หากเธอเป็นสก๊อยฉันก็คือเด็กแว้น

ฆ่าได้หยามไม่ได้

บทที่16) ฆ่าได้หยามไม่ได้

บรืน! บรืน!

เพล้ง!

"เสียงอะไร" นายอินทร์ที่กำลังซักผ้าให้น้ำอบอยู่หลังบ้านถึงกับสะดุ้งจนสุดตัวหลังจากที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นตรงหน้าบ้าน

"น้ำอบ!" นายอินทร์เบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อพบว่าหญิงสาวนั้นมีเลือดไหลออกมาตรงขมับด้านขวาคล้ายว่าจะโดนของแข็งบางอย่างกระแทกเข้า

"น้ำอบไม่เป็นไรจ้ะ" หญิงสาวฝืนยิ้มให้กับแฟนหนุ่มก่อนจะก้มลงเก็บกระดาษแผ่นนึงที่ถูกใส่มาในขวดแก้วใบเดียวกันกับที่ทำเธอหัวแตก

'สามทุ่มที่เดิมถ้ามึงแน่จริง'

"วันนี้พี่อินทร์อยู่บ้านคนเดียวได้ไหมจ๊ะ น้ำอบมีธุระ"

"น้ำอบจะไปไหนจ๊ะ แล้วใครเป็นเจ้าของจดหมายนี้บอกพี่อินทร์ได้ไหมจ๊ะ" เพียงแค่เห็นข้อความท้าทายสั้นๆนั้นก็พลันทำให้อกแกร่งเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความเป็นห่วงแฟนสาว

"คือ..."

สามปีก่อนหน้า

เมื่อครั้งที่น้ำอบพึ่งจะหัดขับมอเตอร์ไซค์ใหม่ๆและหลงเข้าไปในถิ่นของ 'เจ๋ง' ผู้ซึ่งเป็นลูกชายของ 'กำนันจ๊อด' ที่ตามจีบเธอมานานหลายปีแต่เธอไม่ได้มีใจรักตอบอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เจ๋งที่รอโอกาสให้นางอายคลาดสายตาจากน้ำอบมานานก็รีบฉวยโอกาสเข้าหาหญิงสาวในทันที

"น้องน้ำอบมาหาพี่เจ๋งถึงนี่เลยเหรอจ๊ะ" เจ๋งลอบมองทรวงอกอิ่มที่โผล่พ้นเสื้อสายเดี่ยวนั้นด้วยแววตากระลิ่มกระเหลี่ย

"ฮิ้ว~" ลูกมืออีกสิบกว่าคนพากันหวีดร้องแซวอย่างนึกสนุกเมื่อได้เห็นว่าน้ำอบมีท่าทีหวาดกลัวพวกตนอย่างเห็นได้ชัด

"ข้าเปล่า" แม้จะรู้สึกกลัวเจ๋งอยู่ในทีแต่เธอจะไม่มีทางยอมร้องไห้ออกมาให้เจ๋งและลูกน้องได้เห็นเป็นอันขาด

"ข้าแค่หลงทาง"

"แหมๆ คิดถึงพี่ก็ไม่เห็นต้องอายเลยนี่จ๊ะ คนกันเองทั้งนั้นจะอายอะไร" เจ๋งได้ทีจึงกระชากกุญแจรถของหญิงสาวมาในตอนที่เธอเผลอ

"ข้าไม่มีพี่ชาย"

ประโยคนี้ของน้ำอบทำเอาคนที่เที่ยวประกาศไปทั่วว่าเคยหลับนอนกับเธอนับไม่ถ้วนถึงกับขบกรามกรอดด้วยความรู้สึกแค้นใจที่น้ำอบกล่าวประโยคฉีกหน้าตนจนแหกยับเยินนั้นออกมา

"ปากดีนักนะเอ็ง!" ที่สุดแล้วความอดทนอันน้อยนิดของเจ๋งก็พังทลายไป แขนแกร่งที่มีรอยสักรูปมังกรนั้นออกแรงกระชากร่างสูงโปร่งจนหญิงสาวเกือบพลัดตกจากรถเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว

"เดี๋ยวคืนนี้ข้าจะจับเอ็งเล่นหนังสดให้ไอ้พวกนี้มันได้ดูเป็นขวัญตาว่าไอ้เจ๋งคนนี้มันได้ปี้เอ็งมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน"

เพี๊ยะ!

"นังคนนี้นี่! เอ็งกล้าตบไอ้เจ๋งลูกกำนันจ๊อดเลยเหรอวะ มานี่!"

