EP.24 POISON LOVE พิษรัก ?
ตอน คนขี้เหงา
"ฉันเองก็พยายามอยู่เหมือนกัน" ฝ่ามือกำหมัดแน่น
น้ำตาไหลอาบใบหน้าอย่างไม่อาจจะฝืนได้เลย
"พยายามที่จะไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่แค้นอะไรอีก" ฉันวางฝ่ามือลงตรงกลางใจตัวเองเพื่อฟังเสียงหัวใจที่เต้นอย่างแผ่วเบาของตัวเอง
"เพราะลึก ๆ แล้วฉันยังอยากให้นาย...ได้จากไปอย่างสงบสุขนะ" หยดน้ำตาไหลหยดลงที่เดรสสีดำสนิทที่ฉันยังคงใส่ไว้อาลัยให้รันเวย์อยู่ทุกวัน
"ฉันหวังเสมอว่าสักวันหนึ่งฉันจะอภัยและลืมความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ได้.." ฉันพูดอยู่เพียงลำพัง
"มันคงมีสักวันหนึ่ง..นะรัน" ฉันพูดออกไปอย่างแผ่วเบาผ่านสายลม หวังส่งไปถึงยังโลกอีกใบที่รันอยู่
แม้ไม่รู้เลยว่าคำพูดของฉัน ความคิด ความรู้สึกของฉันในวันนี้รันจะยังรับรู้ถึงมันได้อยู่หรือเปล่า
เพียงไม่นาน เสียงกรีดร้องและโวยวายของผู้หญิงคนนั้นก็เงียบไป ฉันยังคงยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานเดิม แผ่นหลังอิงกำแพงหนาที่เย็นยะเยือก
