“คุ คุณ จะทำบ้าอะไรของคุณปล่อยฉันนะ!” สีหน้าตะลึงกลัวร้องถาม พร้อมเท้าเรียวในรองเท้าผ้าใบกดพื้นไว้มั่น
ใบหน้าและสายตาเครียดกร้าวที่พร้อมสะกดทุกอย่างให้หยุดนิ่ง มองใบหน้าขาวซีดและเอ่ยออกมาว่า “แรงของคุณมีมาเท่าไหร่เรียกออกมาให้หมด”
“....”ใบหน้าไร้สีเลือดจ้องมองร่างหนาอย่างแน่วแน่ สมองบางส่วนประเมินสถานการณ์ แม้เธอจะดึงแรงมาทั้งหมดเพื่อต่อต้านเขา คิดว่าหากความต้องการของเขามีมากพอ สิ่งที่กำลังขัดขืนก็ไม่อาจหลุดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้ เธอควรคิดและเก็บแรงไว้เพื่อรอจังหวะไม่ดีกว่าหรือ...
ร่างสมส่วนที่เคยขัดขืนหยุดดิ้น สายตาเข้มจ้องมองเพื่อจับพิรุธ หากแต่สายตาที่มองมาเรื่อด้วยน้ำใสที่ไม่ได้ไหลเอ่อออกมาเป็นทาง อย่างผู้หญิงเจ้าน้ำตาคนอื่นๆ ที่เขาเคยเห็น แต่นั่นมันไม่อาจทำให้เขาหมดสนุก
“ทำไม เกิดกลัวขึ้นมาหรือไง เมื่อกี้ทั้งตบทั้งด่า ความกล้ามันหายไปไหนซะละหึ...” เฮริคเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยันๆ
