นำทับ
“นำทับเป็นอะไร หงุดหงิดอะไรคะ” พอมาถึงคอนโดพิชชาก็ถามผมออกมาด้วยเสียงไม่ค่อยพอใจ
“เปล่า ฉันแค่เหนื่อยๆ”
“เหนื่อยหรือไม่พอใจที่เห็นเมียเก่านั่งใกล้ผู้ชายอื่น” พิชชาถามออกมาเสียงเหวี่ยงๆ
“อย่าหาเรื่องหน่าพิชชา เรื่องมันผ่านมานานแล้วควรจะจบได้แล้ว”
“ก็ให้มันจบจริงอย่างที่นำทับพูดก็แล้วกัน อย่าให้พิชชารู้นะว่ายังอาลัยอาวรณ์มันอยู่”
“ถ้าฉันเสียดายฉันคงไม่เลิกกับไอรีณมาคบเธอหรอก” ผมตอบกลับไป ที่ผ่านมาผมก็ยอมเธอมาตลอดแล้วยังพิสูจน์ไม่พออีกหรอวะ
“ค่ะ พิชชาก็แค่บอกไว้
สองปีต่อมา...
“แกหมายความว่ายังไง” เสียงแข็งไม่พอใจของแม่ผมถามขึ้นมาทันที วันนี้ผมพาพิชชามาไหว้พ่อกับแม่ผม เพราะท่านพึ่งกลับจากต่างประเทศหลังจากที่ท่านหนีไปฮันนีมูนและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นกันสองคนมานาน
“นี่พิชชาเมียผมครับ เราคบกันมานานแล้ว” ผมบอกแม่ไปอีกครั้งตามที่ท่านต้องการ
“แล้วหนูไอรีณล่ะ”
“แม่จะพูดถึงคนอื่นทำไมครั
