หากเธอเป็นสก๊อยฉันก็คือเด็กแว้น

หน้าที่กับหัวใจ

บทที่9) หน้าที่กับหัวใจ

ก๊อกๆ

"พี่อินทร์บังอรขออนุญาตินะคะ"

"เข้ามาได้เลยครับบังอร"

"นั่นพี่อินทร์จะจัดกระเป๋าไปไหนคะ" ร่างอรชรของคนเป็นน้องสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนของพี่ชายที่มีกระเป๋าเดินทางใบค่อนข้างใหญ่เปิดกว้างอยู่

"บังอรช่วยพี่หน่อยได้ไหม" นายอินทร์เอ่ยถามน้องสาวฝาแฝดของตัวเองอย่างมีความหวัง

"ช่วยพี่หาข้ออ้างหน่อยได้ไหม"

"บังอรช่วยไม่ได้หรอกค่ะพี่อินทร์"

ลำพังแค่เธอบอกแม่ว่าซ้ายแม่ก็ยังรั้นว่าจะขวาอยู่เลยแล้วเธอจะมาช่วยเหลืออะไรนายอินทร์ได้กันละ...

"แต่บังอรรู้ว่าใครที่พอจะช่วยพี่อินทร์ได้" หากแต่ถึงอย่างนั้นบังอรก็ยังคงมีตัวช่วยชั้นดีที่คอยหนุนหลังเธอเสมอมาอย่างพ่อบังเกิดเกล้าอยู่

"ว่าแต่พี่จะให้บังอรช่วยเรื่องอะไร? ใช่เรื่องว่าที่พี่สะใภ้หรือเปล่า"

"ก็...ใช่" นายอินทร์ตอบรับขณะที่มือก็กำลังสาละวนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าลงในกระเป๋าใบใหญ่

"ช่วยพูดให้แม่เขายอมรับในตัวพี่สะใภ้ได้ไหมบังอร"

"พี่ก็รู้ว่ามันยาก" ใครๆก็รู้กันแม่ของเธอหวงพี่ชายของเธอยิ่งกว่าอะไรดี หวงหนักถึงขั้นที่สมัยพี่ชายยังเรียนหนังสือแม่ของเธอนี่แหละก็คือตัวตั้งตัวตีในการขับไล่ทุกคนออกไปจากชีวิตของนายอินทร์ จนส่งผลให้พี่ชายของเธอไม่มีแม้แต่เพื่อนสนิทเลยจนกระทั่งจบการศึกษาในระดับปริญญาโท

ยิ่งคำว่าคนรักยิ่งไม่ต้องพูดถึง แค่การที่มีผู้หญิงเหลือบตามามองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของหล่อนเพียงเท่านั้นก็ถูกหล่อนด่ากราดจนหลบลี้หนีหายไปแทบทุกราย จนเป็นเหตุให้พี่ชายไม่เคยได้ควงแขนใครมาจนถึงทุกวันนี้

"พี่พึ่งจะมีแฟนกับเขาเป็นคนแรก" นายอินทร์ชันเข่าขึ้นและเอ่ยระบายความในอย่างคนอัดอั้น

"เขาไม่ใช่คนดังไม่ใช่ลูกท่านขุนมูลนายและพี่ก็รู้ดีว่าถ้าขืนแม่บังเอิญไปรู้ที่อยู่ของเธอเข้าแล้วแม่จะไปทำร้ายเธอถึงที่บ้านอีก"

"พี่อินทร์" บังอรเรียกพี่ชายด้วยน้ำเสียงติดตกใจอยู่พอสมควรด้วยคิดว่าพี่ชายคงจะไม่เคยรับรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้ตัวเองเป็นโสดและไร้ซึ่งเพื่อนคบหาสมาคม แต่ที่ไหนได้...ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ชายของเธอคงรู้เพียงแต่แค่ยอมอ่อนข้อให้ผู้เป็นแม่ก็เท่านั้นเอง

"พี่รู้" และเพราะรู้อย่างนี้ยังไงเล่าเขาถึงไม่คิดที่จะดึงตัวใครเข้ามามีความสัมพันธ์กับตัวเองในเชิงชู้สาวหรือฉันท์เพื่อน เพราะไม่อยากจะให้คนที่กล่าวมานั้นถูกทำลายชีวิตจนไม่เหลือชิ้นดีจากน้ำมือแม่บังเกิดเกล้าของเขา

จะมีก็ผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อสมัยเรียนช่างกลที่เขาตัดสินใจคบค้าสมาคมด้วยซึ่งก็คือนางอายพี่สาวของน้ำอบ แต่ถึงอย่างนั้นที่สุดแล้วก็มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นจนเป็นเหตุให้เขาตามหาตัวนางอายไม่เจออีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น

แม้จะรู้ดีว่าที่นางอายหายไปเป็นเพราะแม่ของตัวเองแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกที่จะกัดฟันไม่เอ่ยปากถามข่าวของนางอายจากผู้เป็นแม่เพราะกลัวว่าแม่จะพาลแค้นเคืองนางอายหนักขึ้นไปกว่าเดิม

เขาตามหานางอายมานานหลายปีจนในที่สุดสวรรค์ก็ชักนำให้เขาได้เจอกับน้ำอบผู้ซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนรักเพียงคนเดียวของเขาอย่างนางอาย

และถึงแม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าทำไมเจ้าหล่อนถึงหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าวแต่ลึกๆแล้วเขาก็ยังรู้สึกน้อยใจนางอายอยู่ดี

"บังอรช่วยไม่ได้แต่พ่อช่วยได้นะ" สิ้นประโยคนั้นจากปากบังอรนายอินทร์ก็เผยยิ้มออกมาก่อนจะหุบยิ้มลงแทบไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคถัดไป

"แต่พี่อินทร์ต้องเข้าไปบริหารงานในบ่อนให้พ่อด้วยนะบังอรถึงจะขอพ่อให้"

"บังอรก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบวัวชน" เกิดมายี่สิบห้าปีเขาเหยียบเข้าไปในนั้นน้อยมากจนแทบจะนับครั้งได้ และเหตุผลที่ทำให้เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนเข้าไปในนั้นก็เพราะเป็นวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดของพ่อเขานั่นเอง

"แต่บังอรกลับมองว่ามันคุ้มค่าที่พี่จะลองทำ"

บังอรรักในศิลปะวัวชนเป็นชีวิตจิตใจหากแต่พ่อที่รักลูกสาวอย่างเธอยิ่งกว่าอะไรนั้นกลับยอมให้เธอเข้าไปในนั้นได้น้อยครั้งไปกว่านายอินทร์ผู้เป็นพี่เอาเสียอีก

พ่อให้เหตุผลว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่เหมาะสมแก่การไปยืนอยู่ในสนามวัวชน แต่...พ่อคงจะลืมไปแล้วว่าเมียของพ่อเองนั้นก็คลั่งไคล้วโคชนไม่น้อยไปกว่าลูกสาวอย่างเธอเลย

"แล้วน้ำอบจะแน่ใจได้ยังไงว่าพ่อจะช่วยพี่จริงๆถ้าหากพี่เข้าไปช่วยงานในบ่อนตามที่พ่อเขาต้องการ"

"พ่อใจดีจะตายเพียงแต่พี่ไม่เคยเปิดใจรับฟังเขาก็เท่านั้นแหละ" บังอรว่าด้วยท่าทีมั่นใจในตัวพ่อของตัวเองเป็นที่สุด

"และถึงเวลานั้นบังอรจะช่วยพี่อีกแรง"

"แต่.."

นายอินทร์เริ่มที่จะช่างใจเมื่อนึกถึงผลพลอยได้ที่เขาจะได้รับเมื่อเขาตกลงทำตามหน้าที่อย่างที่บังอรบอก หากแต่อีกใจของเขามันก็กลับรู้สึกว้าวุ่นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าถ้าหากวันนี้ไม่กลับไปตามที่สัญญาเอาไว้กับน้ำอบหญิงสาวก็คงจะรู้สึกน้อยใจเป็นแน่แท้...

"อีกอย่างระหว่างนี้พี่สะใภ้ของบังอรก็จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของแม่อีกด้วยนะ พี่ลองคิดตามบังอรนะว่าถ้าหากวันนี้พี่ออกไปเจอพี่สะใภ้ตามที่พี่ได้นัดกับเธอเอาไว้ บังอรถามจริงเถอะว่าคนที่หวงลูกชายยังกับอะไรดีอย่างแม่จะไม่ส่งคนสะกดรอยตามพี่ไปจริงๆใช่ไหม?"

"ก็ได้พี่ตกลง!"

รักน้องหลงน้องทำได้ทุกอย่างแล้วพี่อินทร์

​​