เตียงพิศวาส

เตียงพิศวาส ตอน เสพรักมิรู้ดับ :ผัวมีชื่อนะเรียกพี่เตสิ

เตวิทย์ก็ไม่ได้น้อยหน้า นิ้วแกร่งหมุนวนในโพรงกระรอกน้อย เรียวลิ้นสากซอกซอนดูดดึงเคล้าคลึงกับเกสรดอกไม้ของกนกวลีอย่างช่ำชองศึก

“อา!....โอว์!....ชูว์!.....มันดีเหลือเกินกี้จ๋า พร้อมแล้วนะ ต่อไปฉันจะนำสากใหญ่เข้าไปกระทบกับครกน้อยของเธอแล้วนะ โอว์!....” ชายหนุ่มผละออกมาคำรามก้องห้องพร้อมกับนำนิ้วออกมาจากโพรงกระรอกน้อยมาดูดกลืนกินหยดน้ำที่ติดออกมาด้วย ก่อนมือหนาอีกข้างจะจับขาเรียวเล็กแยกออกไปด้านข้าง ส่วนอีกมือก็นำแก่นกายใหญ่โตมโหฬารของตนที่เตรียมพร้อมรอจะเข้าไปตำครกน้อยอยู่ก่อนหน้านี้ เข้าไปในปากครกอย่างดุดัน

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..............” กนกวลีร้องกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมานกึ่งกลางสาวของตน มือเล็กทั้งสองข้างจิกทึ้งที่นอนด้วยความเจ็บปวดที่ตนเพิ่งจะพานพบอยู่ในขณะนี้ ร่างเล็กบิดดิ้นรนให้ตัวเองหลุดพ้น แต่มันก็ยากที่จะหลุดพ้นได้ เมื่อต้นขาของเธอถูกชายหนุ่มจับยึด แถมสะโพกเล็กก็ถูกผู้ชายร่างยักษ์จับดึงรั้งเข้าให้เขาอย่างบ้าอำนาจ

“OMG!....เบบี้!....โอว์!....เธอช่างวิเศษสุดๆ แม่ยอดสวาทบริสุทธิ์ของฉัน....อา!....” บุรุษหนุ่มคำรามชมคนที่กำลังดูดกลืนแก่นกายของตนอยู่ในขณะนี้ด้วยความดีใจและภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ตนได้ลิ้มรสของสาวบริสุทธิ์เช่นนี้ และแล้วอีกความคิดหนึ่งก็แทรกเข้ามาให้หัวของนายหัวหนุ่มนักรักอย่างเตวิทย์ ความหึงหวง ความปรารถนา ความชิดใกล้ ทุกอย่างมันปะเดปะดังเข้ามาในหัวชายหนุ่มหมดตอนนี้

“อะ!....อา!...เธอแน่นเหลือเกิน บีบรัดฉันแรงเหลือเกินกี้จ๋า...อ๊า!....” เตวิทย์คำรามด้วยเสียงแหบพร่า

“พอเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันเจ็บ ฮือๆๆ” สาวเจ้าร้องอ้อนวอนชายเหนือร่างด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดที่กำลังไหลพร่าอาบแก้มนวลเนียน

“คงไม่ดีแน่คนดีถ้าหยุดตอนนี้ เชื่อฉันนะมันจะดีขึ้นหลังจากนี้ แต่ตอนนี้ฉันจะตายแล้ว อ๊า!....” ท้ายประโยคชายหนุ่มคำรามออกมาด้วยเสียงแหบพร่า เมื่อถูกภายในของสาวเจ้าบีบเร้าตน

“อะ!...อื้อ!..เอื้อ!...จะ...เจ็บ!...อ๊า!...” เธอร้องห้ามพร้อมกับใช้มือดันอกแกร่งของชายหนุ่มออก แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อชายร่างโตนั้นจับยึดสะโพกเล็กเธอไว้แน่น

