บทที่20) แรงริษยา
เรือนจำกลางจังหวัดนครศรีธรรมราช
"สวัสดีครับแม่" นายอินทร์ยังคงรักมารดาของตัวเองจนหมดทั้งหัวใจอยู่เหมือนเดิม หากแต่ก็อาจจะมีเคลือบแคลงใจในตัวแม่อยู่บ้างเล็กน้อย ด้วยสิ่งที่แม่ของเขาได้กระทำลงไปในครั้งนี้นั้นมันเลวร้ายจนเกินกว่าที่นายอินทร์จะให้อภัยผู้เป็นแม่ได้ทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์
"นายอินทร์.." ดวงตาของหญิงวัยสี่สิบต้นๆ สั่นระริกหลังจากที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแววตาที่ลูกชายมองมายังตนนั้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว และเธอก็พาลคิดไปว่าเป็นเพราะน้ำอบที่แทรกตัวเข้ามาแย่งความรักของลูกไปจากเธอ...
"แม่ไม่ทำแบบนี้อีกได้ไหมครับ" เขาก็ไม่ได้อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีกเป็นครั้งที่สองหรอกนะ เพราะรู้ดีว่าคนทุกคนจะต้องมีวันที่ตัดสินใจผิดพลาดกันไปบ้าง...
แต่มันไม่ใช่กับแม่เขาเพราะแม่เขานั้นได้กระทำเหตุดังกล่าวมาแล้วนับไม่ถ้วน...
"แม่เห็นมันเที่ยวตามติดแม่ แม่ก็เลยคิดว่ามันจะดักจี้แ
