บทที่ 2
1406 Words
ไม่มีคำบรรยายความรู้สึก
เพราะความรู้สึกมันได้พังทลายไปตั้งนานแล้ว เธอได้แต่คิดว่าทำไมต้องมาเจอผู้ชายคนนี้ โดนเขาทำร้ายร่างกายยังไม่พอ ยังจะมาโดนทำร้ายจิตใจอีก
ถ้าให้ทนนอนในห้องที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมานอนค้าง ลูกหมีเลือกที่จะออกไปนอนตรงระเบียงยังดีเสียกว่า
คิดได้ดังนั้นคนตัวเล็กก็เดินออกไปอยู่ที่เดิม หูฟังกับเครื่องบันทึกเพลงถูกวางเอาไว้เหมือนรู้ว่าเธอต้องการมันมากแค่ไหน แถมยังมียากันยุงให้เธออีก
จากใจ เธอไม่รู้จะขอบคุณเฮียขุนยังไงแล้ว เขาใจดีเหลือเกิน ใจดีจนเธอคิดว่าทำไมไม่เป็นเขาที่ต้องแต่งงานกับเธอ ทำไมต้องเป็นคนใจร้ายอย่างผู้ชายคนนั้นด้วยนะ
บรืนนน!!
ลูกหมีสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงรถของเฮียเข้ม
เธอชะเง้อหน้าไปดูนอกระเบียง เห็นเฮียขุนชี้ขึ้นมาที่เธอราวกับว่ากำลังฟ้องเฮียเข้มว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เฮียเข้มส่ายหน้าปฏิเสธคำขอร้องของเฮียขุนแล้วขับรถออกไป
เฮียคงอยากช่วยแต่ทำไม่ได้เพราะเฮียเขื่อนเป็นพี่คนโต และที่สำคัญยังเป็นคนที่อารมณ์รุนแรงที่สุดในบ้าน
"ทำไมไม่เข้าไปนอนข้างใน?"
เสียงเฮียขุนทำให้ร่างเล็กสะดุ้งโหยง
"แค่นี้ตกใจเหรอแก้มป่อง"
"นะ หนูไม่อยากเข้าไป"
"ทำไมล่ะ?"
"ผู้หญิงยังอยู่ค่ะ…"
พอเธอพูดประโยคนั้น เฮียขุนก็มีสีหน้าบึ้งตึงทันที แล้วข้ามระเบียงมาฝั่งนี้พร้อมกับดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืน
"ไปนอนข้างในห้องเฮีย อย่ามานอนแบบนี้"
"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเขารู้จะโกรธเฮียนะคะ"
"ก็โกรธไปดิ เฮียทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง มีอย่างที่ไหนให้ภรรยามานอนนอกระเบียง ส่วนตัวเองนอนกกผู้หญิงคนอื่นในห้อง” น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ประท้วงหนักแทนเธอ
"มา เดี๋ยวเฮียพาปีนเอง"
พูดจบ เฮียขุนก็ใช้วงแขนกำยำโอบรอบเอวบอบบาง แล้วพาปีนข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ระหว่างที่ปีนคนตัวเล็กก็เกิดอาการตัวสั่น มือโอบลำคอคนอุ้มเอาไว้แน่นขนัด
"ถึงแล้ว"
เธอรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินประโยคนั้น ก่อนที่เฮียขุนจะพาเธอเข้าไปในห้องแล้วยกเตียงให้นอนคนเดียว ส่วนเฮียก็ไปนอนในห้องเฮียเข้มแทน (ใจดีแถมยังเป็นสุภาพบุรุษ)
“ถ้าเขารู้ เราตายแน่”
เธอพูดพึมพำแต่ก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เพราะรู้สึกเหนื่อยกับอะไรหลาย ๆ อย่าง จนอยากจะข่มตานอน
สามชั่วโมงต่อมา
"เฮียฟังผมก่อน!"
ปัง!!
