เด็กของรามิล

ตอนที่ 10 หนู

“ขอบคุณพี่มิลมากนะคะที่มาส่ง วันหลังฉันจะเลี้ยงข้าวพี่ตอบแทนนะคะ” หลังจากที่ฉันติดต่อเพื่อนได้ฉันก็ตัดสินใจเดินทางมาที่บ้านของนิดาเพื่อนสนิทของฉัน พวกเราสนิทกันมานานพ่อกับแม่ของนิดาเลยพร้อมจะอ้าแขนรับฉันยามที่มีปัญหา ส่วนวิรายนั้นอยู่กับแฟน เลยไม่ค่อยสะดวกเท่าไร

“ถ้าเธออยากตอบแทนอะ ช่วยแทนตัวเองว่าหนูเหมือนที่คุยกับคนอื่นได้ไหม” พี่มิลเท้าคางตัวเองกับพวงมาลัยรถยนต์แล้วหันมามองทางฉันพลางส่งสายตาหวานเชื่อม ประเด็นเรื่องพี่รดาที่เป็นเจ้าของห้องในคอนโดฯ ของพี่มิลเคลียร์ว่าเป็นแค่น้องสาวของเขาก็จริง แต่พี่รตียังไม่เคลียร์

“อิจฉาคนอื่นเหรอคะที่ฉันแทนตัวเองว่าหนูอะ” ฉันพูดหยอกเหย้า

“อิจฉาสิ ขนาดเธอรู้จักรดาแค่วันเดียวเธอยังแทนตัวเองว่าหนู แล้วพี่ล่ะ พี่ช่วยเธอตั้งหลายอย่าง” ฉันหรี่สายตามองคนพี่ที่เริ่มเรียกร้องเหมือนเด็กเอาแต่ใจ

“แต่ตอนนี้พี่เป็นเจ้านายฉันนะคะ คงไม่เหมาะ แค่ฉันกลับมาเรียกว่าพี่เหมือนเดิมฉันก็กลัวที่ทำงานจับได้จะแย่แล้ว”

“จับได้ว่าเธอกับพี่เคยมีซัมติงกันน่ะเหรอ” ทันทีที่พี่มิลพูดจบฉันก็ฟาดมือลงบนไหล่ของพี่มิลทันทีจนพี่เขาร้องโอดโอย น่าหมั่นไส้นัก

“ก็ได้ค่ะ หนูจะแทนตัวเองว่าหนูก็ได้ เห็นแก่ว่าพี่ช่วยหนูไว้เยอะหรอกนะคะ” ฉันจำใจพูดแม้มันจะกระดากปากก็ตาม ก็ไม่ขนาดนั้นแต่มันก็... เขินอะ

“น่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย” พี่มิลยิ้มกว้างด้วยความพอใจก่อนที่ฉันจะฟาดแขนพี่มิลอีกครั้งเพราะความหมั่นไส้

“หนูไปแล้ว” ฉันรีบลงจากรถก่อนที่พี่มิลจะลงมาตามแล้วยกกระเป๋าเดินทางของฉันลงมาจากรถให้

“มน” เพื่อนทั้งสองของฉันรีบเข้ามาสวมกอดก่อนจะหันไปมอง

พี่มิลด้วยสีหน้างงงวย

“แกมากับพี่มิลได้ไง” นิดาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก็แหงล่ะ

ใคร ๆ ที่ไม่รู้เรื่องของเราก็คิดว่าพี่มิลกับฉันไม่ถูกกันทั้งนั้น แม้แต่เพื่อนสนิทของฉันเอง

“เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่มิล” ฉันว่าก่อนจะดึงกระเป๋าเดินทางของตัวเองออกมาจากมือของพี่มิลก่อนจะเดินเข้าบ้านของนิดาไป

“ยายมนลูกแม่” แม่ของยายนิดาอ้าแขนกว้างเข้ามากอดฉันเอาไว้พลางลูบหลังเพื่อปลอบประโลม

“สวัสดีค่ะแม่ คิดถึงจังเลยค่ะ” ฉันรีบออดอ้อนหญิงสาวมีอายุด้วยความคุ้นเคย

“ค้างได้ตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” พ่อของนิดาเดินเข้ามาพลางส่งยิ้มอ่อนให้ฉัน

“แค่นี้หนูก็เกรงใจจะแย่แล้วค่ะ” ฉันพูดด้วยความรู้สึกจริง ๆ ในหัวใจ ต่อให้สนิทมากแค่ไหนก็ไม่กล้ารบกวนนานหรอก

เราสามคนเดินขึ้นมาบนห้องนอนของยายนิดา ก่อนที่ฉันจะนั่งลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าเพื่อนสาวของฉันทั้งสองคนรีบเข้ามานั่งขนาบข้างฉัน

“ยังไงคะ เล่า” นิดาเป็นฝ่ายเริ่มเค้นก่อน ฉันเลยตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนทั้งสองฟังถึงจุดเริ่มต้นของทุกอย่างแล้วมาจบที่เรื่องเมื่อคืน ทำเอาสองสาวถึงกับหน้าเหวอไปเลยก่อนจะงอนตุบกันเพราะฉันปิดความลับนี้มาได้ตั้งนาน

“ฉันขอโทษนะ ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าจะบอกแกยังไงจริง ๆ อะ” ฉันมองเพื่อนทั้งสองสลับกันไปมาด้วยความรู้สึกผิด

“ตอนที่พวกเรามีปัญหา แกก็ช่วยแก้ไขตลอด ทำไมพอแกมีปัญหาแกไม่หันมาพึ่งพวกเราบ้าง” วิว่าพลางทำแก้มป่องตามฉบับสาวน่ารักแล้วเข้ามากอดแขนของฉันเอาไว้แน่น นิดาเองก็เหมือนกัน ฉันรู้ว่าทั้งสองคนรักฉันมาก แต่ตอนนั้นมันเกิดขึ้นไวจริง ๆ

“มันจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วฉันสัญญา”

“ฉันเกือบได้เลี้ยงหลานแล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย” นิดาเข้ามาลูบท้องของฉัน

“ให้ฉันเลี้ยงของพวกแกก่อนเถอะ” เราสามคนหัวเราะร่วนเป็นบรรยากาศที่เราสามคนไม่ได้กลับมารวมตัวกันตั้งแต่แยกย้ายกันไปฝึกงาน พวกเราเลยนอนคุยกันยาวจนไม่เป็นอันทำอะไร

ฉันอยู่บ้านของนิดามาเป็นสัปดาห์แล้ว บอกตามตรงว่าเกรงใจอยู่พอสมควร พอจะจ่ายเงินให้พ่อกับแม่ของนิดาก็ไม่รับ บอกว่าฉันเป็นเหมือนลูกอีกคนของพวกท่านแต่ฉันก็อดเกรงใจไม่ได้อยู่ดี มาทำงานใจก็ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวแถมยังแอบหาหอพักในเวลาทำงานอีก

ช่วงนี้พี่รตีมาหาพี่มิลบ่อยกว่าปกติอย่างไรก็ไม่รู้ ใจฉันมันเจ็บจี๊ดขึ้นมาแปลก ๆ แต่ก็ทำได้แค่มองตาม ช่วยไม่ได้ก็เขามันคู่สร้างคู่สมนี่นา

ตอนนี้เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหมยายมน

ทันใดนั้นโทรศัพท์ฉันก็มีข้อความส่งเข้ามา มิกซ์ส่งข้อความบอกว่าจะมาหาฉันเลยต้องอธิบายกับน้องไปยกใหญ่ ทำเอาน้องฉันเป็นเดือดเป็นร้อนแทนฉันบอกว่าจะเอาแม่ไปเคลียร์แต่ฉันก็ห้ามไว้ก่อน แต่สุดท้ายแม่ก็รู้จนได้

วันนี้หลังเลิกงานฉันเลยได้เดินลงมาจากบริษัทแล้วเหมือนได้ย้อนวัยอีกครั้งเมื่อมีทั้งแม่ คุณภูมิ และมิกซ์มายืนรอรับ

“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทั้งสอง สายตาของแม่และคุณภูมิดูเป็นเดือดเป็นร้อนสุด ๆ

“ไปมน แม่จะพาลูกไปเก็บของแล้วย้ายไปอยู่กับแม่”

