We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
บทที่ 7 เตียงหัก
บทที่ 7 เตียงหัก รถคันหรูเคลื่อนตัวในทางถนนสายหลักอย่างเร็วจนในไม่ช้าก็ถึงซอยเข้าวัดท่ามะพร้าว ค่อยๆ ชะลอรถเพราะทางข้างหน้าเป็นทางลูกรัง “ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีทางลูกรังอยู่อีก เดี๋ยวฉันจะยื่นเรื่องขอทำทางคอนกรีตให้นะ ” “ พวกเราในซอยนี้ยื่นเรื่องไปหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่มีใครยอมมาทำให้ครับ ” “ ถ้าเป็นชื่อฉัน รับรองมีคนมาทำให้แน่นอน นายสบายใจได้ ” ขับช้าๆ เข้ามาสักพักก็มีบ้านหลังหนึ่งที่สภาพกึ่งเก่าและใหม่ ข้างบนเป็นไม้เก่าๆ ทรุดโทรมตามกาลเวลา ข้างล่างเป็นผนังปูนที่น่าจะสร้างเพิ่มเติมไปใหม่ บ้านเขายังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเรือนไม้เล็กที่พ่อจะให้ฉันไปอยู่เลย แล้วนี่อยู่กันได้ไงสามคน เห็นแล้วรู้สึกหดหู่ใจจัง ฉันคิดว่าเมืองพวกเราตอนนี้รุ่งเรืองเสียอีก แต่กลับไม่รู้ว่ามีชาวบ้านตัวเล็กๆ ตาดำๆ อยู่ในซอยกันดานแบบนี้อีก ฉันจอดรถสนิท เขาก็ลงจากรถทันที ไปเปิดรั้วไม้เก่าๆ ที่เริ่มพุพัง ฉันก็
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