เสียงถีบประตูอย่างรุนแรงทำให้หญิงสาวสะดุ้งตื่น แล้วมันก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ เขาตรงเข้ามากระชากแขนเรียวเล็ก แล้วลากออกไปจากห้องต่อหน้าเฮียขุนกับป้าสุ
"เฮีย! น้องมันเจ็บนะ!”
"มึงอย่ามายุ่ง!” เขาหันไปตะคอกเสียงดังใส่หน้าเฮียขุนแล้วปิดประตูห้องตัวเอง ก่อนจะผลักร่างบางลงพื้น
"ไปนอนห้องนั้นทำไมห่ะ!? "
"หนูผิดเอง หนูขอโทษ! "ยกมือไหว้ขอโทษ
"ขอโทษอีกแล้ว ดีแต่ขอโทษ!” เขากัดฟันกรอดแล้วเดินไปหยิบสายเข็มขัดหนังแท้มาม้วนรอบมือ
"คนทำผิด แค่ขอโทษอย่างเดียวไม่พอหรอกนะ มันต้องโดนลงโทษจะได้หลาบจำ!”
พูดจบก็ฟาดสายเข็มขัดเข้าที่ลำตัวหญิงสาวเต็มแรง
เพียะ!!
"นะ หนูเจ็บ อย่าตีหนูเลย ฮรึก!”
เพียะ!!
เสียงร้องขอของเธอไม่ทำให้เขาหยุดลงโทษ แต่ทำให้คนด้านนอกทุบบานประตูจนแทบจะพังเข้ามา เขากระหน่ำตีจนเนื้อตัวแดงก่ำ หญิงสาวร้องไห้อย่างเจ็บปวด
ปัง!! (ประตูถูกถีบออก)
"กูบอกว่าอย่ามายุ่งไง!” เฮียเข้มมองมาที่เธอแล้วไปดึงเข็มขัดออกจากมือพี่ชาย ส่วนเฮียขุนก็รีบวิ่งมาดูเธอ
"เฮียทำแบบนี้มันเกินไป" เฮียเข้มพูดกดเสียงต่ำ
"แล้วมึงเสือกทำไม!?" เฮียเขื่อนจ้องหน้าเฮียเข้ม
"น้องเป็นผู้หญิงนะเฮีย!” เฮียขุนพูดแทนเฮียเข้ม
"ผู้หญิงแล้วไงวะ มันทำผิดก็ต้องโดนแบบนี้!”
"คนที่ทำผิดคือเฮียไม่ใช่น้อง เฮียอยากให้ผมฟ้องป๊าไหมล่ะ ว่าเฮียพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้าทั้งที่เฮียมีภรรยาอยู่แล้ว!” เฮียขุนลงทุนขู่เฮียเขื่อน หวังให้พี่ชายอ่อนกำลังลง จะได้ไม่ต้องมาทำร้ายร่างกายเธออีก
"ฟ้องไปดิ ป๊าไม่ว่ากูอยู่แล้ว เพราะคนที่ทำเงินให้กับตระกูลนี้มากที่สุดก็คือกู ไม่ใช่พวกมึง!" เขายิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ ทำให้พวกเฮียเถียงไม่ออก เขาใช้โอกาสนั้นเข้ามาดึงตัวเธอออกจากเฮียขุน แล้วไล่ทุกคนออกไปจากห้อง ทำให้เธอตกอยู่ในเงื้อมมือของเขาอีกครั้ง
พรึบ!
ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง ก่อนที่ชายหนุ่มจะปิดม่าน ปิดหน้าต่างจนห้องมืดสนิทแล้วถอดเสื้อผ้าบนเรือนร่างอรชร เธอไม่มีแรงที่จะขัดขืนเพราะยังเจ็บปวดที่โดนฟาดไปเมื่อตะกี้ เลยปล่อยให้สัตว์ป่าอย่างเขาก้มลงมาดูดคอจนเป็นรอย มันรู้สึกเจ็บมาก จนเธอต้องกรีดร้องออกมา
“กรี๊ด! หนูเจ็บ ฮรึก ฮืออ!”