เจ๋งออกแรงฉุดกระชากน้ำอบและเพราะความโมโหจนหน้ามืดตามัวจึงทำให้เขาไม่ทันได้รู้ตัวว่าน้ำอบกำลังชักมีดพกออกมาหมายจะแทงตนอยู่

สวบ!

"พวกเอ็งกล้าก็เข้ามาเลยข้าจะได้แทงให้พวกเอ็งตายๆไปซะทั้งหมด แน่จริงเอ็งก็เข้ามา!"

น้ำอบยกมีดขึ้นขู่หลังจากที่เธอตัดสินใจจ้วงแทงเข้าตรงสีข้างของเจ๋งไปสองแผลก่อนจะเลื่อนตัวไปแย่งชิงกุญแจมาจากมือของเจ๋งและรีบขับรถออกมา

หลังจากวันนั้นชีวิตของน้ำอบก็ไม่สงบสุขอีกต่อไปด้วยว่าถูกเจ๋งกลั่นแกล้งในทุกๆช่องว่างที่พี่สาวของเธอเผลอ

กริ๊ก!

"อย่าดิ้นไม่อย่างนั้นข้ายิงเอ็งแน่!"

เพราะสี่ตีนยังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ที่สุดแล้วในเย็นวันหนึ่งน้ำอบก็พลาดท่าให้กับเจ๋งที่มาพร้อมกับปืนของกำนันจ๊อดเข้าจนได้

"ถ้าเอ็งอยากได้ข้าเป็นเมียเอ็งก็ต้องซิ่งรถแซงข้าให้ได้ก่อน" น้ำอบเสนอความคิดไปแบบส่งๆด้วยอยากหลอกล่อให้เจ๋งยอมลดปืนลง

"ย่อมได้" แต่มันกลับได้ผล...

สนามแข่งรถของเจ๋ง

บรืน บรืน

"เตรียมตัว"

สาวสวยในลุคกางเกงขาสั้นเสมอแก้มก้นและบราเซียร์ตัวน้อยปกปิดเนินอกเล็กๆหันหลังให้กับน้ำอบกับเจ๋งก่อนจะโน้มตัวลงไปข้างหน้าและกระดกก้นขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอส่งสัญญาณ

"ไป!" ธงแดงในสองมือสาวสวยตวัดลงกับพื้นก่อนที่รถสองคันจะออกตัวไปอย่างรวดเร็วในเวลาไล่เลี่ยกัน

น้ำอบหมอบต่ำลงเมื่อความเร็วของรถเพิ่มขึ้น เธอเห็นว่าเจ๋งกำลังตามมาติดๆจึงรีบเร่งความเร็วและวนกลับมาจุดเริ่มต้นได้ก่อนเจ๋งอย่างเฉียดฉิว

"อย่างเอ็งให้ตายข้าก็ไม่เอาทำผัว" น้ำอบลงจากรถก่อนจะผลักอกเจ๋งอย่างไม่รักตัวกลัวตายด้วยเธอแอบได้ยินมาแล้วว่าแท้จริงปืนกระบอกนั้นไม่มีลูกกระสุนอยู่ด้านใน

"ให้ข้านอนกับเอ็งอย่างที่เอ็งบอกใครไปทั่ว สู้ข้าอ้าขาให้หมามันเด้าซะยังดีกว่า"

"นังน้ำอบ! ข้า! ข้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ"

...

"ตั้งแต่วันนั้นมันก็เลยตามจองล้างจองผลาญน้ำอบอย่างที่เห็น" นายอินทร์มองใบหน้าหวานๆตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าแฟนของตัวเองจะเคยลงมือแทงลูกชายคนเดียวของกำนันจ๊อดคนดังจริงๆ

"ทำไมไม่บอกพ่อกับไอ้นางอาย"

"ขืนบอกเรื่องราวก็จะพาลใหญ่โตไปกว่าเดิมนะสิ แค่การที่น้ำอบไม่ถูกมันแจ้งจับเข้าตะรางข้อหาพยายามฆ่ามันก็บุญแล้ว"

"แล้วมันใช่เหตุผลที่จะปล่อยให้มันทำร้ายอยู่อย่างนี้หรือไง! พี่ไม่ให้น้ำอบไป!" นายอินทร์ว่าอย่างเริ่มโมโหในเหตุผลที่ฟังอย่างไรก็ไม่ขึ้นของแฟนสาว

"น้ำอบต้องไป! พี่อินทร์ไม่เข้าใจหรือไงนี่มันเป็นศักดิ์ศรีของน้ำอบนะ!"

"งั้นพี่ไปด้วย!"

ไอ้อินทร์คือตำนานรักเมียหลงเมียจนแม่หมั่นไส้เมีย ฮ่าๆ