคนตัวนุ่มขึ้นมาอีกครั้ง แต่คนเมากลับอืออออย่างตามใจ พร้อมทั้งซุกไซ้ที่ต้นคอหอม ๆ ของคนแก่อย่างรักใคร่หลงใหล “อื้อ กินก็กิน ธีร์ห้ายป๊ากินคนเดียว” เสียงอ้อแอ้นั้นน่ารัก จนท่านอดใจไม่ไหว จูบไปอีกรอบ “ครูซ เช็กบิลเลย ธีร์เมามากแล้ว ฉันจะพากลับ” ท่านสั่งการ หลังจากถอนจูบออก “ครับท่าน” ครูซก้มศีรษะรับคำสั่ง แล้วรีบจัดการตามที่ได้รับมอบหมายอย่างรวดเร็ว เมื่อทั้งหมดออกมาจากผับ ธีวราห์ก็เมาคอพับไปเรียบร้อย ท่านรัฐมนตรีโอบกอดเด็กหนุ่มเอาไว้ในวงแขนแกร่ง แล้วพาขึ้นไปนั่งในรถคันหรูโดยมีนิโคเปิดประตูให้ ขยับกายของเมียรักเข้าชิดด้านใน ส่วนท่านก็นั่งเบียดแนบชิด เมื่อธีวราห์โงนเงน ท่านจึงขยับท่าให้เด็กหนุ่มนั่งเรียบร้อย ด้วยการ ดันศีรษะทุยสวยพิงบ่าของท่าน รัฐมนตรีหนุ่มใหญ่จุ๊บหน้าผากเมียรักอีกครั้ง จากนั้น จึงเงยหน้าขึ้น เรียกหาคนสนิทอย่างรวดเร็ว “ครูซ” ท่านเรียก บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่รีบเข้าไปหาผู้เป็นนายทันที “ครับท่าน” ครูซรอรับคำสั่ง “ไปส่งเด็ก ๆ เดี๋ยวจะมีอันตราย” ท่านรัฐมนตรีสั่ง “ครับท่าน” คนสนิทก้มหัว แล้วรถคันหรูของท่านก็เคลื่อนออกจากผับ “…..” ไกรภพ “…..” สิงหา “…ไปดิวะ มึงไม่ได้ยินที่ท่านพูดเหรอ จะตีหนึ่งแล้วนะไอ้ภพ กูง่วง” สิงหาเร่งเพื่อนยิก ๆ เมื่อไอ้เพื่อนเลวยังคงยืนนิ่ง แถมจ้องตาพี่ครูซเขม็ง ไกรภพนั้นไม่อยากร่วมทางกับครูซเอาเสียเลย แต่ก็ขัดเพื่อนไม่ได้ ภาพเหตุการณ์ที่อยู่ในผับ มันผุดขึ้นมาหลอกหลอน จนเขาแทบไม่กล้าที่จะสบตากับคนตัวโตนี่เลย คนอะไรมีรสนิยมกินไม่เลือก ผู้หญิงก็เอาได้ ผู้ชายก็เอาดีแบบนี้ด้วย “ไปสิ พวกนายไม่ไปเหรอ” เสียงเย็นเฉียบของบอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่พูดขึ้น ทำให้แววตาของไกรภพขุ่นมัวขึ้นมา “ไปสิครับ ปะไอ้ภพ มึงจะยืนนิ่งทำไม อ่อยสาวรึไง กูง่วงแล้ว” สิงหาลากแขนเพื่อนเดินไปที่รถ โดยมีครูซเดินตามหลัง มองตามหลังหนุ่มน้อยวัยยี่สิบสามตาไม่กระพริบ ชายหนุ่มเดินตามแรงลากของเพื่อนไปด้วยความเซ็ง เขามีความรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ บริเวณข้างหลัง เมื่อถึงรถบอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่ก็กดรีโมต สิงหารีบเปิดประตูด้านหลังเข้าไปอย่างว่องไว ไกรภพจะเข้าไปนั่งด้วยก็ถูกเพื่อนไล่ “มึงไปนั่งหน้านู่น กูจะนอน” พูดเสร็จมันก็ปิดประตูเสียงดัง แล้วล้มตัวลงนอนที่เบาะ ไม่ยอมให้มีที่ว่างแม้แต่นิดเดียว ไกรภพยืนมองนิ่ง ๆ อย่างเคืองเพื่อนสุด ๆ ‘แม่ง ไอ้สิง มึงนี่มันเลวจริง ๆ ให้ตายสิ’ “...” ไกรภพ “จะยืนอ่อยอีกนานไหม ถ้านานก็ไปอ่อยฉันที่ห้อง เดี๋ยวฉันจัดให้” ปากของบอดี้การ์ดดีเหลือเกิน “พี่จะช่วยไรผม” ถามกลับเสียงห้วน “ช่วยให้นายเสร็จไง…ได้ข่าวว่าไม่แตกนี่…ขึ้นรถสิ” ครูซพูดด้วยแววตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ “ไม่แตกแล้วไง ใครจะให้พี่ช่วยอะ ผมทำเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง” หนุ่มน้อยตาคว่ำก่อนจะรีบเปิดประตูรถเข้าไป ปัง ! เสียงปิดประตูรถดังสนั่น จนสิงหาสะดุ้งรีบลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “สัส…รถพ่อมึงรึไง ถึงทำแรงขนาดนั้น” สิงหาด่าเสร็จก็หลับต่อ “ไอ้เลว พ่องมึงตาย” ทำอะไรเพื่อนไม่ได้ไกรภพก็สวดมนต์ให้กับไอ้เพื่อนชั่วทันที “…..” ครูซเปิดประตูฝั่งคนขับ หันไปมองหน้าคนนั่งเบาะข้างนิดนึง แล้วก็เคลื่อนรถคันหรูออกจากผับ ขับไปก็เหลือบตามองคนข้าง ๆ ไป มุมปากยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกของบอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่ในตอนนี้ มันช่างดีอย่างเหลือเชื่อ ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนนั่งตาคว่ำหรือว่า รสจูบที่ยังตกค้างอยู่กันแน่ เขาถึงอารมณ์ดีนักหนา “พี่ครูซยิ้มอะไรครับ” ไกรภพถามขึ้นด้วยน้ำเสียงรวน ๆ อย่างคนพร้อมมีเรื่องได้ทุกเวลา เขาอุตส่าห์ว่าจะไม่สนใจแล้วนะแต่อดไม่ได้ ไกรภพเซ็งกับตัวเองเป็นอย่างมาก “มองดูฉันทุกเวลาขนาดนั้นเหรอ ถึงได้รู้” ครูซถามขึ้น พลางมองหน้าใสกิ๊งของอีกคนนิ่ง ๆ แววตาแพรวพราว จนไกรภพร้อนวูบขึ้นมา “ใครเขามองพี่กัน ขับรถก็มองข้างหน้าสิครับ จะมามองผมทำไม ผมไม่ใช่ถนนนะครับ เดี๋ยวขับชนเสาไฟฟ้าเข้า จะมาว่าผมไม่เตือนไม่ได้นะ” ปากของไกรภพกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว สิงหาที่ทำท่าจะหลับตั้งแต่ออกมาจากผับ แต่กลับหลับไม่ลง เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนชั่วมันตอบโต้กับบอดี้การ์ดมือขวาของท่านรัฐมนตรี ชายหนุ่มเหลือบตาเล็กตาน้อยขึ้นมามองเพื่อนแล้วก็ขมวดคิ้วสงสัย ‘ไอ้ภพทำไมมันปากดีกับพี่ครูซจังวะ…เหมือนเมียงอนผัวเลย’ สิงหาคิดในใจ พลางผงกหัวขึ้นมามองและแอบฟังต่อไป “หึหึ ปากเราดีจังเลยนะ ทำไมตอนในผับเราไม่ปากดีแบบนี้บ้าง” ครูซว่า ไกรภพหน้าแดงจัด ตาขุ่นขวางขึ้นมาทันที สิงหาหูผึ่งก็ยิ่งสงสัยหนักขึ้นไปอีก ‘เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้วะ ไมกูรู้สึกว่ามันต้องมีซัมติงกัน มันดูแปลกจริง ๆ นะ’ ต่อมเผือกของสิงหาเริ่มทำงานแล้ว “พี่ครูซหยุดพูดเชี่ย ๆ แบบนี้นะครับ มีหน้าที่ขับรถก็ขับรถไปสิครับ” ไกรภพตาขุ่น ร้อนรนขึ้นมา “เรากล้าที่จะพูดแบบนี้กับฉันนะ” ครูซดวงตาเข้มขึ้น “ไม่อยากจะพูดหรอก ถ้าพี่ครูซทำเหมือนพี่นิโคทำ” ชายหนุ่มสวนทันควัน “นิโคมันเป็นอะไร” ถามเสียงเข้ม สิงหาสะดุ้งกับน้ำเสียงของบอดี้การ์ดตัวโต เขาเริ่มตะหงิด ๆ ว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับสองคนนี้อย่างแน่นอน “เขาไม่เป็นแบบพี่ก็แล้วกัน” ไกรภพโมโหจัด