ตอนที่ : 04 อีกหนึ่งหน้าที่ NC20+
2086 Words
เวลาผ่านไป
หญิงสาวเริ่มปรับตัวให้เข้ากับที่นี่รู้อยู่หรอกว่ามันยากแต่เธอก็ต้องทำมันให้ได้ วันไหนที่ได้ก้าวขาออกไปจากที่นี่ เธอสาบานไว้เลยว่าจะหนีออกไปให้ได้และจะไม่ให้เขาตามตัวของเธอเจออีกด้วย เพราะเธอไม่ต้องการมาเป็นสิ่งของที่ระบายอารมณ์ของเขาอยู่ที่นี่อีกแล้ว เขาไม่ใช่คนเดิมที่เธอเคยรู้จักเลย
“เสร็จแล้วก็มาหาฉันที่ห้องด้วยล่ะ”
“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงแผ่ว แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองเจ้าของเสียง ก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าเขานั้นเดินออกไปแล้ว
“อือ...”
“นอนเถอะนะคะ ได้เวลาเข้านอนแล้ว จะได้หายเร็วๆ นะคะ” เธอพูดกับเด็กหนุ่มที่เธอนั้นมาคอยดูแล ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่านะ แต่เธอรู้สึกว่าจูโน่มีการตอบสนองที่ดีขึ้น ต่างจากช่วงแรกๆ ที่เธอได้เข้ามาดูแล เขาเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับโดยที่เมื่อก่อนนั้นไม่มีท่าทีตอบโต้อะไรเลย เริ่มส่งเสียงในลำคอเพื่อให้เธอรู้ว่าต้องการอะไร มีรอยยิ้ม และหลายๆ อย่างที่เธอรู้สึกได้ว่าดีขึ้น แต่การกระทำพวกนี้จะแสดงออกก็ต่อเมื่ออยู่กับเธอสองคนเท่านั้น หากมีคนอื่นอยู่ด้วยจะไม่มีการตอบโต้อะไรทั้งนั้นแม้กระทั่งมีพี่ชายอยู่ด้วยก็ไม่แสดงออกมา
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมาหาใหม่นะคะ แล้วเดี๋ยวถ้าได้ออกไปข้างนอก จะซื้อหนังสือมาอ่านให้ฟังอีกนะคะ”
“…..” จูโน่พยักหน้าตอบ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นปิดไฟและเดินออกมาจากห้อง
เธอเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเจโรมร่างบางยืนนิ่ง มือเล็กค่อยๆ ยกขึ้นและเคาะประตู จนกระทั่งเขามาเปิดประตูให้กับเธอ
“ไปอาบน้ำ แล้วใส่ชุดนี้ออกมาให้ฉัน”
“ชุดอะไร?”
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
“…..” เธอรับถุงในมือของเขาจากนั้นก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไป
ใช่แล้วล่ะ นี่คือการมีเซ็กซ์ระหว่างเธอและเขา มันเกิดขึ้นมาได้สักพักแล้ว และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งหน้าที่ที่เธอต้องทำ เธอยอมเพราะคิดว่าหากมีอะไรกับเขาไปเรื่อยๆ แบบไม่ให้ความร่วมมือ สักวันเขาก็คงจะเบื่อเธอและปล่อยเธอออกไปจากบ้านหลังนี้
ชายหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาและจิบไวน์อย่างใจเย็นระหว่างรอหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำ เขาไม่ได้รีบร้อนเพราะยังไงระหว่างเธอและเขาก็ยังมีเวลาอีกมาก สายตาของเขามองไปที่เตียงที่ได้เตรียมอุปกรณ์ของเล่นสำหรับคืนนี้มันทำให้เขาตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ ที่จะได้ลองข้าวของพวกนี้กับเธอ
ในห้องน้ำ...
หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็เดินออกมาใส่เสื้อผ้า มือเล็กหยิบชุดที่อยู่ในถุงนั้นออกมา ทว่ามันกลับทำให้เธอตกใจเอามากๆ เพราะสำหรับเธอนี่มันไม่ได้เรียกว่าเสื้อผ้าด้วยซ้ำ เธอพอจะเดาออกว่ามันคือชุดอะไรแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะให้เธอใส่ชุดอะไรแบบนี้
“อะไรเนี่ย ชุดบ้าบออะไรของเขา” หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองที่หน้ากระจก ชุดชิ้นเล็กชิ้นน้อยแบบนี้เธอจะไปกล้าใส่ได้ยังไงกัน
แกร๊กๆ!!
เธอรีบหันขวับมองไปทางประตู เพราะมีคนกำลังพยายามเปิดเข้ามาแต่ดีที่เธอนั้นล็อคข้างในเอาไว้
“เสร็จหรือยัง เธอจะนอนในนั้นหรือไง?”
แม้มันจะขัดใจอยู่ไม่น้อยแต่เธอก็ต้องจำใจสวมมันเข้ากับร่างกายอันสุดแสนเซ็กซี่ของเธอ พร้อมกับใช้เสื้อคลุมสีขาวคลุมออกไปด้วย
“ถอดผ้า แล้วไปนอนอ้าขาบนเตียง” เขาพูดกระซิบ
“…..” มือเล็กค่อยๆ ถอดผ้าคลุมออกอย่างเขินอาย ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนเตียง มองดูเขาหยิบของบางอย่างออกมาจากกล่อง สิ่งแรกนั้นคือกุญแจมือ เขาใช้มันล็อคข้อมือทั้งสองข้างของเธอไม่ต่างอะไรจากโจรที่ถูกตำรวจจับ
“ไม่อยากเจ็บก็อย่าขืน”
“นี่คุณจะทำอะไร?”
“…..” เขาไม่ได้ตอบอะไร มือหนาถอดชุดคลุมของตัวเองออก เผยให้เห็นเรือนร่างที่กำยำแหงล่ะเขาตัวใหญ่แรงเยอะขนาดนี้ไม่แปลกหรอกที่จะมีร่างกายกำยำแบบนี้
แก่นกายใหญ่สมกับขนาดตัวของเขารอบลำนั้นเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่ปูดโปนดูแล้วน่ากลัว เธอได้แต่คิดในใจว่าของใหญ่สิ่งนี้มันเข้าไปในตัวของเธอจนหมดได้ยังไง
“จ้องขนาดนี้ อยากให้ฉันใส่เข้าไปใจจะขาดแล้วเหรอ?”
“ปะ เปล่านะ!” เธอรีบปฏิเสธ ไม่รู้เลยว่าเธอจ้องตรงนั้นของเขาจนถูกเขาจับได้แบบนี้ ก็มันใหญ่จนสะดุดตาจริงๆ นี่นา
“หึหึ” เขาไม่ได้ตอบอะไร แต่รอยยิ้มของเขานั้นแฝงไปด้วยด้วยความเจ้าเล่ห์มากมาย การกระทำของเขาทุกอย่างมันทำให้เธอละสายตาไม่ได้จริงๆ เพราะมันระแวงไปหมด
เธอไปอยู่เมืองนอกมาตั้งนานทำไมเธอจะไม่รู้ว่านี่มันคือการมีเซ็กซ์แบบ BDSM แต่เธอก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาจะเป็นคนมีรสนิยมแบบนี้
“นอนคว่ำแล้วยกก้นขึ้นมา”
“…..” เธอยังไม่ทันที่จะทำตามเขา ร่างกายก็ถูกยกลอยไปก่อนแล้ว คนตัวเล็กถูกจับให้นอนพลิกคว่ำและยกก้นขึ้นสูง ก่อนที่จะมีบางอย่างใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังของเธอ มันไม่ได้ใหญ่ถึงขนาดรู้สึกเจ็บ แต่มันรู้สึกแปลกมากกว่าเพราะไม่เคยมีของอะไรสอดใส่เข้าไปแบบนี้มาก่อนเลย
“อึกอ๊ะ!? นั่นมันอะไร”
“ชู่ว! ไม่เจ็บหรอก”
“อะ เอาออก!”
