นิสา
ฉันที่วิ่งเข้ามาจนถึงห้องพักบนเรือแล้ว ฉันก็นอนร้องไห้กับเตียงอย่างเอาเป็นเอาตายฉันรู้สึกเสียใจที่เขาพูดเหมือนฉันดูไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ เขาไม่รักฉันไม่ว่านะ แต่มาพูดดูถูกกันแบบนี้ฉันรับไม่ได้ ฉันร้องไห้อยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมงจนเกือบจะหลับไปแล้วถ้าไม่มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาเสียก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" นิสาแกอยู่ในนั้นหรือเปล่า เปิดประตูให้ฉันหน่อย "
เบลล์เอ่ยเรียกเพื่อนจากหน้าประตู
" พวกแกมีอะไรหรือเปล่า ฉันอยากพักผ่อนน่ะ ฉันง่วงว่าจะนอนสักหน่อย ยังไม่พร้อมจะรับรู้อะไรทั้งนั้น "
นิสาที่เดินออกมาเปิดประตู พูดกับเบลล์และเพื่อนๆบรรดาสาวๆ
มิ้นท์ : นิสาแกอย่าคิดมากเลยนะ ยังไงซะวันนี้เราก็ได้รู้ความจริงแล้วว่าไอ้บอยมันหึงแกแล้วมันก็รักแกมากขนาดไหน
ฉัน : มันเห็นฉันเป็นคนใจง่ายเป็นผู้หญิงใจง่ายนอนกับคนอื่นไปทั่ว แค่ฉันกอดกับคุณปีเตอร์ มันก็หาว่าฉันจะไปนอนกับเขาแล้ว
เมล่อน : ก็มันร
