กำราบรักเมีย(เด็ก)

Chapter 4

เมื่อมาถึงที่บ้านของแจน ชายหนุ่มก็เปิดประตูพาหญิงสาวเดินออกไปจากรถแล้วพาเข้าไปส่งในบ้านอย่างปลอดภัย หญิงสาวกอดอกหน้างอง้ำอย่างไม่พอใจที่เขามาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของเธอแบบนี้ แค่เริ่มต้นทัศนคติก็ไม่ตรงกันแล้ว จะให้แต่งงานกันไปมีหวังตีกันทุกวันแน่นอน

"อย่าให้พี่รู้ว่าแอบไปนะ"

"จะไป! ทำไมมีปัญหาเหรอไง ผัวก็ไม่ใช่ขี้บ่น!"

แจนลอยหน้าลอยตาเถียงเขาอย่างไม่ยอมเช่นกัน เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงไปยังห้องรับแขกและมีคุณอาบดินทร์นั่งอยู่ตรงนั้นพอดี

"สวัสดีครับคุณอา"

"นี่พี่เจมส์! ออกมานะ"

แต่ไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้ชายหนุ่มได้เจอกับคุณพ่อของเธอแล้ว แจนทำหน้าบอกบุญไม่รับก่อนจะกระทืบเท้าปึงปังเดินเข้าไปนั่งลงในนั้นอย่างช่วยไม่ได้

"สวัสดีหลาน มาส่งน้องเหรอเป็นยังไงบ้างเข้ากันได้ดีมั้ย"

แจนเบะปากอยากจะตอบซะเหลือเกินว่าเข้ากันได้ดีมากจนน่าตกใจ เข้ากันได้กับผีนะสิ! ตีกันอย่างกับเกลียดกันมาแต่ชาติปางไหน

"เข้ากันได้ดีมากครับ จนอยากจะแต่งซะวันนี้พรุ่งนี้เลย"

เขายิ้มออกมาพรางเหลือบสายตามองหญิงสาว แจนอ้าปากค้างอย่างตกใจไม่คิดว่าเขาจะพูดเรื่องน่าอาเจียนแบบนั้นกับคุณพ่อของเธอ

"นะ..นี่!"

"ผมอยากเร่งงานแต่งงานให้เร็วขึ้นครับ เอาเป็นว่าอาทิตย์หน้าเลยนะครับ ส่วนเรื่องงานผมจัดการเองทีมออแกไนท์ผมมีพร้อมเลย"

"บร๊ะ! รวดเร็วไวไฟกันจริงๆเด็กสองคนนี้ อาไม่ขัดเลยเอายังไงจัดการได้เลย"

แจนอ้าปากค้างมองสองคนพูดเองเออเออเองโดยไม่ถามเธอสักคำ คุณพ่อของเธอหัวเราะชอบใจที่พี่เจมส์เร่งงานแต่งงานเร็วขึ้นแบบนี้ แล้วไม่มีใครจะถามเธอหน่อยเหรอว่าอยากจะแต่งมั้ย

"ตามนี้เลยนะครับ น้องแจนขาพรุ่งนี้พี่มารับแต่เช้าเลยนะเราไปลองชุดแต่งงานกัน"

แจนมองเขาที่ตอนนี้ทำหน้าตายียวนสุดขีด เธอกำลังจะอ้าปากด่าเขาแต่ก็ต้องเงียบลงเพราะคุณพ่อของเธอเอ่ยออกมาซะก่อน

"มาเช้าๆเลยนะพ่อจะให้แจนแต่งตัวสวยๆรอ"

"พ่อ! นี่จะไม่ถามแจนหน่อยเหรอ"

"ต้องถามอะไรอีก ไปด้วยกันมาแล้วรีบมาเร่งงานแต่งแบบนี้คงไม่พ้นจะได้อุ้มหลานไวๆนะสิ ฮ่าๆๆ"

หญิงสาวมองชายหนุ่มสลับกับผู้เป็นพ่อก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆที่พูดอะไรไปใครก็ไม่สนใจ เพราะมันไม่มีความหมายอะไรเลยสักนิด

"ผมจะจัดให้อย่างเร่งด่วนเลยครับเรื่องหลานนะ"

แจนง้างมือจะตีเขาแต่ชายหนุ่มหลบทันแล้วรีบลุกขึ้นยืนเพื่อจะบอกลา

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณพ่อ โอ๊ะ! ผมเรียกคุณพ่อได้เลยใช่มั้ยครับ"

เจมส์ยังไม่หยุดกวนประสาทหญิงสาว ตอนนี้แจนทั้งโมโหทั้งอับอายที่เขาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าพ่อของเธอ มีลูกมีหลานอะไรกันนี่เขากำลังฝันว่าจะได้เปิดซิงเธออยู่อย่างนั้นเหรอ... เหอะ! ฝันไปเถอะยะ

"ได้สิลูก เอาเถอะๆรีบกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้จะได้สดชื่น"

เขายกมือบอกลาอาบดินทร์ก่อนจะเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีเดินออกไปจากตัวบ้านของหญิงสาว ยิ่งเธอท้าทายเขามากเท่าไหร่ เขาจะกดดันเธอจนถึงทางตันหมดหนทางเดินออก

"นี่พี่เจมส์! จะเปิดสงครามกับแจนใช่มั้ย"

แจนเดินตามเขาออกมาพร้อมกับตะโกนใส่เขาเสียงดังลั่น ชายหนุ่มหันหน้ามาก่อนจะพยักหน้ารับไม่โต้เถียง

"ยิ่งหนูดื้อมากเท่าไหร่ พี่จะทำให้หนูได้แต่งงานกับพี่เร็วเท่านั้น เลือกเอาแล้วกันว่าแบบไหนดีกว่ากัน"

แจนกอดอกยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เอาสิ! ถ้าอยากแต่งนักก็แต่งไปเลย เพราะจากนี้ไปเธอจะวุ่นวายกับชีวิตของเขาจนอยากจะหย่าแทบไม่ทันเลยแหละ

"งั้นก็แต่งให้มันจบๆไป แล้วจะรู้ว่าการได้แจนเป็นภรรยามันคือนรกดีๆนี่เอง"

เธอเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินกับเข้าบ้านไป เจมส์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อยจะเอ่ยออกมาเสียงเบา

"พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านรกที่หนูหมายถึง มันจะสนุกมากแค่ไหนกัน"

เขาเดินไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไปทันที อยากจะลองสักตั้งเหมือนกันว่ามันจะแค่ไหน เด็กตัวเล็กนิดเดียวจะมีพิษสงมากไปกว่าเขาที่มีประสบการณ์มากมายเหรอ... มันยากที่เธอจะทำให้เขารู้สึกเหมือนตกนรกแบบนั้น

เช้าวันต่อมา...

เจมส์รีบมารับแจนแต่เช้า แต่ว่าหญิงสาวตื่นสายคงเพราะนอนไม่หลับคิดมากเรื่องแต่งงานจนหลับอีกทีปาไปตีสามกว่า เขาก็เลยมานั่งทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอแทน

"ทำไมยังไม่ลงมาอีกนะลูกคนนี้ แม่ว่าไปตามให้ดีกว่า"

คุณแม่กำลังจะลุกขึ้นแต่เจมส์ร้องห้ามไว้ก่อน แบบนี้คงดึงเกมส์ไม่อยากไปกับเขา เพราะฉะนั้นเขาต้องไปจัดการด้วยตัวเองถึงที่

"ผมไปเองครับ"

"ก็ดีจ๊ะถ้าน้องดื้อจัดการได้เลยนะ รายนั้นถูกตามใจมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าจะเอาให้อยู่หมัดต้องมีการวางแผนนะลูก"

คุณแม่แนะนำชายหนุ่มไป ลูกสาวเธอไม่ได้เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ ใครที่จะมาแต่งงานด้วยต้องมีทีเด็ดพอที่จะกำราบเธอให้อยู่หมัด

"ผมจัดการเองครับ"

เจมส์ลุกขึ้นเดินขึ้นไปชั้นบนตรงไปยังห้องของหญิงสาว บอกเลยว่าฟังมาจากคุณพ่อของเธอเมื่อกี้ว่าเดินขึ้นมาห้องอยู่ด้านซ้ายมือห้องแรกเลย

ก๊อกๆๆ

เขาเคาะประตูเรียกคนข้างใน แต่ไร้เสียงตอบรับจากปลายทาง เขาค่อยๆบิดลูกบิดก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อประตูไม่ได้ล็อค ชายหนุ่มเดินเข้ามาข้างในเจอหญิงสาวกำลังนอนกอดตุ๊กตาหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ เขาลงไปนอนข้างเธอก่อนจะกอดเอวรัดแน่นแล้วเอาหน้าซุกกับหน้าอกของเธอ

'อื้อหือ! โคตรขาว'

เขากลืนน้ำลายลงคอดังอึก ตอนแรกว่าจะแกล้งเธอให้ตกใจแต่ไหงกลายเป็นเขาที่ร้อนรุ่มซะเอง ก่อนที่จะได้เอาหน้าออกหญิงสาวก็ตกใจตื่นขึ้นซะก่อน

"กริ๊ด!!!!!!! ไอ้คนบ้า โรคจิต"

แจนลุกขึ้นก็พยายามดีดดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา บ้าที่สุดเอาหน้ามาหนุนทับหน้าอกของเธอเนี่ยนะนี่เขากำลังเล่นอะไรอยู่

"โอ๊ยๆ อย่าตีแรงเว้ยมันเจ็บ"

"แล้วมาโรคจิตย่องมาในห้องของคนอื่นทำไม อี๋! เอาหน้าอันหื่นกามของพี่ออกไปนะ"

แจนพยายามดันตัวของเขาออก แต่มีหรือคนตัวเล็กอย่างเธอจะสู้แรงของเขาได้

"บอกให้ออกไปไงเล่า"

"ก็หนูตื่นสาย พี่ก็เลยจะมาอาบน้ำให้แล้วจะแต่งตัวให้ด้วย"

เขาอมยิ้มก่อนจะลุกขึ้นแล้วจะอุ้มเธอไปห้องน้ำ แจนรีบดันตัวเขาออกก่อนจะบอกให้เขาใจเย็นๆ

"ดะ.. เดี๋ยว! คือแจนอาบเองได้ค่ะ พี่ช่วยออกไปก่อนได้มั้ย"

เธอพยายามพูดดีๆกับเขา แต่เหมือนว่าจะดื้อด้านโคตรๆ นอกจากจะไม่ออกไปแล้วยังนอนคว่ำลงบนเตียงของเธอพร้อมกับเท้าคางมองเธอด้วยรอยยิ้มกวนประสาท

"ไม่ออก ถ้าอยากอาบเองก็รีบไป ไม่อย่างนั้นพี่จะไปนวดนม เอ้ย! นวดตัวให้ถึงในห้องน้ำเลย"

แจนทำหน้ายี๋ออกมาก่อนจะปาตุ๊กตาใส่เขาอย่างหมั่นไส้

"อี๋! ลามก คนลามก"

"นึกว่าจะแน่!"

แจนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับล็อคประตูอย่างระแวงเขา เจมส์หัวเราะร่าออกมาอย่างสนุกก่อนจะนอนเล่นอยู่บนเตียงนอนของเธอระหว่างรอให้หญิงสาวจัดการตัวเอง