ตอนที่ 3
1253 Words
‘พี่เหนือคะ เสื้อตัวนี้น่ารักไหมคะ’
‘น่ารักครับ เหมาะกับน้องดานะ เอาไหมพี่ซื้อให้’
‘ขอบคุณนะคะ พี่เหนือน่ารักกับน้องดาที่สุดเลย’
นั่นคือคลิปเสียงบทสนทนาระหว่างพี่เหนือกับเด็กคนนั้น ดารินหรือน้องดา น้องข้างบ้านที่ไม่ได้อยากเป็นแค่น้อง คลิปเสียงเหล่านี้ส่งมาหาฉันเกือบจะทุกวัน แรก ๆ ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พอนานวันเข้าที่ต้องได้ ฟังแบบนี้แทบทุกวัน มันก็ไม่ไหวปะ ใครไม่หึงก็บ้าแล้ว
มีใครบ้างจะใจดีให้แฟนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ?
เขาบอกไม่ได้คิดอะไรแค่เอ็นดูเหมือนน้องสาว แต่นี่มันมากไปไหม ลืมนัดฉันแล้วพาเด็กคนนั้นไปเที่ยวแบบนี้มันใช้ได้เหรอ หรือเห็นว่าฉันไม่ว่าอะไรเขาเลยได้ใจ จะต้องร้ายใช่ไหม...พี่เหนือคนดีคนเดิมของฉันถึงจะกลับมา
เหนื่อยเหมือนกันนะที่ต้องคอยตามตลอดแบบนี้ ผลัดนัด มาสาย เมื่อก่อนโคตรจะตรงเวลา เผลอ ๆ มาก่อนฉันด้วยซ้ำ เดี๋ยวนี้สิหน้ามือเป็นหลังมือเชียว หรือจะเป็นเหมือนที่คนเขาว่า แรก ๆ อะไรก็ดี แต่พอนานวันจะถึงจุดอิ่มตัว หรือที่ใคร ๆ เรียกกันว่า หมดโปร
ฉันกับพี่เหนือก็คบกันมานานแล้วนะคะ ประมาณหนึ่งปีได้แล้ว เราคบกันก่อนที่พี่พายุจะขอน้ำมนต์เป็นแฟนซะอีก พูดไปก็อิจฉาเพื่อนคนนี้เหมือนกันนะ เพราะพี่พายุเขาน่ารักมากจริง ๆ เสมอต้นเสมอปลายตลอด ถ้าพี่เหนือเป็นแบบนั้นบ้างก็คงดี
เฮ้อ คิดแล้วก็เศร้า แบบนี้ต้องหาที่ระบายความเครียด ในเมื่อวันนี้เขาผิดนัดฉัน ฉันก็จะทำตัวโสดหนึ่งวันก็แล้วกัน ก่อนอื่นต้องโทรนัดแนะหาเพื่อนไปด้วยก่อน
ตืด... ตืด... ตืด...
“ว่า” รอไม่นานปลายสายก็กดรับ
“ไปเที่ยวกัน ฉันเบื่อ”
“พี่เหนือผิดนัดอีกแล้วเหรอ”
“อืม”
“โอเค ที่ไหนล่ะ”
“ที่ผับแล้วกันแก แค่แกกับฉันสองคนก็พอ คนอื่นปล่อยให้หวานกับแฟนไป”
“โอเค แล้วเจอกัน ฉันจะรีบไป” ว่าจบก็วางสายไป
คนที่ฉันโทรไปคุยด้วยคือเพื่อนฉันเอง น้ำพิ้งค์ ที่เลือกชวนยายพิ้งค์ไปเพราะมันไม่ค่อยมีปัญหากับคู่ตัวเอง ส่วนเพื่อนอีกสองคน น้ำมนต์กับน้ำหวานไม่ต้องพูดถึง พี่เหนือกับพี่ดินหวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ ฉันไม่อยากชวนพวกมันสองคน เพราะถ้ามันมาแฟนมันก็ต้องมา และพี่เหนือก็จะตามมาด้วย ฉันไม่อยากเจอเขาตอนนี้ ฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ
ที่สำคัญฉันยังไม่อยากทะเลาะกับเขาด้วย เขาหวงฉันนะ ห้ามฉันเที่ยวผับ มันก็ดีอยู่หรอก ถ้าเขาไม่เอาเวลาที่ควรจะเป็นของฉันไปอยู่กับเด็กนั่น ไม่รู้ว่าน้องแบบไหนถึงได้ดูเอาใจใส่กันขนาดนี้
ช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันไว้ใจเขา ไว้ใจว่าเขาไม่มีทางหักหลังฉัน แม้ว่าช่วงหลัง ๆ เราสองคนจะห่างกันไปบ้างก็ตามที
เอาเป็นว่าวันนี้ฉันจะไปปลดปล่อยความเศร้าให้เต็มที่เลย
T ผับ
แสง สี เสียง บรรยากาศที่เหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลายชอบกันนักหนา ตอนนี้ น้ำทิพย์คนนี้ได้มาถึงแล้วค่า... ผับนี้เป็นผับเปิดใหม่ย่านใจกลางเมืองกรุงเทพ ฉันจึงเลือกมาที่นี่เพราะจะปราศจากคนที่รู้จักคุ้นเคย และข่าวการเที่ยวผับของฉันจะไม่ล่วงรู้ถึงหูพี่เหนือ
ถึงแม้จะเป็นผับที่เปิดใหม่ได้ไม่นาน แต่นักท่องเที่ยวที่นี่ก็เยอะในระดับหนึ่ง ภายในผับถูกจัดสรรปันส่วนเป็นอย่างดี ฉันชอบการออกแบบของที่นี่อย่างหนึ่ง ด้านนอกตัวผับจะถูกจัดเป็นร้านนั่งชิล (chill) เหมาะสำหรับนั่งฟังเพลงเพลิน ๆ สบาย ๆ ส่วนด้านในจะเหมาะสำหรับกลุ่มคนที่ต้องการเต้นหรือมาปลดปล่อยโดยเฉพาะ ยิ่งโซนหน้าเวทีจะดูคึกคักเป็นพิเศษ
จุดขายของร้านและผับแต่ละที่นอกจากจะเป็นการออกแบบร้านสวยบริการดีแล้ว ที่ขาดไม่ได้เลยคือเสียงเพลงและนักดนตรี ร้านไหนพนักงานและนักดนตรีหน้าตาดี ร้านนั้นคนจะเยอะมากจนสังเกตได้
และใช่ค่ะ ร้านนี้ก็เช่นกัน นักดนตรีหล่อมาก พนักงานชายหญิงก็หน้าตาดีทั้งร้าน รวม ๆ แล้วถือว่าเป็นร้านที่เหมาะกับการมาเที่ยวที่สุด
มาครั้งแรกก็ติดใจซะแล้ว แบบนี้คงต้องมาบ่อย ๆ หึ!