“เดี๋ยวก็รู้สึกดี ไม่ต้องกลัว” เขาโน้มตัวลงมาพูดกระซิบข้างหูของเธอ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะขบเม้มใบหูของหญิงสาวเหมือนกับว่าหยอกเย้าอารมณ์ของเธอ และนั่นก็ทำให้เธอส่งเสียงครางออกมาจริงๆ
นิ้วเรียวยาวค่อยๆ แหย่และสอดเข้าไปในช่องทางแคบ พร้อมกับขยับเข้าออกอย่างช้าๆ จนนิ้วของเขานั้นเต็มไปด้วยน้ำเมือกสีใสชะโลมรอบนิ้วที่แหย่เข้าไปในช่องทางตรงนั้นของเธอิ
“อึกอื้อ!”
“ตอดนิ้วดีจริงๆ นะ แค่นิ้วของฉันยังรัดแน่นขนาดนี้ ขืนใส่ของฉันเข้าไปตอนนี้มันหวังได้ถูกเธอรัดจนขาดแน่ๆ”
“อื้ม...” มือเล็กกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ขณะที่เขาขยับนิ้วที่กำลังสอดใส่เข้าออกอย่างเนิบนาบ มันรู้สึกได้ถึงของบางอย่างที่อยู่ในช่องทางด้านหลังของเธอทุกครั้งที่เธอเกร็งตัว
“ซี๊ด...แน่นดีจริงๆ”
“ฉะ ฉันจะเสร็จ” ร่างกายของเธอมันเริ่มกระตุกถี่ๆ เพราะถูกเขาแหย่นิ้วและขยับไม่หยุด มันก็ไม่แปลกที่เธอจะปลดปล่อยของเหลวออกมาจากช่องทางตรงนั้นของเธอ
“เธอจะเสร็จเพราะนิ้วของฉันไม่ได้ เธอต้องเสร็จด้วยเอ็นของฉันเท่านั้น”
ว่าแล้วชายหนุ่มก็ผละตัวออกมา นิ้วที่สอดใส่อยู่ในช่องทางแคบนั้นจะถูกดึงออกด้วยเช่นกัน ก่อนที่เขานั้นจะเอื้อมหยิบกล่องถุงยางที่ได้เตรียมเอาไว้มาแกะและสวมเกราะป้องกันให้กับลูกชายลำใหญ่นั้น
สวบ!!
“อึกอ๊า!!” คราวนี้ของที่สอดใส่เข้ามันใหญ่กว่านิ้วมากหลายเท่า และความคับแน่นนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงของแปลกปลอมที่สอดใส่อยู่ทางด้านหลังมากขึ้นอีกด้วย มันรู้สึกแปลกไปหมดเลยจนเธอบอกไม่ถูกว่ามันดีหรือไม่ดี
“อื้ม...ซี๊ดด!!”
เอวหนาเริ่มโยกขยับอย่างหนักหน่วง ทั่วทั้งห้องมีเพียงเสียงเนื้อที่กำลังกระทบกันปนกับเสียงครางของทั้งสอง แม้จะไม่อยากส่งเสียงน่ารังเกียจนี้ออกมาให้เขาได้ใจแต่เธอก็ไม่สามารถห้ามมันได้
คำว่าทั้งคืนของเขานั้นไม่ใช่แค่พูดเล่น เพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นยาวนานจนเธอนั้นหลับไปบนเตียงของเขา รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นช่วงใกล้ฟ้าสางแล้ว
หญิงสาวค่อยๆ เอามือของเขาที่กอดเอวเธอไว้แน่นออก และลุกออกจากเตียงอย่างระมัดระวังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ท่ามกลางความมืดโดยใช้สัญชาตญาณเอา ไม่รู้หรอกว่ามันจะกลับด้านหรือเปล่าตอนนี้เธอไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลย เธอสนใจแค่ว่าต้องออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดก่อนที่ทุกคนจะตื่นขึ้นมาและได้เห็นว่าเธอนั้นเพิ่งจะออกมาจากห้องของเจ้านาย