ภาพที่ถูกอีกคนจูบมันผุดขึ้นมาให้เขาเห็นอีกแล้ว “อ้อ… ชอบแบบไอ้นิโคงั้นเหรอ เสียใจด้วยที่ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น” ครูซเข่นเขี้ยว เขาไม่ชอบที่คนอายุน้อยกว่าชมคนอื่นต่อหน้าเขา ทั้งที่จูบกับเขามาเมื่อกี้แท้ ๆ บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่หน้าบึ้งตาวาวอย่างน่ากลัว แทบจะจับคนนั่งข้างมาปล้ำให้รู้แล้วรอด “พี่ครูซเลิกพูดเลยนะครับ จะขับก็ขับไป ผมไม่อยากจะคุยแล้ว” ไกรภพพูดก่อนจะหลับตาลง กึก ! เอี้ยดด ! ตุ่บ ! “โอ๊ยยย…” ไกรภพอุทาน ส่วนสิงหาตกลงสู่พื้นรถอย่างแรง เพราะครูซนั้นเบรคกะทันหัน ทำให้หัวทิ่มกันทั้งคู่ ‘ไรวะ…นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันเหมือนผัวเมียทะเลาะกันฉิบ’ สิงหาโอดครวญ ไม่กล้าลุกขึ้นมานั่ง เดี๋ยวจะมีคนรู้ว่าตนยังไม่หลับ เพราะมัวแต่แอบมองอยู่ ไม่อย่างนั้นคงได้ซวยแน่ ๆ “พี่ครูซทำเชี่ยไรครับ” ไกรภพเบื่อคนแก่งี่เง่า จึงเปิดประตูรถออกมา ครูซก็ตามติดออกมาด้วย “มานี่ จะไปไหน” ครูซจับข้อมือของไกรภพเอาไว้แน่น ก่อนจะดึงทีเดียวเด็กหนุ่มก็ถลาเข้ามา ปึ่ก ! “อะ” ร่างของไกรภพชนกับประตูด้านหลังอย่างแรงจนเขาจุก “กล้าชมคนอื่นต่อหน้าฉัน แล้วยังจะเดินหนีฉันไปอีก แบบนี้ถ้าไม่ปล้ำก็คงไม่เข็ดสินะ” บอดี้การ์ดหนุ่มใหญ่ว่าน้ำเสียงขุ่นจัด ก่อนจะก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว “พี่จะทำบ้าอะไร ปล่อยนะ” เสียงเขียว แต่อีกคนไม่ฟัง “จูบสิ ถามได้” ครูซตอบ “ปล่อยนะ บ้าไปแล้วรึไง” ดันใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ฝรั่งออกไป แต่ก็ไม่รอด ครูซกัดมือนุ่มของไกรภพเล็กน้อย จนคนอ่อนวัยกว่าสะดุ้งโหยง แก้มแดงทันที ทั้งคู่จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมหลบ เมื่อเด็กหนุ่มเห็นว่าคนแก่ชักจะบ้าแล้ว เขาจึงก้มลงกัดที่แขนแกร่งเต็มแรง ฉึก ! “อึ่ก” ครูซสะดุดกึก ถูกฟันคม ๆ ของหนุ่มน้อยกัดเข้าให้ คนร่างยักษ์บีบจมูกโด่งคมของไกรภพอย่างแรง จนคนกัดต้องอ้าปากเพราะหายใจไม่ออก “เป็นหมารึไง ถึงชอบกัด ถ้างั้นฉันจูบ นายกัดให้ได้แล้วกัน” ครูซจับปลายคางของไกรภพแน่น พลางเชิดใบหน้าขึ้นสูง แล้วกระแทกริมฝีปากลงไป กึก ! “อึ่ก” เรียวฟันขาวสะอาด กระแทกกับกลีบปากบวมเจ่อของไกรภพ เลือดกระจายคละคลุ้งในช่องปากทันที บอดี้การ์ดหนุ่มจูบไกรภพด้วยความรุนแรง และดิบเถื่อน แม้เด็กหนุ่มจับพยายามต่อต้าน แต่หนุ่มใหญ่กลับพึงพอใจ ที่รสจูบมันหอมหวานแม้จะปะปนไปด้วยเลือดก็ตาม สิงหาเห็นเหตุการณ์อันร้อนฉ่านี้ ก็ถึงกับอึ้งจนคิดอะไรไม่ออก นี่เพื่อนเขาไปแอบเอากับพี่ครูซตั้งแต่ตอนไหนทำไมเขาไม่รู้ เขาไม่รู้เลย ว่าไอ้เพื่อนชั่ว มันผิดโพ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more