ด้วยพิษไข้และอาการบาดเจ็บตรงศีรษะรวมถึงรอยฟกช้ำตามร่างกายทำให้ภคมนหลับเหมือนตายตลอดทั้งวัน รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่สัมผัสได้ถึงความเย็นของน้ำที่กำลังกระทบกับใบหน้า
“อือ...” หญิงสาวขยับตัวหนีในทันทีแต่ก็รู้สึกได้ว่ามีใครอีกคนพยายามดึงมือเธอไปเพื่อจะเช็ดต่อ เธอจึงสะดุ้งตื่นขึ้นมาในที่สุด “คุณเฟย...”
“ตื่นแล้วเหรอ” เฟลิกซ์เอ่ยทักด้วยสีหน้าเรียบเฉยในขณะที่ยังนำผ้ามาเช็ดถูเนื้อตัวเธอให้
“ไม่ต้อง ผมเช็ดเอง”
“ไม่สบายหนักขนาดนี้ อย่ามาทำอวดดี” เขาขู่เสียงเข้มพยายามดึงมือเรียวไปจับไว้แล้วเริ่มเช็ดถูอีกครั้ง “นายน่าจะกินอาหารบำรุงตัวเองบ้างนะ ดูสิ แขนจะเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว”
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง ผมเช็ดเองได้”
“ถอดเสื้อออกซะ ฉันจะได้เช็ดข้างในให้” ชายหนุ่มทำเมินเฉยกับคำปฏิเสธของเธอ เขายังคงเช็ดวงแขนเรียวให้ด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ถึงกระนั้นก็ทำให้ภคมนรู้สึกตกใจไม่น้อย
“ไม่ต้อง” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็
