ปัง!
เสียงประตูปิดลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่ลอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“เกือบไปแล้วแม่แพง”
“มังกร พี่บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกพี่แบบนั้น” ภคมนพยายามประคองตัวลุกขึ้นเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำหวังว่าอุณหภูมิของร่างกายจะลดลง มังกรเห็นดังนั้นจึงอาสามาช่วยประคอง
“มังกรช่วยนะครับ”
“ขอบคุณครับ มังกรเองก็ไปอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวได้แล้วล่ะ”
“ครับผม” เด็กชายรับปากอย่างว่าง่าย พอตัวเองอาบน้ำเสร็จก็รีบมาช่วยประคองหญิงสาวลงไปชั้นล่างแถมยังอาสาป้อนข้าวป้อนยาให้จนวาสนาเองก็นึกแปลกใจไปด้วยอีกคน
“อะไรกันเนี่ย ป้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม”
“ไม่หรอกครับ มังกรกับพี่ตะวัน เราสงบศึกกันแล้ว” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มจนตาหยีในขณะที่ยังอาสาป้อนยาให้ภคมน
“มังกรไม่หิวเหรอ เอาแต่ป้อนพี่ มังกรไปกินข้าวเถอะนะ เดี๋ยวพี่กินต่อเอง”
“ก็มังกรกลัวพี่ไม่หายไว ๆ นี่ครับ เดี๋ยวพี่ตะวันไม่ได้ไปโรงเรียนกับมังกร”
“พี่แค่ไข้หวัด กินยานอนพักก็หายแล้ว ร
