มนัสเหลือบมองเสี้ยวหน้าหวาน ก่อนจะหันมองใบหน้าคมของคนพูด ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างปลงตก ความคิดเอาน้ำเย็นเข้าลูบจึงเกิดขึ้น เพราะเขารู้ดีหากแต่ดึงดันโต้เถียงออกไปมีแต่จะรั้งให้เรื่องบานปลาย ‘น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวาง’ สุภาษิตนี้ยังใช้ได้ดีอยู่ สำหรับบางคนที่ไม่อยากมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเกินแก้ไข
“ฉันขอ...” มนัสพูดพร้อมเหลือบไปมองใบหน้าหวานอีกครั้ง แล้วเอ่ยขึ้น “ให้ฉันมีส่วนร่วมในการตัดสินใจแทนรติกาลด้วย”
แม้จะเสี่ยงกับคำตอบปฏิเสธของเพื่อนชาย แต่เมื่อสัญญากับน้องสาวต่างสายเลือดไปแล้ว เขาต้องทำให้ถึงที่สุด
เสือหนุ่มท่าทางไม่ทุกข์ร้อน ท่านั่งสบายๆ แผ่นหลังนั่งแนบชิดไปกับเก้าอี้หนัง เท้าหนาข้างหนึ่งพาดทับอีกข้าง นิ้วเรียวหนาสองข้างมีสายตาเจ้าของจ้องมอง ถูเสียดสีระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ เหมือนคนกำลังขบคิดอะไรสักอย่างที่ไม่เดือดร้อนและรีบเร่ง แต่คนที่นั่งรอฟังคำตอบไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนั้น
“นายก