“จะดีเหรอคะแม่” ฉันเหลือบไปมองสามีใหม่ของแม่ ที่ฉันไม่กล้าที่จะขอความช่วยเหลือจากแม่มันเป็นเพราะว่าแม่มีครอบครัวใหม่ที่สมบูรณ์แบบเสียจนฉันไม่กล้าเข้าไปยุ่งเพราะกลัวว่าครอบครัวของพวกเขาจะร้าวฉานเหมือนฉัน

“ไม่ต้องคิดเยอะหรอกหนูมน ลุงกับแม่หนูน่ะยินดีต้อนรับหนูเสมอแหละ” แม่ลูบแขนฉันเบา ๆ ฉันเลยพยักหน้ารับก่อนที่พวกเราจะขึ้นรถตรงมาที่คอนโดฯ ที่ฉันเคยอยู่

“เอ่อ ขึ้นไปหมดนี่เลยเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามบนลิฟต์เมื่อสองพ่อลูกขึ้นมาร่วมกับเราด้วย

“พ่อพี่มนใจร้าย พี่มนก็ตัวนิดเดียวจะเอาอะไรไปสู้ ให้พวกผมช่วยเนี่ยแหละ” เจ้ามิกซ์ว่าด้วยท่าทีฮึกเหิม ได้ข่าวว่าตอนผ่างูเหลือมแกเป็นลมในห้องเรียนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้ไม่หาญกล้าแบบนี้บ้าง

แต่พูดไปก็เท่านั้นเดี๋ยวโดนวัยรุ่นเลือดร้อนมันงอนเอา น้องชายตัวดีฉันมันยิ่งง้อยาก ๆ อยู่ เพราะมันกินจุ

พอมาถึงหน้าห้องเท่านั้นแหละ ฉันกดรหัสเข้าไปในห้องก็ต้องผงะเมื่อเห็นพ่อกับภรรยาใหม่กำลังนั่งกอดคอกันดื่มไวน์ในห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจเฉิบยิ่งสุมไฟแค้นในใจของผู้เป็นแม่เข้าไปแวดเสียงแหลมใส่

“ไล่ลูกออกจากบ้านแต่ยังมีหน้ามานั่งดื่มไหวสบายใจเชียวนะ เกิดมาเป็นพ่อประสาอะไร” พ่อดวงตาเบิกกว้างเมื่อหันมาแล้วเจอพวกเรายืนมองอยู่หน้าห้อง

“นี่แกกล้าเอาคนพวกนี้มาเหยียบถึงบ้านฉันเลยเหรอยายมน” พ่อเอ่ยถามด้วยความโมโห

“หนูแค่จะมาเก็บของค่ะ พ่อจะได้ไม่เห็นหนูอยู่รกหนูรกตาแล้ว

ไงคะ” ฉันว่าก่อนจะเดินเข้าห้องไปเพื่อไปเก็บข้าวของแต่ก็ถูกพ่อฉันกระชากแขนเอาไว้

“แกจะไปอยู่กับแม่แกใช่ไหม ถ้างั้นฉันไม่ให้ไป”

“โอ๊ยพ่อ” ฉันร้องลั่นเพราะแรงบีบ

“มีสิทธิ์อะไรมาห้ามลูก ถ้าคุณเลี้ยงลูกเองไม่ได้ ฉันก็จะเลี้ยงเอง” แม่ฉันต่อปากต่อคำก่อนจะเอามาดึงตัวฉันคืน

“เรื่องอะไรฉันต้องปล่อยลูกไปกับเธอ เธอเป็นคนทิ้งลูกไปนะ”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งลูกไป เพราะคุณไม่ใช่เหรอที่อยากได้ลูกไว้เพื่อจะเอาค่าเลี้ยงดูจากฉันน่ะ” ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่ออยู่ท่ามกลางเสียงตะโกนโหวกเหวกของพ่อและแม่ ตัวของฉันมันชาไปหมดอย่างกับสมองล่องลอยหายไป

“ฉันไม่ยอมเสียลูกให้ผู้หญิงเลว ๆ อย่างเธอหรอก ไม่มีวัน” พ่อประกาศกร้าวก่อนจะกระชากแขนฉันจนฉันเซหลา แม่เกือบหน้าคว่ำดีที่คุณภูมิรับตัวแม่เอาไว้ก่อน

