Code Line 18
“แหม หน้าตาสดชื่นเชียวนะ” ทันทีที่เดินเข้ามาในคลาสเรียนเพื่อนก็เอ่ยแซวแน่ล่ะเพราะหลังจากลงคลิปพี่วินร้องเพลงทุกคนก็เอาแต่แซวฉันจนตอนนี้กลับมาจากภูเก็ตได้เกือบสองอาทิตย์แล้วพวกมันก็ยังแซวไม่รู้จะแซวอะไรกันขนาดนั้น ฉันเองก็ชอบเขินเสียด้วยสิเวลามีเพื่อนแซว
“อย่าไปแซวมันเลย สงสารแค่นี้มันก็เขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว” เหมือนจะดี แต่ก็ไม่นะ
“ทุกคนไม่แซวแล้วไม่ได้เหรอ มันเขินนะ”
"ฮาๆๆ เด็กน้อยของพี่มาๆ มากอดหน่อยไม่แซวแล้ว” ลิลลี่รั้งฉันเข้าไปกอดอย่างกับเด็กน้อยพร้อมกับหัวเราะด้วยความเอ็นดู พวกนี้น่ะชอบมองฉันเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย ชอบหวงด้วยเวลามีคนเข้าหาพวกนี้ก็จะแสกนให้เลยคนไหนไม่น่าไว้วางใจไม่มีทางที่จะได้เข้าใกล้ฉันหรอก
“พี่ปีสี่ฝึกใกล้เสร็จแล้วนี่” กะทิมองฉัน พอพยักหน้าให้กะทิก็ถามต่อ
“กลับเดือนไหนนะ”
“เดือนหน้ามั้งช่วงสิ้นเดือน”
“อือ ตอนนั้นก็จะมีงานบายเนียร์พี่ปีสี่