“อย่าใจร้ายนักเลย พรุ่งนี้ฉันจะจ่ายให้เธออย่างงาม แถมให้อยู่บำเรอฉันได้นานเท่าไร่ก็ได้จนกว่าฉันจะเบื่อ อา!....” เตวิทย์พูดไปแบบนั้น แต่ในใจลึกๆ ของเขานั้นไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่ๆ เรื่องอะไรจะปล่อยคนสวยๆ ขาวๆ หวานๆ แถมยังไม่เคยผ่านมือใครนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้นจะได้เป็นเจ้าของเธอ

“อย่าร้องเลยนะ น้ำตามันช่วยอะไรไม่ได้หรอก เธอเป็นเมียฉันแล้ว” ว่าแล้วก็จับสะโพกเล็กให้มั่น จับเรียวขาของสาวเจ้ายกขึ้นพาดไหล่หนาของตน ก่อนจะโถมสะโพกสอบของตนเข้าหาดอกไม้งามของสาวเจ้าอย่างดุดัน

“อะ!...อา!...ซี้ดดดดด.....ดีเหลือเกินคนดี อา!......แน่นเหลือเกิน...อูว์!.....” เตวิทย์ชมสาวน้อยไม่ขาดปาก เมื่อถูกรัดรึงคลึงเคล้าจากช่องคลอดของหญิงสาว แก่นกายของเขาก็ยิ่งมีพลังแรงม้ามากยิ่งขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ

“อะ!...อื้อ!....อร๊ายยยย....กรี๊ดดดด....” จากเสียงสะอื้นก่อนหน้าแปรเปลี่ยนมาเป็นเสียงครวญคราง เมื่อถูกแก่นกายใหญ่บิดเร้ากระแทกเข้าหาโพรงสาวของตนอย่างดุดัน มันทำให้เกิดแรงเสียดสี สยิวซ่านเสียว จนมือเล็กนั้นดิ้นจิกไปตามผ้าปูที่นอนเลยก็ว่าได้

“อะ!..อา!....โอว์!...แบบนั้นแหละคนดี ร้องมันออกมาเลย ปล่อยมันออกมาเลย ชูว์!....ช่างดีเหลือเกิดกี้จ๋า....” เตวิทย์ชมคนร่างเล็กไม่ขาดปาก สะโพกหนากระแทกกระทั้นเข้าหาสะโพกเล็กอย่างไม่เบาแรง จนเกิดเสียงเนินเนื้อของหญิงสาวและเนินเนื้อตรงบริเวณแก่นกายของชายหนุ่มกระทบกันจนเกิดเสียงดังราวกับฟ้าลั่นไม่มีผิด

ตับ! ตับ! ตับ!

เกิดเสียงกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ดังแข่งกับเสียงร้องครวญครางคำรามของทั้งสองสลับกันไปกันมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย

“โอว์!...เยส!.....ซี้ดดดดด....เสียวดีเหลือเกิน...อูว์!...อ๊า!....oh!....baby!.....อ๊า!....” เตวิทย์คำรามก้องห้องเมื่อตัวเองแทบทนไม่ไหวแล้วกับแรงบีบรัดภายในของสาวเจ้า จนต้องร้องก้องห้องไปหมด เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกสุขและอิ่ม และต้องการไม่เคยหยุดกับบทรัก

สะโพกสอบกระแทกเข้าการสะโพกเล็กรัวเร็วถี่ขึ้น กนกวลีนักเรียนหัวไวจากตอนแรกที่ยังเจ็บปวดไม่คุ้นชินกับการมีแก่นกายหนาเข้ามาเติมเต็ม ก็เปลี่ยนมาเป็นรู้มันจังหวะแอ่นสะโพกรับกายหนาอย่างลืมอาย

“กรี๊ดดด.....อะ!....อา!...คุณขา.....กี้ขอแรงๆ....อุ้ย!...ซี้ดดดดดด” สาวน้อยหัดรักร้องขอความปรานีอย่างไม่อาย จนทำให้เตวิทย์ขยับยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะจับเรียวขาเล็กยึดมั่นไว้ที่ไหล่กว้างของตน และมืออีกข้างก็จับรั้งสะโพกเล็กให้มั่นกว่าทุกครั้ง เพราะตอนนี้เขาพร้อมจะปลดปล่อยและพาเธอไปถึงทางสวรรค์แล้ว

