(ว่าไง แม่สาวน้อย) หลังจากรอสายเพียงไม่นาน เจ้าของเสียงที่แสนคุ้นหูก็กดรับทำให้เฟลิกซ์รู้ได้ในทันทีว่าเป็นฝีมือของสิงหา
“นี่มึงอีกแล้วเหรอไอ้สิง เมื่อไหร่มึงจะตายห่าไปจากชีวิตกูสักทีวะ”
(ว้าว จับได้เร็วกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย) ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“มึงกล้ามากนะที่มายุ่งกับคนของกู”
(ทำไมกูจะไม่กล้า ทีมึงยังกล้าแย่งของกูไปได้เลย) สิงหาท้าทาย แม้จะรู้สึกผิดหวังว่าภคมนถูกจับได้ แต่การได้กวนประสาทเฟลิกซ์มันก็ทำให้เขาพอจะอารมณ์ดีขึ้นมาได้บ้าง
“มึงห้ามยุ่งกับผู้หญิงของกูนะไอ้สิงห์” เขาเน้นย้ำทุกประโยคเสียงหนักแน่น
(มึงห้ามกูไม่ได้หรอก กูจะเอาทุกอย่างที่เป็นของมึงมาเป็นของกูให้ได้ โดยเฉพาะ...พะแพง)
“งั้นมึงก็ลองดู ถ้ามึงยังไม่หยุด ไม่มึงก็กูที่ต้องตายกันไปข้าง” เฟลิกซ์ตวาดกร้าวก่อนจะปามือถือลงพื้นแล้วกระทืบซ้ำจนมันแหลกละเอียด เมื่อภคมนเห็นดังนั้นเธอจึงรีบ
