“ดาคิดกับพี่มากกว่าพี่ชายใช่ไหมครับ”
“พี่เหนือ!” เหมือนเธอจะตกใจที่ผมพูดออกมาโต้ง ๆ แบบนี้ แล้วเธอก็ก้มหน้าหลบสายตาผมอีกครั้ง
“ว่าไงครับ น้องดาคิดเกินเลยกับพี่ใช่ไหม”
รอบนี้ผมถามด้วยท่าทีจริงจัง ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองสบตากับผมและยิ้มก่อนจะพยักหน้าขึ้นลงเบา ๆ
เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปตรง ๆ เพื่อที่จะให้เธอตัดใจซะ เพราะไม่ว่ายังไงเรื่องของผมกับเธอมันก็เป็นไปไม่ได้
“ดาเลิกชอบพี่เถอะครับ”
“ทำไมล่ะคะพี่เหนือ น้องดาชอบพี่เหนือมากนะคะ เผลอ ๆ มันไม่ใช่แค่ชอบ แต่น้องดารักพี่เหนือ รักมานานแล้ว”
“ดาครับ เรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้”
“เป็นไปได้สิคะ ถ้าพี่เหนือให้โอกาสน้องดา” เธอพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับสายตาแห่งความหวัง
“มันเป็นไปไม่ได้ครับ เพราะมีไม่เคยรักดาแบบนั้น” หลังจากที่ผมพูดประโยคนี้ออกไป เธอก็หน้าเสียทันที
“พี่ขอบคุณนะครับที่ดารู้สึกดี ๆ กับพี่ แต่พี่ตอบ
