โรงพยาบาล
"คุณมาทำไม" นายโอ่งที่กำลังนั่งเฝ้าไข้ลูกสาวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้เอ่ยถามผู้มาเยือนคนใหม่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ใคร่จะเป็นมิตรนัก
"ลูกสาวของเราใช่ไหมพี่โอ่ง"
'น้ำอิง อัญมณี บริเวกพิสุทธิ์ไพศาล' ผู้ซึ่งเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของน้ำอบเอ่ยถามนายโอ่งเสียงสั่น ขณะที่มือคู่นั้นก็ยื่นเข้าแตะแขนที่ถูกปกปิดไว้ด้วยผ้าพันแผลของลูกสาวในสายเลือดอย่างรู้สึกสงสาร
"อย่าแตะต้องตัวเธอน้ำอิง คุณไม่มีสิทธิ์"
"ทำไมน้ำอิงจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อน้ำอบเป็นลูกของน้ำอิง!" น้ำอิงเริ่มเสียงดังอย่างรู้สึกไม่พอใจที่อดีตสามีนั้นกำลังขีดเส้นกั้นไม่ให้เธอเข้าถึงตัวลูกสาวที่เธอเป็นคนออกแรงเบ่งออกมาเอง
"คุณหมดสิทธิ์ที่จะใช้คำนั้นตั้งแต่วันที่คุณเลือกที่จะเดินออกไปจากบ้านเก่าๆ ของผมแล้วน้ำอิง!"
"คุณก็รู้ว่าน้ำอิงมีเหตุผล น้ำอิงทำเพื่อลูกของเราคุณก็รู้!"
ในวันที่น้ำอบพึ่งจะมีอายุเพียงสี่ขวบครึ่งก็มีเหตุให้น้
