"หนีให้พ้นนะหวาน ถ้าฉันจับได้อย่าหวังว่าฉันจะปรานี" ภูผาแค่นน้ำเสียงกล่าวโทษผู้หลบหนี มือหนากำโทรศัพท์แน่นจนเครื่องมือสื่อสารนี้แทบจะแหลกคามือ และในขณะที่นายหัวหนุ่มเอ่ยนั้น เขายังไม่ได้วางสายจากคู่สายนั่นทำให้ป้าอิ่มที่ยังถือสายรอคำสั่งถึงกับขนหัวลุก นึกไม่ออกเลยว่าหากสาวน้อยคนนั้นโดนนายหัวจับได้จะมีสภาพเช่นไร
ร่างสูงพรวดพราดลุกขึ้นยืน เร่งก้าวเท้ายาว ๆ ออกจากห้องมุ่งหน้าไปยังลิฟต์โดยสาร พลิกหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมากดวางสายจากป้าอิ่มก่อนจะต่อสายออกหาพิภพลูกน้องคนสนิทในทันที
'ครับนาย' รอไม่กี่วินาทีพิภพก็กดรับสาย
"เรือเที่ยวล่าสุดออกจากเกาะกี่โมง?" ภูผาถามน้ำเสียงเครียด นิ้วยาวเร่งกดปุ่มเรียกลิฟต์รัว ๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้าของนิ้วได้เป็นอย่างดีว่ารีบร้อนเพียงใด
'เรือเที่ยวสุดท้ายของวันนี้เพิ่งออกไปครับ' เสียงของพิภพตอบกลับมา
"เตรียมเรือเล็กไว้หน่อยฉันจะไปเช็กบนเรือ" ภูผาสั่งเสียงเรียบผิด
