Code Line 17
“พูดจริง พี่น่ะอยากกอดหนูมากเลยนะ อยากจะกอดแน่นๆให้มันเท่ากับความคิดถึงพี่ แต่ว่าถ้ากอดขนาดนั้นหนูคงเป็นลมในอกพี่อะ”
“หนูไม่คุยกับพี่แล้ว ไม่ต้องมาหยอด”
“น่ารักอีกแล้ว”
เขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้วนะ ทำไมเขาต้องรุกหนักขนาดนี้ด้วยล่ะจะว่าคิดถึงก็ไม่ใช่มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอนพี่วินถึงได้รุกใส่และแสดงออกชัดเจนว่าคิดถึงฉันมากขนาดนี้
“พี่มีอะไรจะบอกหนูไหมคะ”
“หือ? บอกอะไรครับ”
“ก็อะไรบางอย่างที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้ไง”
“ก็ เอ่อ มี”
“อะไรคะ บอกหนูมาเลยนะ” ฉันขยับนั่งพิงหัวเตียงจ้องมองพี่วินอย่างจับผิด คนที่นั่งอยู่ปลายเตียงสบตาฉันพรางทำหน้าออดอ้อนแต่ฉันไม่ใจอ่อนหรอก ต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นอะไรทำไมถึงรุกหนักแบบนี้
“ก็เพื่อนพี่มันบอกว่ามีคนมาจีบหนู”
“คะ? หนูเหรอ ไม่นะไม่มีใครมาจีบหนูเลยนะ”
“ก็ดามันบอกแบบนั้นอ่ะ อีกอย่างพี่ก็อยู่ไกลจะทำอะไรก็ไม่ได้มันกังวลไปหมด พอหนูมาหาพี่
