“ไอรีณ” เสียงเข้มที่เรียกฉันดังขึ้นทำให้ฉันต้องหยุดรถเข็นแล้วหันไปมอง
“.....” พอเห็นว่าคนที่เรียกเป็นใครฉันก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกไป ก่อนจะหันตัวมาเข็นรถเดินไปข้างหน้าต่อ
“รีณ เดี๋ยวก่อนรีณ!” เสียงที่เรียกเพื่อให้ฉันหยุดดังขึ้น แต่ฉันไม่ได้สนใจที่จะหยุด และเสียงนั้นก็เงียบไป
เสียงของคนที่ฉันไม่เคยเจอหรือรับรู้อะไรอีกตั้งแต่ในร้านอาหารญี่ปุ่นวันนั้น คนที่เคยทำร้ายหัวใจของฉันอย่างสาหัส ฉันไม่อยากพูดถึงเค้าหรือคิดถึงเค้าเลย แต่มันก็มีสถานการณ์ต่างๆที่ทำให้ต้องนึกถึง โดยเฉพาะคนที่ชอบเข้ามาเล่นกันลูกฉันแล้วแถมด้วยคำถามว่า ‘แล้วพ่อของลูกล่ะก็นะคนทั้งคนจะให้ลืมเลยก็ไม่ได้ อีกทั้งลูกสาวฉันดันหน้าไปคล้ายเค้าด้วย มีแค่ตาเท่านั้นที่ได้ฉัน
แต่มีครั้งหนึ่งที่ฉันได้เจอกับพ่อแม่เค้าแล้วท่านแปลกใจที่ฉันท้อง แต่ฉันโกหกท่านไปว่าหลังจากเลิกกับเค้าฉันก็มีแฟนใหม่และท้องกับแฟนใหม่ ท่านทั้งสองดูไม่เชื่อหรอ
