ปรินทรเชิดคางของหญิงสาวขึ้นมา ทอดสายตามองและยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
“ผมขอโทษที่มัวแต่ยุ่งกับงาน ไม่มีเวลามาดูแลคุณเท่าที่ควร แต่ผมก็เห็นแก่ตัวอยากรั้งคุณไว้ใกล้ๆ อยากได้กำลังใจจากรอยยิ้มของคุณ เวลาผมเหนื่อยจะได้เงยหน้าขึ้นมามอง”
“รษาเข้าใจว่าช่วงนี้คุณมีเรื่องให้เครียดหลายอย่าง ทั้งเรื่องข่าว เรื่องคดี รวมไปถึงเรื่องบริหารคนอีก รษาเสียอีกที่ต้องขอโทษที่ทำให้คุณต้องห่วง รษาขอออกไปข้างนอกบ้างได้ไหมคะ” รษาขออีกครั้งหลังจากที่ผ่านมาหลายสัปดาห์ มินตราเองก็โทรมาชวนแทบทุกวัน นานเข้าเพื่อนในกลุ่มของเธอก็แซวว่าหงอ กลัวสามีไปแล้ว
“เรื่องนี้ผมขอคุณแล้วนะรษา ขอแค่เรื่องเดียว” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ
ได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็สะบัดมือชายหนุ่มออกด้วยความเอาแต่ใจ ลุกออกจากตรงนั้นไป
“รษาว่าพี่ธามเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลที่สุดในโลกแล้วนะ แต่พอมาเจอคุณ คุณเป็นผู้ชายเผด็จการและไม่มีเหตุผลที่สุดในจักรวาล รษาตัดสิ
