บทที่ 1 อยู่เป็นเพื่อนเหรอ
782 Words
บทที่ 1 อยู่เป็นเพื่อนเหรอ
เขาบดขยี้ริมฝีปากเรียวบนและล่างอย่างชำนาญ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม แฟนสาวทีแรกก็ขัดขืนแต่พอนานไปกลายเปลี่ยนเคลิ้มตามซะงั้น
เรียวลิ้นหยอกล้อกันในโพรงปากนุ่ม ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ไม่มีทีท่าว่าจะแยกจากกัน ไฟตัณหาในกายเริ่มจะลุกโชน เขาเลยรีบถอนจูบก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“ ลืมไปเลยอะ แป้งร่ำไม่สบายอยู่นะ กวินมาจูบแบบนี้เดี๋ยวก็คิดไข้หรอก ” แฟนสาวมองหน้าเขา
“ กวินแข็งแรง ป่วยยากไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ว่าแต่ถ้าอาการไม่ทุเลาลง ไปหาหมอดีกว่า นี่ๆ ตัวร้อนอยู่เลย ” มือหนาแตะที่หน้าผากมนแล้วพูดขึ้น
“ เค้ายังไม่กินยาเลย รอเพื่อนๆ เอาข้าวมาให้ ”
“ อ้าว เหรอ ถ้ารู้เร็วกว่านี้กวินคงซื้อข้าวมาให้ ว่าแต่ตอนที่มานอนห้องพยาบาลทำไมไม่โทรบอกกันล่ะ ”
“ กลัวว่าตอนนั้นกวินกำลังเรียนไง แป้งร่ำไม่อยากให้กวินเสียการเรียน ”
“ โธ่… ไม่ได้หายไปทุกวันสักหน่อยจะเสียการเรียนได้ไง ” มือหนาเอื้อมมาขยี้ผมยาวสลวยทันที
“ มีเรียนอีกทีกี่โมงเหรอ ” เธอเอามือเขาออกจากบนหัวแล้วเอาไปกุมไว้แทน
“ ไม่มีแล้ว ” เขาเลือกจะพูดปด ถ้าพูดว่ามีเรียนบ่าย ก็อาจจะถูกไล่ให้ไปเตรียมตัวเรียน เขาคงไม่ได้อยู่เฝ้าแฟนสาวเป็นแน่
“ จริงอะ ”
“ จริงๆ ” เขาจ้องหน้าเธอที่ตอนนี้หรี่ตาจับผิดเขาอยู่
“ งั้นก็อยู่เป็นเพื่อนแป้งร่ำที่นี่นะ ”
“ อยู่เป็นเพื่อนเหรอ ”
“ อื้อ~ อยู่เป็นแฟนสิ ”
“ เป็นผัวครับ ” สิ้นเสียงเธอ เขาก็ประชิดตัวเธออีกครั้งแล้วกระซิบที่หูเบาๆ ชวนขนลุกทันที
“ งื้อ~ รู้หรอกน่า แต่คำว่าแฟนมันน่ารักดีนะ ” เขายื่นมือไปบีบจมูกอีกคนอย่างมันเขี้ยวทันที
“ ไปห้องกวินนะ เดี๋ยวจะพาไปฉีดยาสักเข็ม คงจะหายในเร็ววัน ” เขาพูดเบาๆ
“ ฉีดยาอะไรก่อน เค้าป่วยอยู่นะ ยังจะอยากรังแกอีกเหรอ ”
“ รับรองดูแลเป็นอย่างดี หลังจากฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จะค่อยปรนนิบัติไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย ”
“ เจ้าเล่ห์ ” เธอว่าเขาเบาๆ แล้วอมยิ้ม
“ สนใจไหมล่ะ ”
“ เค้ารอเพื่อนอยู่นะ ”
“ เดี๋ยวกวินโทรบอกเพื่อนให้ ”
“ แต่โทรศัพท์เค้าอยู่ที่พอใจนะ ”
“ ค่อยเอาคืนพรุ่งนี้ คืนนี้ไปนอนกับกวินนะ ”
“ จะให้โทรหาแม่กับโทรศัพท์ไหนอะ เดี๋ยวแม่แป้งร่ำก็เป็นห่วงหรอก ”
“ หลายเรื่องจัง พูดมาเลยว่าไม่อยากไป เบื่อกันแล้ว จะได้จบๆ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่ให้เสียเวลา ” เขาเริ่มไม่พอใจเลยพูดออกไปแบบนั้น
' พรึ่บ '
“ … ” แฟนสาวไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ ทำเพียงใบหน้าเศร้าส่งมา ก่อนจะโผเข้ากอดเขาอย่างไม่ได้บอกกล่าว
“ รักกวินนะ แป้งร่ำไม่ได้เบื่อกวิน แต่รักมากๆ ” รู้เลยน้ำเสียงสั่นแบบนี้คงร้องไห้อีกแน่ เจ้าน้ำตาสุดๆ ขี้แยมาก
“ รู้แล้ว จะร้องไห้ทำไม ออกเลยเสื้อกวินเปียกหมด ” เธอรีบผละจากเขา แล้วหันไปหาทิชชูมาซับน้ำตาของตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับเชยคางเรียวให้หันมา บนใบหน้ามีหยาดน้ำตาอยู่ นิ้วหนาก็เช็ดให้เบาๆ
“ ขอโทษที่วู่วาม กวินก็แค่น้อยใจ แป้งร่ำไม่ไปนอนกับกวินนานมากแล้วนะ ”
“ ไม่ไปแค่อาทิตย์เดียวเองนะ ”
“ ก็นั่นแหละ มันนานมากสำหรับกวิน ปกติอาทิตย์หนึ่ง แป้งร่ำต้องไปนอนกับกวิน สองหรือสามวันเลยนะ แต่อาทิตย์ก่อนไม่มีสักวันเลย ”
“ เค้าบอกไปแล้วนี่น่าว่ามีความจำเป็นต้องกลับไปนอนบ้านอะ ”
“ อืม รู้แล้ว ”
“ ก็ได้ คืนนี้ไปนอนกับกวิน เดี๋ยวบอกให้ยัยพอใจโทรหาแม่ให้ บอกว่านอนที่ห้องนางแล้วกัน ”
“ ไปตอนนี้เลยนะ นะ ”
“ รีบขนาดนั้นเชียว ”
“ ก็ไม่อยากให้หมดเวลาไปเปล่าๆ ไง อยากใช้เวลาด้วยกันให้นานๆ อะ ”
“ อืม ก็ได้ ”
“ เย่ งั้นรีบไปเถอะ ”
“ เดี๋ยวเอายาก่อน กวินไปรอหน้าห้องนะ เดี๋ยวแป้งร่ำจะไปบอกรุ่นพี่ก่อน ”
“ ทำไมต้องแยกกัน ก็ไปด้วยกันเลย ”
“ ไปด้วยกัน ห้ามหึง ห้ามทำหน้าไม่พอใจนะ ”
“ ก็ถ้าไม่จับไม้จับมือกันก็ไม่มีหรอก ”
?________?
นามปากกาธัญญวรินทร์
? คุยเล่นกับไรต์ ?
น้อนกวินจะหึงไปไหนนนน ?
- Writer