“อา!....โอว์!...จัดให้ที่คนดี...อ๊า!....” สะโพกหนากระแทกเข้าหากุหลาบงามอย่างดุดัน หนักหน่วงกว่าครั้งไหนๆ เกิดเสียงเนินเนื้อกระทบกันดังติดต่อกันไม่หยุด

“อะ!...อา!...ชูว์!...อุ้ย!...ซี้ดดดด....กรี๊ดดดดด” กนกวลีกรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน แอ่นสะโพกเล็กของตนเข้ารับแรงกระแทกของอีกฝ่ายอย่างรู้งาน และแล้วทั้งสองก็ร้องออกมาพร้อมกันด้วยความสุขที่สุดแสนจะบรรยาย

“อะ!....อา!..../โอว์!....คนดีของฉัน....” สองเสียงร้องออกมาพร้อมกันด้วยความสุข

กนกวลีกำลังเคลิบเคลิ้มกับความสุขที่เพิ่งเคยค้นพบในตัวมนุษย์ครั้งแรก รู้สึกว่าทุกอย่างสวยงามไปหมด ตอนนี้สาวเจ้านอนยิ้มราวกับคนละเมอ จนทำให้คนตำครกก่อนหน้านี้อดเอ่ยแซวไม่ได้

“อา!...ติดใจใช่ไหมที่รัก...” เตวิทย์เคลื่อนตัวมานอนข้างกายหญิงสาว พร้อมกับรั้งร่างเปลือยนวลเนียนเข้ามาซบอกแกร่งตน และสาวเจ้าก็ยอมทำตามอย่างง่ายดาย เพราะตอนนี้เจ้าเธอนั้นหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านชายหนุ่มเสียแล้ว

“บะ!...บ้า!....ไอ้อัปลักษณ์ นายได้ฉันแล้วก็ปล่อยฉันไปซะสิ” ถึงจะยอมให้รั้งไปกอด แต่ปากก็ยังเก่งเหมือนเดิม

“วะ!...คำก็อัปลักษณ์ สองคำก็อัปลักษณ์ แต่ถึงจะอัปลักษณ์ยังไงก็ผัวเธออยู่ดี ฉันตำครกเธอจนบานไปแล้วมั้งกี้จ๋า.....” เตวิทย์หาได้โกรธไม่ เพราะตอนนี้เขารู้สึกอิ่มเอมในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเขาจะไม่ทำแบบนี้กับคู่นอน จะไม่ดื่มน้ำหวานและใช้ลิ้นกับใคร แต่กับแม่สาวน้อยที่ซุกซบเขาอยู่ตอนนี้เขาอยากใช้ลิ้นร้อนของเขาลามเลียไปทุกสัดส่วนของเธอเลยก็ว่าได้

“ต่ำ!...อย่ามาใช้คำว่าผัวกับฉันนะ” เธอเอ่ยว่าพร้อมกับพยายามผละออกจากอ้อมอกของชายหนุ่ม แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่ออ้อมอกนี้เหนียวแน่นกว่าที่เธอคิด แถมเรี่ยวแรงเธอก็ถูกอีกฝ่ายกลืนกินไปจนหมดแล้ว

“ขอบคุณที่ชมครับเมียจ๋า....ผัวมีชื่อนะเรียกพี่เตสิ หรือจะเรียกผัวคะผัวขาก็ได้นะ แต่ถ้าจะเรียกไอ้อัปลักษณ์ ขอร้องให้เรียกอัปลักษณ์ยอดรักของกี้นะจ๊ะ” เอ่ยอย่างกวนๆ ก็ตอนนี้เขามีความสุขที่ได้แกล้ง ไม่รู้หรอกว่าค่ำคืนนี้เธอมาที่นี่ได้ยังไง หลงมาจากไหน จะเป็นเพราะคนสนิทเขาพยายามหรือไม่ก็ตาม แต่ตอนนี้เขาหวงเธอยิ่งนัก ไม่มีทางจะปล่อยไปจากตนเป็นแน่แท้