“ที่คุณไม่อยากให้ลูกกับฉัน เพราะคุณไม่กล้ายอมรับใช่ไหมว่าคุณไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก”

“ฉันเลี้ยงของฉันมา ลูกต้องเป็นของฉัน” หัวใจของฉันมันบีบรัดไปหมดเสียจนพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้ในใจของฉันมันเจ็บยิ่งกว่าแรงกระชากของพ่อซะอีก

“พี่มน” มิกซ์อยากเข้ามาดูอาการฉันเพราะความเป็นห่วงแต่กลับถูกพ่อของฉันผลักออกไป

“เธอเอาลูกกับผัวใหม่ของเธอกลับไปเลยนะ ที่นี่ไม่ต้องการเธอ ไป” พ่อตวาดเสียงดัง

“นี่ หยุดได้แล้ว ไม่เห็นเหรอว่าเด็กเขาเจ็บอะ” คุณภูมิเอาตัวเองมาบังแม่ไว้ ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาให้สุดเสียงแต่ทำได้แค่ตัวสั่นเทาจนหวีดเสียงไม่ออกด้วยซ้ำ เหมือนมีก้อนอะไรจุกอยู่ที่หน้าอกเสียจนหายใจ

ไม่ออก

“มึงมาเสือกอะไรด้วยวะ”

“ลูกไม่ใช่สิ่งของนะเว้ย ที่จะแย่งกันไปมา เด็กมันก็มีความรู้สึก

มีหัวจิตหัวใจ อีกอย่างมนก็บรรลุนิติภาวะแล้วตามกฎหมายเขาต้องเป็นคนตัดสินใจเอง” ฉันเงยหน้าขึ้นมามองคุณภูมิที่พูดด้วยเสียงแข็งกร้าว

ทั้งชีวิตฉันเหมือนดวงตกเรื่องผู้ชาย ทั้งพ่อแท้ ๆ หรือแม้แต่ผู้ชายที่เข้ามาหา แต่ตอนนี้มีผู้ชายเพียงสองคนในชีวิตที่เข้ามาเป็นแสงสว่างให้กับชีวิตของฉัน คือพี่มิลกับคุณภูมิ ถ้าฉันเลือกได้ชาติหน้าฉันอยากจะเกิดมาเป็นลูกของเขาชะมัด

“แกเลือกมา แกจะอยู่กับใคร” พ่อหันมาเค้นเสียงถามฉันพลางเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือแกมบังคับ “แกเลือกให้ดีนะ คนที่เลี้ยงแกมาจนโตมันคือฉัน”

ฉันกลืนน้ำลายไม่ลงเมื่อทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียว แม่แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วพูดด้วยเสียงกระซิบ “กลับมาหาแม่นะลูก”

ฉันแทบจะปล่อยโฮออกมาแล้วหันหน้ากลับมามองผู้เป็นพ่อ ภรรยาสาวเอาแต่ส่ายหน้าด้วยความเอือมระอากลับกันสามีใหม่ของแม่ทำดีต่อฉันอย่างกับเป็นลูกแท้ ๆ

“หนูจะไปกับแม่” ทันทีที่ฉันพูดจบ พ่อก็ง้างมือขึ้นเหนือศีรษะเพื่อหวังจะลงแรงมาที่ฉันแต่เจ้ามิกซ์รีบเข้ามากระชากตัวฉันแล้วบังตัวฉันเอาไว้

“อย่ามายุ่งกับพี่ผมนะ ถึงพี่มนจะทำอะไรคุณไม่ได้ แต่ผมไม่ใช่ลูกคุณ” มิกซ์ชี้หน้าพ่อฉันอย่างคาดโทษก่อนจะพาฉันเดินเข้าห้องไปเอาข้าวของต่าง ๆ ที่ฉันเก็บไว้ไม่หมด

ก่อนที่พวกเราจะออกจากคอนโดฯ นั้นมาแล้วพาฉันไปยังบ้านใหม่ที่ฉันต้องปรับตัวอีกเยอะเลย