"ร้องไปเลย ร้องดัง ๆ พวกมันจะได้รู้ว่ายิ่งพวกมันเสนอหน้าเข้ามาช่วยเหลือ เธอจะยิ่งเจ็บตัว! " พูดจบเขาก็จับขาเรียวแยกออกจากกัน แล้วรูดซิปลงก่อนจะสอดท่อนเอ็นใหญ่ยาวเข้ามาในกลีบงาม จนเยื้อพรหมจรรย์ฉีกขาด
"กรี๊ดดดด!” ร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ถูกกดเอวบางเอาไว้เเน่น ก่อนที่ร่างใหญ่จะสับสะโพกสอบเข้าออกให้เกิดการเสียดสี ช่องทางที่ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน
"ซี๊ด! รูฟิตฉิบหายเลย อ๊าห์~”
ใบหน้าหล่อเหลาเหยเก รู้สึกเจ็บปวดกับการถูกบีบรัด แต่สักพักเขาก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าสุขสม แล้วก้มลงมาดูดดุนยอดดอกบัวหวานที่กำลังเบ่งบานยั่วยวนสายตาชายหนุ่ม เมื่อเกิดอารมณ์สวาท เอวหนาก็กระแทกเร็วขึ้น จนเจ้าของช่องทางรักต้องกัดปากแน่น เพราะเธอไม่รู้สึกอะไรนอกจากความเจ็บปวด เธอกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า
เธอเกลียจผู้ชายที่ชื่อว่า ‘เขื่อน!’
ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง กับการตกเป็นทาสสวาทให้ผู้ชายคนนี้ เขารุนแรงเกินคำบรรยาย เนื้อตัวที่เคยขาวนวล ตอนนี้กับมีแต่รอยดูด รอยกัด รอยฟาดตามตัว และตรงบั้นท้ายงอนงาม ในน้ำสุดท้ายที่เขาอัดแน่นเข้ามา ทำให้คนใต้ร่างตัวสั่น ขาสั่นรับไม่ไหวกับเซ็กซ์ครั้งแรกในชีวิต
"จำไว้เอาไว้นะ ถ้าเธอทำผิดอีกจะไม่โดนแค่นี้"
เสียงเข้มพูดทิ้งท้ายก่อนจะแต่งตัวออกไปข้างนอก
พอเสียงรถขับออกไป ประตูห้องก็เปิดออกทันที
"แก้มป่อง! "
เฮียขุนรีบเข้ามาดู แต่พอเห็นสภาพผู้หญิงที่กำลังนอนขาถ่างบนเตียงโดยที่ไม่มีอะไรสวมใส่ ก็รีบหันหน้าหนีไปทางอื่น ก่อนที่เฮียขุนจะไปวานให้ป้าสุเข้ามาช่วยเธอแทน
ป้าสุช่วยพยุงตัวเธอไปล้างตัว แล้วเอาผ้าปูเปื้อนเลือดไปทิ้ง จากนั้นเฮียขุนก็เดินกลับเข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าเจ็บปวดใจ ที่เป็นต้นเหตุให้เธอโดนพี่ชายตัวเองข่มขืน ถึงจะเป็นสามี แต่การทำแบบนี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ภรรยาควรได้รับ
"เฮียขอโทษ…"
เฮียขุนพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรค่ะ"
หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่เต็มเบ้า
"ขอโทษ…” เฮียขอโทษอีกครั้ง ก่อนจะโอบคนตัวเล็กไปกอดปลอบโยน ทำไมเฮียขุนถึงได้อบอุ่นขนาดนี้นะ
ป้าสุกลับขึ้นมาอีกครั้งเพื่อทำแผลให้เธอ
คืนนั้นทำให้เธอไม่สบายหนักจนเฮียขุนต้องโทรตามหมอมาที่บ้าน ดีที่เขาคนนั้นไม่กลับมา ไม่งั้นเธอต้องโดนลงโทษอีกแน่นอน เพราะเฮียขุนยังคงช่วยเหลือแบบนี้
- Writer