“โซนไหนดีครับ”
“ด้านนอกแล้วกันค่ะ”
“เชิญด้านนี้เลยครับ รับอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”
“ไม่ค่ะ แค่เปิดโปรธรรมดาก็พอ ขอแก้วสองใบนะคะ”
“ครับ รอสักครู่นะครับ”
พนักงานร้านเข้ามาแนะนำและพาฉันมายังโต๊ะที่ต้องการ ก่อนจะสอบถามเกี่ยวกับพวกเครื่องดื่มนิดหน่อยแล้วแยกตัวออกไป ฉันละสายตาไปมองดูเหล่าผีเสื้อราตรีที่มาท่องเที่ยวทั้งหลายและมองไปยังประตูทางเข้าว่าเมื่อไหร่เพื่อนของฉันจะมาเสียที
รอไม่ถึงห้านาทีโปรเครื่องดื่มที่ฉันเปิดก็ถูกนำมาเสิร์ฟพร้อมกับแก้วสองใบ พนักงานบริการตักน้ำแข็งใส่แก้วให้ฉันหนึ่งใบและรินเบียร์ให้ฉันด้วย
ส่วนเรื่องราคาแอลกอฮอล์นั่น ต้องบอกว่าโปรที่นี่ราคาไม่แพง โปรธรรมดาเพียงแค่สามร้ายเก้าสิบเก้าบาท จะได้เบียร์มาสามขวด ถ้าอยากได้เครื่องดื่มนอกจากนี้เพิ่มเติมก็สั่งพนักงาน ราคาแต่ละอย่างก็จะแตกต่างกันไปด้วยเช่นกัน ถูกหรือแพงก็ขึ้นอยู่กับเครื่องดื่มนั้น ๆ
ที่ขาดไม่ได้ก็คงจะเป็นเด็กนั่งดริงก์ (drink) ย้ำว่าดริงก์ จริง ๆ เพราะที่ร้านไม่มีนโยบายขายบริการ พนักงานที่นี่ก็มีแต่เกรดดี ๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นนักศึกษาที่มาหารายได้ระหว่างเรียน น้องพนักงานบอกฉันว่าเด็กเสิร์ฟผู้หญิงส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษา ส่วนเด็กนั่งดริงก์จะเป็นคนที่ทำอาชีพนี้อยู่แล้ว ซึ่งจะขึ้นชื่อเรื่องจริตจะก้านการอ้อนขอทิปจากแขก เสน่ห์แพรวพราวและที่สำคัญคอต้องแข็ง! ถ้าคอไม่แข็งนี่เจอไปห้าดื่มสิบดื่มก็น็อกแล้ว
ปึก!
แก้วสีอำพันที่บรรจุเบียร์ไว้ถูกฉันยกกระดกดื่มครั้งเดียวเสียหมดแก้ว ก่อนจะวางมันลงที่โต๊ะและรินเบียร์ในขวดใส่ไว้อีกครั้ง
“เดี๋ยวค่ะ ปกติที่นี่คนเยอะแบบนี้ไหม”
“เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะลูกค้า ยิ่งวันศุกร์กับวันเสาร์คนจะเยอะเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นวันหยุดค่ะ”
“อ๋อ เป็นผับเปิดใหม่ที่ได้รับการตอบรับจากนักท่องเที่ยวอย่างดีเลยนะ”
“ค่ะลูกค้า ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะคะ” พนักงานบอกฉันก่อนจะรีบขอตัวออกไป ฉันหันไปมองด้านในโซนหน้าเวทีอีกครั้ง ที่ตอนนี้ขาแดนซ์ (dance) ทั้งหลายได้จับจองพื้นที่เต้นกันอย่างเมามันพลอยทำให้ฉันรู้สึกสนุกไปกับคนเหล่านั้นด้วย
- Writer