นอกจากคนสนิทของเจโรมแล้วก็ไม่มีใครรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองว่าเคยเป็นอะไรกันมาก่อน เพราะแบบนั้นทุกคนถึงเข้าใจว่าเธอนั้นเป็นแม่บ้านที่ได้เข้ามาทำงานใหม่ และคงไปทำอะไรให้เจ้านายไม่พอใจเอาไว้เลยถูกกระทำแบบไม่ดีเท่าไหร่
พอกลับมาถึงห้องเธอก็ผล็อยหลับไปอีกรอบ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็มีเสียงเคาะประตูด้านนอกแล้ว และนั่นก็ทำให้เธอรู้ว่าเธอหลับลึกจนลืมหน้าที่ของตัวเองไปเลย
“อะไรเนี่ย ตื่นสายอีกแล้ว งานก็ไม่ได้หนักทำอยู่อย่างเดียวเอง” พอเปิดประตูออกไปเธอก็ถูกแม่บ้านคนที่ไม่ค่อยชอบหน้าของเธอเท่าไหร่บ่นใส่ฉอดๆ แต่เรื่องนี้เธอก็ผิดจริงที่หลับจนลืมเวลาทำงานของตัวเอง
“ขอโทษๆ ฉันจะรีบอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ” หญิงสาวหอบร่างกายที่เพิ่งจะผ่านศึกหนักมากลับเข้าไปในห้อง เธอรู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ ร่างกายมันอ่อนล้าไปหมดเลย พอได้เห็นรอยที่อยู่บนตัวของตัวเองแล้วก็พอจะเข้าใจ มันไม่แปลกเลยที่เธอจะเหนื่อยหมดแรงแบบนี้
ข้อมือที่ถูกเขาใส่กุญแจมันก็เป็นรอยแดงรอบข้อมือแบบเห็นได้ชัดเลย
ผ่านไปสักพัก
“ร้อนขนาดนี้ทำไมถึงได้แต่งตัวมิดชิดแบบนี้ ไม่ร้อนหรือไง?” แม่บ้านที่ชอบมาคุยกับเธอถามขึ้น อยู่ที่นี่ก็มีคนชอบเธอและไม่ชอบเธอและคนที่เฉยๆ กับเธอไม่ได้สนใจอะไร มากคนก็หลากหลายความคิดแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก
“ฉันไม่ค่อยสบายตัวน่ะ รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ก็เลยใส่แบบนี้”
“เป็นไข้ไปดูแลคุณจูโน่ไม่ได้นะ”
“หือ??”
“เธอไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันทำแทนเธอวันนึงเอง”
“มันจะดีเหรอ เจ้านายรู้มีหวังเธอและฉัน...”
“ถ้าปล่อยให้เธอขึ้นไปดูแลคุณจูโน่ทั้งที่ยังเป็นแบบนี้ เธอจะโดนหนักมากกว่านี้อีก”
“แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเป็นไข้จริงๆ หรือเปล่านะ แค่สันนิษฐานเอาเอง”
“จะจริงหรือไม่จริงถ้าร่างกายเธอมันไม่ดีไม่ปกติก็แปลว่าเธอไม่สบาย ไปพักเถอะไม่ต้องห่วงหรอก ฉันดูแลคุณจูโน่แทนเอง”
“ขอบใจมากนะ”
“อื้ม...”
แม่บ้านอีกคนยกถาดอาหารขึ้นไปด้านบน เจโรมที่ยืนรออยู่ในห้องของน้องชายก็แปลกใจที่ไม่เห็นจันทร์เจ้ายกอาหารเข้ามาเหมือนทุกวัน แต่กลับเป็นอีกคน
“จันทร์ล่ะ?”
“เธอไม่ค่อยสบายค่ะ ฉันเลยอาสามาดูแลคุณจูโน่แทน”
“ไม่สบาย?”
“ค่ะ เธอบอกว่าร้อนๆ หนาวๆ ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นไข้ค่ะ เลยให้ไปพักก่อนกลัวว่าจะเอาไข้มาปล่อยคุณจูโน่”
“…..” เจโรมยืนครุ่นคิด เป็นเพราะเมื่อคืนเขาหนักหน่วงกับเธอมากไปหรือเปล่านะ เธอถึงได้ไม่สบายแบบนี้
- Writer
